Οι αμερικανικές εκλογές ανήκουν στο (πρόσφατο) παρελθόν. Οι Αμερικανοί πολίτες (ή, καλύτερα, εκλέκτορες για να ακριβολογούμε) ανέδειξαν ως νέο πλανητάρχη τον Ντόναλντ Τραμπ μετά από μια εκλογική διαδικασία που ήταν το αποκορύφωμα της trash αισθητικής. Παραμονές της πρεμιέρας της 5ης σεζόν του House of Cards στην Cosmote TV αναρωτιόμαστε αν οι δύο υποψήφιοι πρόεδροι θα μπορούσαν να είναι το κυρίως γεύμα ή μόνο ένα δεκατιανό για τον κύριο Φρανκ Άντεργουντ. Ο οποίος μπορεί να είναι προϊόν σεναρίου αλλά, εδώ που τα λέμε, αν έβαζε υποψηφιότητα οι αντίπαλοι του δεν θα ήταν και πολύ σίγουροι για τη νίκη τους. Ιδίως αν οι αντίπαλοι στους οποίους αναφερόμαστε ήταν το γνωστό ζευγάρι που μας απασχόλησε με τα καμώματα του το φθινόπωρο του 2016.
Ακόμα κι αν δεν μας πιστεύετε, ιδού 5+1 λόγοι για τους οποίους ο κύριος Άντεργουντ θα μπορούσε να είναι η πρώτη επιλογή για τον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ.
A. Όπως Αισθητική: Ο πλανητάρχης έχει επίπεδο. Δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν τον τελευταίο hillbilly από τις μεσοδυτικές πολιτείες. Πρέπει να έχει καλαισθησία, status και κομψότητα. Να μην είναι κοινότoπος. Από όλες τις απόψεις. Πώς το λέει ο ίδιος ο Φρανκ; «Το μόνο πρόβλημα με την κοινή λογική, είναι πως είναι κοινή». Αυτό ακριβώς.
B. Όπως Βυζάντιο: Αν οι ΗΠΑ είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε στις ημέρες μας σε αυτό που παλαιότερα θα αποκαλούσαμε αυτοκρατορία, τότε θα πρέπει να συμπεριφέρονται και σαν τέτοια. Κι ας μη γελιόμαστε. Από ένα σημείο και μετά ο χαρακτήρας μιας αυτοκρατορίας κρίνεται από τον αριθμό των συνωμοσιών που διαθέτει. Ακόμα κι όταν το Βυζάντιο είχε φτάσει σε έκταση να είναι λίγο μεγαλύτερο από την Κυψέλη, πάλι για αυτοκρατορία περνιόταν. Γιατί; Μα γιατί ακόμα και τότε οι συνωμοσίες έδιναν κι έπαιρναν. Αυτό ακριβώς διαθέτει ο μακιαβελικός ήρωας του House of Cards: δολοπλόκος και μηχανορράφος με διδακτορικό, θα έκανε τους γραφειοκράτες της Ουάσινγκτον να μοιάζουν με ball boys μπροστά στον Τζόκοβιτς. Όπως έχει ξεστομίσει κι ο ίδιος: «Ο δρόμος προς την εξουσία είναι στρωμένος με υποκρισία και απώλειες».
Γ. Όπως Γυναικάρα. Αν αποκλείσουμε την Μισέλ Ομπάμα η οποία ήταν αυτό που λέμε «η κατάλληλη γυναίκα στην κατάλληλη θέση», τότε με μια αναδρομή στο (πρόσφατο – μην πάμε και στην Μάρθα Ουάσινγκτον) παρελθόν θα βάζαμε τα κλάματα. Ποια να συγκριθεί με την «ώριμη ονείρωξη» που ακούει στο όνομα Κλερ Άντεργουντ (κατά κόσμον Ρόμπιν Ράιτ); Από την πλαστική Μελάνια μέχρι την pure white trash Χίλαρι, όλες απορρίπτονται από τον πρώτο γύρο. Κι όσο για την εμβληματική (;) Τζάκι; Ας πούμε ότι αν δεν υπήρχε η Μαίρυλιν ο JFK θα το είχε ρίξει προ πολλού στο αλκοόλ…
Δ. Όπως Διάλογος. Ένας άνθρωπος δείχνει πολλά στοιχεία του χαρακτήρα του μέσα από τον τρόπο που συζητάει. Ο Φρανκ βέβαια δεν συζητάει ακριβώς ή, για να το πούμε ακριβέστερα, συζητάει με έναν φιδίσιο τρόπο. Λέξεις και προτάσεις μακρόσυρτες, αργές, λες και θέλει να αντιλαμβάνεται μόνο εκείνος το πραγματικό τους νόημα. Δεν διαθέτει έναν σοβαρό και μεστωμένο σοβαρό λόγο. Το μόνο που τον απασχολεί είναι η εξουσία και η συγκέντρωση της στα χέρια του. Άλλωστε το λέει και ο ίδιος: «Ένας σπουδαίος άνθρωπος είχε πει ότι τα πάντα έχουν να κάνουν με το σεξ. Εκτός από το σεξ. Το σεξ έχει να κάνει με την εξουσία».
Ε. Όπως Ευφυΐα. Και πιο συγκεκριμένα ευφυείς ατάκες. Οι ατάκες του Φρανκ στάζουν διανοητικό φαρμάκι. Και κατά την γνώμη μας αυτή που αντιπροσωπεύει τόσο αυτόν όσο και το σύγχρονο status quo δεν είναι άλλη από το: «Η δημοκρατία είναι τόσο υπερεκτιμημένη».
+1. Λέγεται Κέβιν Σπέισι κι είναι από τους πιο ταλαντούχους (αν όχι ο πιο ταλαντούχος) ερμηνευτής της γενιάς του. Όλες οι ταινίες στις οποίες είχε μικρή ή μεγάλη συμμετοχή έχουν χαρακτηριστεί από το στίγμα του. Οι πιο παλιοί πάντως θα θυμούνται ακόμη το σοκ που λεγόταν Kάιζερ Σόζε στους «Συνήθεις Υπόπτους» του Μπράιαν Σίνγκερ πίσω στο μακρινό 1995.
Για αυτούς τους έξι λόγους και για άλλους τόσους (και λίγους λέμε) αξίζει να αναζητήσουμε τον παλιόφιλο τον Φρανκ και την κουστωδία του στον 5ο κύκλο του πολυβραβευμένου House of Cards που έρχεται στις 31 Μαΐου στο Cosmote Cinema 4HD, αμέσως μετά την παγκόσμια πρεμιέρα της σειράς.