Ο καθηγητής μου, γνωστός γερμανός φιλόσερ Γιόχαν von Βερχότεν, έλεγε πως το δυσκολότερο πράμα είναι να μιλήσεις με λίγα λόγια για κάτι που γνωρίζεις πολύ. Τι να πρωτοπώ για μας ρε κορίτσια; Από που να αρχίσω? Γιατί τα χουμε κάνει σκατά?

1.ΠΡΩΤΑ ΑΠ΄ΟΛΑ ΓΙΑΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ! Όπως έλεγα και στα αγόρια, κάποτε το ζευγάρωμα ήταν αναγκαστικό. Όποια κυκλοφορούσε σόλο ήτανε η τρελή του χωριού ή έμοιαζε ανησυχητικά στον Λάκη Γαβαλά με περούκα. Εν πάσει περιπτώσει όλες οι μοναχικές ήταν αποτυχημένα πρότζεκτς της θείας από το Σικάγο! Υπενθυμίζω διακριτικά ότι τα κορίτσια τότε ούτε στην Αρχιτεκτονική πήγαιναν, ούτε καν στα ΙΕΚ Ξυνή . Κάθονταν ήσυχα ήσυχα κοντά στη ξυλόσομπα και κεντούσαν τα προικιά των περιμένοντας το καλό παιδί που θα τις συμπαθήσει (sic) και θα αναλάβει να τις τρέφει εφόρου ζωής έναντι χιλιάδων άλλων υπηρεσιών. Εν ολίγοις μας είχανε πιάσει κορόιδα gals. Για ένα πιάτο τραχανά (που, σημειωτέον, παχαίνει τρελά!) έπρεπε να λιώνουμε εφ΄όρου ζωής στη μπουγάδα, παιδοποιία, μαγειρική, φασίνα, φροντίδα των ΚΑΠΗ και των αναξιοπαθούντων της σιτσιλιάνικης οικογένειας, περιποίηση συζύγου και κακιάς πεθεράς τύπου Τασσώ Καββαδία, προετοιμασία εορτών και πανηγύρεων οικογενειακού και εθνικού χαρακτήρα, σεξ, γιατροσόφια και ποδόλουτρα κατά περίπτωσιν…

Τώρα πάνε αυτά. Φτου ξελευτερία! Εμείς κορίτσια είμαστε πολύ κωλόφαρδες και ελπίζω να το έχετε πιάσει! άμα γουστάρουμε παντρευόμαστε (και μετά χωρίζουμε φυσικά και ξαναπαντρευόμαστε) , άμα δεν γουστάρουμε πάλι καθόμαστε και βάφουμε τα νύχια μας μέχρι να γίνουμε 89 χρονών που θα μας πέσουν τα νύχια και δεν θα χουμε τι να βάψουμε! Έχουμε διδακτορικά, έχουμε τη δουλειά μας, έχουμε τα φράγκα μας, έχουμε το αμαξάκι μας –έχουμε φυσικά και απαιτήσεις. Κουτσοί, στραβοί στον Άγιο Παντελεήμονα όξω!

Μόνο που οι απαιτήσεις αυτές είναι γεμάτες αντιφάσεις –σαν τον καπιταλισμό!!! ΟΚ, το καταλαβαίνω: Θέλουμε το παιδί να είναι ωραίο (αλλά όχι πολύ ωραίο γιατί μάλλον θα είναι γκέϊ), πλούσιο (δεκτοί και γόνοι γνωστών εφοπλιστικών οικογενειών) να έχει συνδρομή στο γυμναστήριο (αλλά να φεύγει κάποια στιγμή, να μην τη βγάζει μόνο κάτω από τη μπάρα), να του κόβει και λίγο (αλλά όχι πολύ γιατί μετά θα καταλάβει ότι παίζει κάτι και με το φίλο του τον Θάνο) , να μην ανήκει στη ΘΥΡΑ 13 (αλλά ούτε και στους γιατρούς χωρίς σύνορα Ουγκάντας), να θυμάται τα γενέθλιά μας (αλλά να ξεχνάει τα λάθη μας), να αγαπάει τη μαμά μας (αλλά όχι τη βλαμμένη τη δική του), να είναι ΠΟΛΥ ευαίσθητος (αλλά και ΠΟΛΥ σκληρός), να, να. ..

2. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΞΕΚΟΛΛΗΣΟΥΜΕ: Όπα ρε κορίτσια, για βγάλτε υποτίτλους! Πως μπορεί να είναι ΚΑΙ πολύ ευαίσθητος ΚΑΙ πολύ σκληρός (για να μην πεθάνει από τον συνδυασμό); Πόσο μυαλό θέλει για να καταλάβετε ότι μερικά πράματα δεν συνδυάζονται ( το λαχανί με το κόκκινο φερ’ ειπείν); Το παλικάρι ή θα είναι σοφτ (θα βλέπει μαζί σας ρομαντικές κομεντί, θα στηρίζει τη αδερφή σας στο δράμα του χωρισμού της με τον Θεμιστοκλή κλπ) ή θα είναι σκληρό (θα πηγαίνει γήπεδο, θα «βλέπει» τις παλιές του γκόμενες , θα βγαίνει 5 φορές την εβδομάδα με τους κολλητούς του και δεν θα σηκώνει το κινητό του μετά τις οχτώ το βράδυ). Ή θα έχει μυαλό (οπότε κόφτε την πλάκα με τον Θάνο) ή δεν θα είναι βούρλο (οπότε βουρ ελεύθερα). Ή θα πληρώνει το λογαριασμό στο κλαμπ (αλλά μετά θα έχει απαιτήσεις να του κάτσετε) ή θα ζητήσει τη συμμετοχή σας (οπότε μπορείτε άνετα να κάτσετε στον γκόμενο στο βάθος με τα γαλάζια μάτια). Στο κάτω κάτω μια δουλειά έχει κι αυτός σαν κι εσάς. Γιατί τον λέτε γύφτο άμα σας βάλει να πληρώσετε το φραπουτσίνο?

