Τρεις ημέρες μετά την αποχώρηση της Βρετανίας από την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι συντάκτες της Libération άκουσαν τον επικεφαλής ευρωπαίο διαπραγματευτή για το Brexit, Μισέλ Μπαρνιέ, να μιλάει στην τηλεόραση για τις συνομιλίες των δύο πλευρών που πρόκειται να αρχίσουν τον επόμενο μήνα, με στόχο την επίτευξη μιας εμπορικής συμφωνίας. Ο έμπειρος υψηλόβαθμος ευρωπαίος αξιωματούχος από τη Γαλλία συμμετείχε στην κουβέντα χρησιμοποιώντας την αγγλική γλώσσα, με αποτέλεσμα να διερωτηθούν οι γάλλοι δημοσιογράφοι εάν εξακολουθούν τα αγγλικά να συγκαταλέγονται μεταξύ των επίσημων γλωσσών της ΕΕ.
Μια πρώτη απάντηση είχαν δώσει οι Βρυξέλλες αμέσως μετά τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος για το Brexit τον Ιούνιο του 2016, υπενθυμίζει η Πολίν Μουλό στη στήλη της ελέγχου των γεγονότων: «Παρατηρήσαμε άρθρα στον Τύπο στα οποία αναφέρεται ότι στην περίπτωση αποχώρησης της Βρετανίας από την ΕΕ, τα Αγγλικά δεν θα αποτελούν πια επίσημη γλώσσα της ΕΕ. Αυτό δεν ισχύει. Το Συμβούλιο της ΕΕ αποφασίζει ομόφωνα τους κανόνες που καθορίζουν τη χρήση των γλωσσών στο πλαίσιο λειτουργίας των ευρωπαϊκών θεσμών». Και σύμφωνα με όλα όσα προβλέπονται στο Αρθρο 342 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ενωσης «το γλωσσικό καθεστώς των θεσμικών οργάνων της Ενωσης καθορίζεται –με την επιφύλαξη των διατάξεων του καταστατικού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης– από το Συμβούλιο το οποίο αποφασίζει ομόφωνα μέσω κανόνων». Και από τις Βρυξέλλες επιβεβαιώνουν ότι «το Brexit δεν θα επηρεάσει το νομικό καθεστώς και τις θεσμικές διαδικασίες της Κομισιόν».
Το εν λόγω σύστημα βασίζεται σε έναν κανονισμό του 2013, μας πληροφορεί η Libération, «που καθορίζει το γλωσσικό καθεστώς της ευρωπαϊκής οικονομικής κοινότητας» και αυτό σημαίνει πως η Ευρωπαϊκή Ενωση «έχει 24 επίσημες γλώσσες οι οποίες είναι και γλώσσες εργασίας» μεταξύ των θα συνεχίσουν να περιλαμβάνονται και τα αγγλικά.
Μόνον το Ευρωπαϊκό δικαστήριο έχει τους δικούς του κανόνες και ενώ για τις όποιες διαδικασίες είναι δυνατή η χρήση οποιασδήποτε γλώσσας από τις επίσημες γλώσσες της Ενωσης, για την έκδοση των αποφάσεων, χρησιμοποιούνται παραδοσιακά τα γαλλικά. Κάθε φορά που μία νέα χώρα εισέρχεται στην ΕΕ, η γλώσσα της καθίσταται αυτόματα μία εκ των επίσημων γλωσσών της Ενωσης, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονται και τα μαλτέζικα και τα ιρλανδικά, παρότι σε αμφότερες τις χώρες ομιλείται η αγγλική γλώσσα. Θα μπορούσε, όποτε, να σκεφτεί κανείς, αναφέρει χαριτολογώντας η Corriere della Sera, ότι είναι αυτός ένας από τους λόγους που η Ευρωπαϊκή Ενωση δεν λειτουργεί άρτια: επειδή ο καθένας μιλάει τη γλώσσα του δίχως να ακούει τους άλλους. Αλλά είναι προφανές πως τα προβλήματα της ΕΕ είναι άλλα και πολύ πιο σύνθετα.
Πάντως, σύμφωνα με έρευνα του Eυρωβαρόμετρου που πραγματοποιήθηκε το 2012 για λογαριασμό της Κομισιόν (πριν, δηλαδή, από την ένταξη της Κροατίας στην ΕΕ το 2013), η αγγλική είναι η ξένη γλώσσα που μιλούν περισσότερο οι ευρωπαίοι πολίτες (38%) ενώ μετά ακολουθούν τα γαλλικά (12%), τα γερμανικά (11%), τα ισπανικά (7%) και τα ρωσικά (5%).