Τον Ενρίκε εγώ προσωπικά δεν τον γνώριζα –θα την πω την αμαρτία μου. Μέχρι την ωραία μέρα που τον είδα ξαφνικά στην τηλεόραση να περπατάει δίπλα στον Ανταίο Χρυσοστομίδη και τη Μικέλα Χαρτουλάρη. Αδύνατον να μην τον προσέξεις: Ψηλός, με μαύρο μακρύ παλτό, πρόσωπο ελαφρώς ξεπεσμένου κόμη, τα πιο έξυπνα μάτια στον κόσμο και ύφος  εξωτικού πτηνού. Κάθισα στον καναπέ και δεν σηκώθηκα πια μέχρι να τελειώσει η εκπομπή.  Κατάλαβα πως ήταν ισπανός, ευφυέστατος, εκνευριστικά πολυμαθής, συγγραφέας και  πολύ μεγάλο όνομα μεταφρασμένο σε όλο τον κόσμο. Μετά άφησα τη δουλειά που είχα ξεκινήσει να κάνω, μετακόμισα στο γραφείο και άρχισα να εξερευνώ τη ζωή του στο δίκτυο. Βρήκα θησαυρούς! Ο Ενρίκε σπούδασε νομικά, έγινε κριτικός κινηματογράφου, γύρισε με έξοδα του πατέρα του κάτι ταινιάκια μικρού μήκους αλλά γρήγορα κατάλαβε πως ο πιο φτηνός τρόπος να κάνεις τέχνη που δεν θα αρέσει στη μάζα είναι να γίνει συγγραφέας. Έγινε λοιπόν και μάλιστα λαλίστατος!

Το καλύτερο κομμάτι που βρήκα στο You Tube  ήταν μια δημόσια συζήτηση του Βίλα Μάτας με τον αμερικανό συγγραφέα Πολ Οστερ όπου ο ένας μιλούσε ισπανικά και ο άλλος αγγλικά και συμπέρασμα δεν έβγαινε πέραν του ολοφάνερου αλληλοθαυμασμού τους. Την άλλη μέρα άρχισα να αγοράζω όσα βιβλία του είχαν μεταφραστεί στην Ελλάδα. Ευτυχώς ο Ανταίος Χρυσοστομίδης τον επέλεξε  για την περίφημη ξένη σειρά του Καστανιώτη και είχα υλικό να θρέψω τον νεογέννητο θαυμασμό μου. Άρχισα με τον «Μπαρτλεμπι και Σία», έναν ύμνο για τους συγγραφείς που αρνούνται να γράψουν! Μετά διάβασα «το Παρίσι δεν τελειώνει ποτέ» ,  τις περιπέτειες ενός νεαρού συγγραφέα που πήγε στο Παρίσι να μεγαλουργήσει όπως η παρέα του Χέμινγουεϊ στον μεσοπόλεμο (βλ και ταινία του Γούντι Άλεν. Και δεν σταμάτησα πριν τα εξαντλήσω όλα!

Ε, λοιπόν είχα δίκιο, ο τύπος ήταν άπαιχτος στυλίστας και εκτός του κόσμου τούτου. Έκανε έναν ύμνο σε όλους όσοι αποφασίζουν να σιωπήσουν αποδίδοντας φόρο τιμής στις μεγαλοφυΐες που –αυτές και μόνον αυτές- δικαιούνται να αφήνουν το αποτύπωμα τους στο χαρτί. Η απίστευτη πολυμάθεια του ανδρός με έκανε να ντρέπομαι που δεν θυμάμαι τα στοιχειώδη μερικές φορές. Σαν να τον έβλεπα να κολυμπάει μέσα σε μια τεράστια βιβλιοθήκη από τη μέρα που γεννήθηκε –αλλά με χάρη αλλοτινού καιρού, όχι με στόμφο, ούτε με διδακτισμό. Ο Βίλα Μάτας σου κλείνει το μάτι με το μακρύ κομψό παλτό του ισχυριζόμενος πως η καθημερινότητα είναι μια άσχημη, αχρείαστη εκδοχή της πραγματικής ζωής που κρύβεται πολύχρωμη μόνο μέσα στις σελίδες ενός βιβλίου.

Λοιπόν έχω καλά νέα και για σας και –κυρίως- για μένα. Ο Βίλα Μάτας έρχεται στην Αθήνα την Παρασκευή (11.11) στις 19.30 για να παρουσιάσει στο ελληνικό κοινό για πρώτη φορά την εξοχότητά του και το καινούριο βιβλίο του με τον τίτλο "Δουβλινιάδα" (ένα αφιέρωμα στο Δουβλίνο του Τζόϊς αλλά και του Μπέκετ). Θα το παρουσιάσουν οι αρχικοί του οικοδεσπότες Χρυσοστομίδης και Χαρτουλάρη αλλά και εγώ, εκπροσωπώντας τους συναδέλφους-θαυμαστές ενός αμίμητου στυλ στο το ινστιτούτο Θερβάντες  στις 8 το βράδυ. Μέσα στις θλιβερές μέρες οικονομικοπολιτικής κατολίσθησης που ζούμε, επιτέλους ένα πράγμα να περιμένω χαμογελώντας!

*Ε. Βίλα Μάτας, Δουβλινιάδα, εκδ. καστανιώτη, 2011 

Ακολουθήστε το Protagon στο Google News