Σε είδα στο TEDx μαζί με εκατοντάδες άλλους σαν κι εσένα. Μοιάζατε πολύ. Είχατε όλοι το ίδιο χαμόγελο της επιτυχίας, το ίδιο εκδρομικό ύφος κι ένα smart phone ή μια ταμπλέτα στο χέρι για να βομβαρδίζετε τον έξω κόσμο με εντυπώσεις από μέσα. Γιατί ένιωθες προνομιούχος που ήσουν μέσα. Πως όχι; Δεν ήταν εύκολο! Είχες προνοήσει να παρακολουθείς τις αναγγελίες, να στείλεις βιογραφικό (;!) νωρίς, παρακαλούσες να επιλεγείς και να πληρώσεις 45 ευρώ για να πάρεις το πολυπόθητο εισιτήριο εισόδου στην αίθουσα όπου αφηγούνται τα θαύματα. Δεν είναι που είσαι ψωνάρα, ούτε που σου περίσσευαν 45 ευρώ. Είναι που έχεις τόσο απελπισμένη ανάγκη να ακούσεις πως γίνονται πράγματα στη χώρα της αποσύνθεσης, πως άνθρωποι σκέφτονται, διακρίνονται, επιχειρούν, τολμούν, οραματίζονται, αστειεύονται, ελπίζουν. Και -κυρίως- να φανταστείς πως είσαι ένας απ΄αυτούς…

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News