3. MIND THE GAP GIRLS!: Εμείς της αριστεράς και της προόδου λέμε πως το εποικοδόμημα αργεί να πεθάνει κι ας έχουν ψοφήσει οι οικονομικές συνθήκες που το γέννησαν (Αλέξη καλά τα λέω αγάπη μου;) Εμείς κορίτσια ζούμε σε μια άλλη οικονομική πραγματικότητα αλλά τα φαντάσματα του παρελθόντος με τα τετράγωνα θεληματικά πηγούνια μας στοιχειώνουν ακόμα. ΚΛΑΣΣΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Διευθύντρια θα κοιτάξει ποτέ υπάλληλό της; ΠΟΤΕ! Γιατρίνα θα κοιτάξει νοσοκόμο? ΠΟΤΕ! Τα κορίτσια έχουν μάθει να κοιτάνε μόνο τους «ανώτερούς» (αντίθετα οι γιατροί έχουν ξεπετάξει όλες τις νοσοκόμες του ορόφου τους –βλέπε και u pron. Μερικοί τις παντρεύονται κιόλας για να έχουν κάποιον να διατάζουν και στο σπίτι). Αλλά, μωρά μου, αν κοιτάτε μόνο τους «ανωτέρους» σας γιατί παραξενεύεστε που σας μεταχειρίζονται σαν κατώτερες???

4.ΣΥΝΟΨΙΖΩ ΜΕ ΚΟΠΟ: Κάνατε τόσο κόπο να πετύχετε και τελικά πετύχατε κορίτσια. Είστε όμορφες, έξυπνες, τοπ κόπιράϊτερ σε διαφημιστική δουλεύοντας 23 ώρες το 24ωρο. Θα περίμενε κανείς ότι θα ανοίγανε όλοι σαμπάνιες στην υγεία σας. Μπαααα. Οι άντρες σας βρίσκουν ανταγωνιστική (οτιδήποτε πιο επιτυχημένο από τους ίδιους είναι απειλητικό). Η μαμά σας δεν σας βρίσκει θηλυκή γιατί δεν έχετε χρόνο να πάτε στο νύχι- νύχι για μανικιούρ. Το αφεντικό σας υποψιάζεται ότι θα μείνετε έγκυος και θα ζητάτε άδεια. Η θεία σας (από το Σικάγο) σας συμβουλεύει να μάθετε και μουσακά εκτός από διαφορικό λογισμό γιατί δε θα σταυρώσετε άντρα. Ο γκόμενός σας σας ζητάει να κάνετε τρίο με μια φίλη του, να ξυρίσετε κάθε τρίχα του σώματός σας ώστε να μοιάζετε με 12χρονο, να φοράτε λάτεξ και χειροπέδες (ναι, μάλιστα, μπλέξατε με έναν ακόμα καμένο απ΄ τις τσόντες) Δεν βλέπετε να εκτιμάει και πολύ το μυαλό που με τόσο κόπο αποχτήσατε –αντίθετα κολλάει με τα ξέκωλα που τον κάνουν να νιώθει master of the universe.

Α ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΛΟΙΠΟΝ ΟΛΟΙ! Αποσύρεστε (γκρινιάζοντας για το θεαθήναι πως δεν υπάρχουν άντρες) Στην ουσία νιώθετε μια χαρά στο διαμερισματάκι σας, με τους φίλους σας που δεν περιμένουν τίποτα από σας. Δουλεύετε, βγαίνετε για σούσι, πάτε διακοπές Σέριφο με την παρέα, δεν σας απειλεί τίποτα. Εκτός από τη φωνή της μανα(τζερ) στο βάθος του μυαλού που χτυπιέται: Πέρασες τα τριανταπέντε. ΠΟΤΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑΝΑ::: Έχω χρόνο λέτε αλλά αρχίζετε να αγχώνεστε και ξαναστρέφεστε στους άνδρες. Εκείνοι όμως την πιάνουν την αγωνία στο βλέμμα σας, το μυρίζονται ότι τους θέλετε αποκλειστικά και μόνο ως σπερματοδότες και την κάνουν με πλάγια βήματα. Τους διαγράφετε ξανά. Δεν τους έχετε ανάγκη. Πάτε σε τράπεζα σπέρματος, κάνετε ενέσεις ορμονών και τσουπ βρίσκεστε με το μωρό στην αγκαλιά χωρίς μπαμπά και κυρίως χωρίς να είστε σίγουρες: Το παιδί αυτό το διαλέξατε εσείς ή αυτή η καταραμένη φωνή της μάνα(τζερ) μέσα σας?? Τρομάζετε, αρχίζετε ψυχανάλυση και δίνετε το παιδί στην Γεωργιανή νταντά να το μεγαλώσει μέχρι να βρείτε την απάντηση στο ερώτημα…

ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ (αλλά κάπως μεταχρονολογημένο) ΗΘΙΚΟΝ ΔΙΔΑΓΜΑ: Αγόρια και κορίτσια υπομονή! We shall overcome! Τα 100 πρώτα χρόνια του μεταβατικού σταδίου είναι τα δύσκολα. Το έτος 2110 θα πάμε όλοι μαζί στην ακρογιαλιά -μαζί με τις ρωσίδες χούκερς και τις γεωργιανές νταντάδες που θα έχουν πάρει υπηκοότητα μέχρι τότε ελπίζω!

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News