Δεν έχει τόση σημασία το τί, αλλά το πώς, και με ποιους θα'θελα να ξανάτρωγα φέτος τα Χριστούγεννα. Το αιτούμενο, για εμένα τουλάχιστον, είναι οι άνθρωποι που μαζεύονται γύρω από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και κοινωνούν αυτή την υπέροχη βραδιά. Αιτούμενο -και προαπαιτούμενο- όμως είναι και ό,τι (μας) περιμένει έξω από το σύμπαν του τραπεζιού. Θα'θελα, λοιπόν, να ξανάτρωγα με φίλους και πρόσωπα αγαπημένα που δεν μοιραζόμαστε, πια, προπόσεις και ευχές. Είτε γιατί βρίσκονται γεωγραφικά μακριά, είτε γιατί έχουν κουνήσει κάποιο (δυσάρεστο πάντα) μαντήλι…

Θα'θελα, επίσης, να ξανάτρωγα όπως πέρυσι. Μάλλον, πρόπερσι. Ακόμα καλύτερα, τρία και περισσότερα χρόνια πίσω. Όταν η κρίση δεν είχε μπουκάρει, ακόμα, στη ζωή μας. Με αποτέλεσμα, αυτή η γιορτινή συμμάζωξη -μια και μοναδική φορά κάθε χρόνο- να κινδυνεύει να «μαγαριστεί» από ένα σωρό ανεξόφλητες έγνοιες και βαριά χαράτσια στην καλή μας διάθεση. Αυτά θα'θελα στο φετινό τραπέζι, και ας με σερβίριζαν μετά ακόμα και μια ταπεινή σούπα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News