Όχι δεν θα πέσω στη λούμπα να υπερασπιστώ το δικαίωμα των γυναικών στην «απιστία» – έναντι της απόλυτης αντίστοιχης ελευθερίας και επιβράβευσης του ανδρικού φύλου. Μόνο να αναλογιστώ τι σου κάνει ένα όνομα. Κι όχι ένα κακόηχο, στραμπουλιγμένο όνομα αλλά ένα σύνηθες και μάλιστα κομψό όνομα που τουλάχιστον στα δικά μου γυναικεία αυτιά φέρνει πάραυτα τον συνειρμό από τις εξαίσιες γάμπες και τα ακόμη πιο εξαίσια, πικρά χείλη της Αν Μπάνκροφτ.

Αν της έλεγαν Ο΄Κέισι κάπως θα είχε διασωθεί η αξιοπρέπεια της, αλλά την λένε Ρόμπινσον την σύζυγο του πρωθυπουργού της Βόρειας Ιρλανδίας. Επιπλέον δεν έχει την γοητεία της Mrs Robinson, οπότε τίποτε δεν την διασώζει σε όσους έσπευσαν να την λοιδορήσουν.

Και μια τελευταία διαφορά: οι υπέρμαχοι της αξίας «οικογένεια + αγάπη+commitment» Αμερικανοί έκλειναν την ταινία με τον Μπεν να κλέβει την Ιλέϊν (κόρη της Mrs Robinson) από την τελετή του γάμου της και με ανεμίζοντα πέπλα να τρέχουν στη λεωφόρο του μέλλοντος. Στην Ιρλανδία, όπου τα πάθη και οι ενοχές έχουν άλλο βάρος και βάθος η Mrs Robinson προσπάθησε να ξεμπερδεύει με τη ζωή της υπό το όνειδος της περιστασιακής σχέσης με έναν νεώτερο άντρα.

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News