Τώρα που στέγνωσαν τα νερά και τα γιαούρτια από την παρέλαση στην Ρόδο (προς τιμήν της απελευθέρωσης: είναι βέβαιοι οι Ροδίτες πως το γιορτάζουν, χωρίς αμφιθυμία;), τώρα που ξεράθηκαν και τα’ αυγά (πολύ πιο δυσάρεστα, αυτά…) και προχώρησαν τα Αυτόφωρα, τώρα που ανέλαβε και ο Γιώργος Μπαμπινιώτης στην θέση της Αννας Διαμαντοπουλου στο hot seat του Υπουργείου Παιδείας αληθινά έρχεται η ώρα να σκεφθούμε την παρέλαση της 25ης Μαρτίου. Σοβαρά.

Να το σκεφθούν οι ίδιοι οι «επίσημοι». Να το σκεφθούν οι οργανωτές αυτών των όλο και πιο κενών περιεχομένου εκδηλώσεων. Να το σκεφθούμε κι εμείς – η κοινή γνώμη, οι θεατές, οι παραλήπτες των μηνυμάτων: είτε αυτά είναι το χράπ-χρουπ! των παρελαυνόντων, είτε το μίνι των κοριτσιών, είτε το γκρμμ-γκρμμ των ερπυστριών (παλιά), είτε τα κραξίματα και τα παράφωνα εμβατήρια (πιο πρόσφατα), είτε τις μούντζες, τα νερά, τα γιαούρτια – και τα γιούργια (τώρα).

Δυο προτάσεις περί του πρακτέου.

Να γίνονται οι παρελάσεις όπως τον παλιό καλό καιρό στην Μόσχα, όπου και οι διηπειρωτικοί πύραυλοι και οι χαρωποί εργαζόμενοι της Πρωτομαγιάς παρήλαυναν μπροστά στο Πολιτμπυρο που παρακολουθούσε εκεί-ψηλά- στο τείχος του Κρεμλίνου. (Και παρατηρούσαν οι Κρεμλινολόγοι και οι ξένοι ανταποκριτές, και βλέπαν νάρχονται οι αλλαγές και οι μετακινήσεις με τον ρυθμό των παγετώνων: ωραία χρόνια!): παραπέμπει και Μεσοπολεμική αρχιτεκτονική, θαύμα. Στην Ρόδο, έτοιμο ήταν το Διοικητήριο. Στην Αθήνα, γιατί όχι πάνω από τον Άγνωστο, πιο ψηλά και από τις πινακίδες της δόξας των πολέμων των Ελλήνων: θάναι και κοντά στην σεπτή αίθουσα της Βουλής (των Ελλήνων, πάλι). Στην Θεσσαλονίκη, μήπως πάνω στο Βελλίδειο, ή πάλι σε κάποιο από τα στρατιωτικά κτίρια;

Δεύτερη πρόταση: να γίνεται ψηφοφορία μεταξύ των παρελαυνόντων ή μήπως μεταξύ των επισήμων-προς-γιαούρτωμα, αν την θέλουν την παρέλαση/διαδικασία τιμης/διαδικασία διαμαρτυρίας.

Αλήθεια, εν πάση ειλικρίνεια, εσείς τι θα ψηφίζατε;

 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News