Σύμφωνα με εργαστηριακά αποτελέσματα που μόλις ανακοινώθηκαν, μέσα στην ερχόμενη δεκαετία το αντρικό χάπι αντισύλληψης θα γίνει πραγματικότητα.
Ερευνητές από τα Αυστραλιανά Πανεπιστήμια Monash, και Melbourne, και του Βρετανικού Leicester, κατάφεραν να καταστήσουν αρσενικά ποντίκια στείρα μπλοκάροντας δύο πρωτεΐνες που είναι υπεύθυνες για τη μεταφορά του σπέρματος πριν την εκσπερμάτιση μέσω των αναπαραγωγικών οργάνων του ζώου.
Αυτό που καθιστά τη συγκεκριμένη ερευνητική συνεργασία ιδιαίτερα σημαντική, είναι ότι σε αντίθεση με προσπάθειες του παρελθόντος, το μπλοκάρισμα των δύο πρωτεϊνών δεν θα επηρεάζει τη μακροχρόνια αναπαραγωγική ικανότητα του άντρα αφού αμέσως μετά τη διακοπή της χρήσης του αντισυλληπτικού χαπιού, οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αναστέλλονται κι οι λειτουργίες του αναπαραγωγικού συστήματος αποκαθίστανται. Επιπλέον, η σεξουαλική αλλά και η γενική υγεία του οργανισμού παραμένουν ανεπηρέαστες από τη χρήση.
Το αντρικό χάπι θα λαμβάνεται από τον χρήστη καθημερινά, ακριβώς όπως και το γυναικείο. Ζευγάρια που δεν επιθυμούν να τεκνοποιήσουν είτε επειδή έχουν ολοκληρώσει την οικογένειά τους, είτε επειδή δεν θέλουν παιδιά για μια σειρά άλλων λόγων, θα είναι ελεύθερα να επιλέξουν τον συγκεκριμένο τρόπο αντισύλληψης. Σε περίπτωση μάλιστα που η γυναίκα απαγορεύεται να κάνει χρήση αντισυλληπτικού χαπιού για ιατρικούς λόγους το αντρικό αντισυλληπτικό θα αλλάζει ριζικά τη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού.
Ποιες όμως μπορεί να είναι οι επιπτώσεις της χρήσης του αντρικού αντισυλληπτικού τόσο στη σεξουαλική ταυτότητα του σύγχρονου άντρα όσο και στις σχέσεις αντρών-γυναικών;
Φαίνεται ότι το αντρικό αντισυλληπτικό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μία μεγάλη ανατροπή όσον αφορά τον τρόπο που ο σημερινός άντρας αντιλαμβάνεται τον εαυτό του και την ερωτική του ζωή. Είτε πρόκειται για επαφές μιας νύχτας, είτε για μακροχρόνιες σχέσεις, ο άντρας θα μπορεί να ορίσει τη δυνατότητα ή τον αποκλεισμό τεκνοποιίας με τρόπο ενεργητικό. Το γεγονός αυτό από μόνο του, η αύξηση δηλαδή της υπευθυνότητας και ο περιορισμός της τυχαιότητας μιας εγκυμοσύνης, θα οδηγήσει σταδιακά σε μία νέα μορφή χειραφέτησης τόσο του άντρα όσο και της γυναίκας.
Η συνειδητοποιημένη επιλογή του άντρα θα δημιουργούσε ίσως μεγαλύτερη συνοχή και συντροφικότητα ανάμεσα σε γυναίκες και άντρες. Θα σήμαινε το τέλος των ενοχών, των παρεξηγήσεων και των αλληλοκατηγοριών που συχνά προκαλεί μια ανεπιθύμητη ή μη προσχεδιασμένη εγκυμοσύνη, θα απελευθέρωνε τη γυναίκα από το βάρος της επιλογής, της «περιφρούρησης» του σώματός της και της τελικής απόφασης.
Προϋπόθεση για να πετύχουν βέβαια όλα αυτά είναι η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους δύο συντρόφους, ώστε να μην υπάρχει χώρος για αμφιβολίες, ψέματα και συναισθηματικούς ελιγμούς που στοχεύουν στον χειρισμό του άλλου. Το μεγαλύτερο ταμπού όμως που θα έπρεπε να καταλυθεί ώστε να χρησιμοποιείται το αντρικό χάπι, ειδικά σε συντηρητικές κοινωνίες όπως η δική μας, είναι η δυσφορία των ίδιων των αντρών μπροστά στο καινούργιο, η έλλειψη εξοικείωσης με το σώμα τους, οι παρωχημένες αντιλήψεις περί ανδρισμού, και βέβαια ο φόβος της προσωρινής, έστω, στειρότητας.