Σύμφωνα με τα στατιστικά της αγοράς, εννέα στα δέκα ερωτικά παιχνίδια που διατίθενται από τα sex shops ή μέσω ηλεκτρονικών πωλήσεων, αποτελούν ομοιώματα φαλλού. Γεγονός που οδηγεί στο αναπόδραστο συμπέρασμα ότι η «ροζ» βιομηχανία εξυπηρετεί κυρίως τις ανάγκες των γυναικών -και των γκέι. Τα faux πέη έχουν μακρά ιστορία που ξεπερνά και αυτήν ακόμα την ανακάλυψη του τροχού. Η αρχαιολογική σκαπάνη έχει φέρει στο φως ένα φαλλικό αντικείμενο που θεωρείται το αρχαιότερο dildo του κόσμου. Βρέθηκε στην Ισλανδία, είναι φτιαγμένο από κόκκαλο φάλαινας και στην επιφάνειά του υπάρχουν χαραγμένα σύμβολα που θεωρείται ότι αποτελούσαν ημεροδείκτη της έμμηνης περιόδου. Στην Κίνα έχουν βρεθεί ανάλογα ομοιώματα από μπρούντζο, νεφρίτη, ή ελεφαντόδοντο. Η δική τους ηλικία κυμαίνεται από το 10.000 π.Χ. μέχρι το 8.000 π.Χ. Φθάνοντας στο 500 π.Χ. (και έχοντας -πλέον- το know how) τεχνίτες από την Μίλητο λανσάρισαν τον όλισβο, το πρώτο (επιβεβαιωμένο ιστορικά) ερωτικό προϊόν για γυναίκες. Πριν φύγουν για τον πόλεμο οι αρχαίοι μας πρόγονοι δώριζαν στις γυναίκες τους αυτό το υποκατάστατο, για να αποτρέψουν τους κινδύνους «κερατώματος» εξαιτίας της στέρησης ( ο Αγαμέμνονας φαίνεται πως το παρέλειψε, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα). Την περίοδο της Αναγέννησης, οι Ιταλοί πρόσθεσαν την πολυτέλεια, με ομοιώματα κατασκευασμένα εξολοκλήρου από χρυσάφι. Οπως και όσα είχαν προηγηθεί, όμως, έπασχαν στο ζήτημα της άνετης και ασφαλούς χρήσης.

Θα έπρεπε να φθάσουμε στα μισά του 19ου αιώνα και στο βουλκανισμό του καουτσούκ, για να βελτιωθούν ριζικά τα πράγματα. Οι τεχνολογικές έρευνες οδήγησαν σε υλικά κατασκευής που μοιάζουν με την ανθρώπινη σάρκα (σιλικόνη κ.λπ.). Παράλληλα, τα ψεύτικα πέη απόκτησαν… ζωή και κίνηση χάρη στις μπαταρίες και άρχισαν να πάλλονται. Ο παλαιότερος δονητής, πάντως, χρονολογείται από το 1734 που εφευρέθηκε το γαλλικό «tremoussoir» (σε ελεύθερη μετάφραση: αναδευτήρας). Ηταν μια χειροκίνητη συσκευή που παρήγαγε δονήσεις στο ένα άκρο της, με σκοπό τη θεραπεία μιας ιατρικής -τότε- κατάστασης που την ονόμαζαν «θηλυκή υστερία». Από την εποχή εκείνη άλλαξαν πολλά. Σήμερα η αγορά κατακλύζεται από δεκάδες ερωτικά παιχνίδια που δεν απευθύνονται σε… υστερικές. Προϊόντα για κάθε γούστο και επιθυμία, ικανά να διεγείρουν όλα τα σημεία της «διακεκαυμένης» ζώνης του γυναικείου και ανδρικού σώματος. Οι κατάλογοι των sex shops περιλαμβάνουν δονητές ειδικά σχεδιασμένους για το σημείο G, ή τον πρωκτό. Δακτυλίδια που σφίγγουν το πέος παρατείνοντας τη διέγερση, καθώς συγκρατούν το αίμα στο εσωτερικό του μορίου. Συσκευές εκμύζησης που ερεθίζουν τις θηλές του στήθους. Μεταλλικά σφαιρίδια σε κορδόνι, γνωστά ως «μπαλίτσες της Αφροδίτης», που μπαινοβγαίνουν στο αιδοίο ή στον πρωκτό. Ειδικούς μηχανισμούς με έμβολα που συνδυάζουν την κυκλική με την παλινδρομική διείσδυση, αλλά και τα λεγόμενα «ερωτικά έπιπλα» για τον ερεθισμό των γεννητικών οργάνων, ή το μαστίγωμα των οπισθίων. Το πιο διάσημο από αυτά είναι ο «Ιππος Μπέρκλεϊ», που εμπνεύσθηκε η περιβόητη αγγλίδα πόρνη Τερέζα Μπέρκλεϊ για να «τιμωρεί» τους… πειθήνιους τζέντλεμεν που την επισκέπτονταν. Ο παχύσαρκος βασιλιάς της Αγγλίας Εδουάρδος VII (1841-1910) χρησιμοποιούσε ένα ειδικά σχεδιασμένο για τα κιλά του ερωτικό κάθισμα, όταν επισκεπτόταν τον διάσημο (για την πολυτέλεια και τα «προγράμματα» που παρείχε) οίκο ανοχής Le Chabanais, στο Παρίσι. Το έπιπλο αυτό εκτίθεται σήμερα στο Μουσείο Ερωτισμού που εδράζει στην «αμαρτωλή» συνοικία Pigalle.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News