«JAMON, JAMON» («ΧΑΜΟΝ, ΧΑΜΟΝ» – 1992, σκην. Bigas Luna)
ΣΚΗΝΗ: Η δεκαεξάχρονη εργάτρια Σίλβια (Penelope Cruz) έχει βγει ραντεβού με το νεαρό φίλο της Χοσέ-Λουίς (Jordi Molla) σε ένα ερημικό τοπίο. Καθώς αγκαλιάζονται ακουμπισμένοι πάνω στο αμάξι του Χοσέ-Λουίς, εκείνος ξεγυμνώνει τα στήθη της και, ενώ χαϊδεύει και πιπιλά τις ρόγες της, λέει ξαναμμένα:
-Μπορώ να φάω ένα βυζί σου;
-Γιατί σ’ αρέσει τόσο να γλείφεις τα στήθη μου;
-Μ’ αρέσει η γεύση τους.
-Τι γεύση έχουν;
– Δεν ξέρω…
– (Με κλειστά μάτια και μισάνοιχτα χείλη από την ηδονή) Μήπως σ’ αρέσουν γιατί έχουν γεύση ομελέτας;
-Αυτό θα ήταν υπέροχο! (Γλύφοντας το δεξί της στήθος) Το ένα θα είχε γεύση ομελέτας… (Μεταφέροντας την δράση στο αριστερό) …και το άλλο ζαμπόν.
-Οι ομελέτες σ’ ενδιαφέρουν περισσότερο απ’ ό,τι εγώ.
-Εσύ φταις που τις φτιάχνεις τόσο νόστιμες.