Σκούρα τα μαντάτα με το Βάζελο παίδες αγαπημένοι (to make a long story short: πήρε παράταση μα εγκατέλειψε…) Τώρα λοιπόν που τραβάω τα μαύρα ζόρια μου κι εγώ (φάση τύπου βαριά λαϊκά, ξενύχτια, χιλιάδες prince άφιλτρα, δεξαμενές τζιν τόνικ και γενικά), έχω κολλήσει να ψάχνω όλη μέρα (και την περισσότερη νύχτα) γιατί κόλλησα έτσι άσχημα με την πάρτη του.
Στα αβάδιστα μονοπάτια των ερευνών μου πού λέτε ότι σκόνταψα χτες τα χαράματα; Σε μια παλαβιάρα νευρολόγα, Έλεν Φίσερ με τ΄όνομα, που σκέφτηκε να αναλύσει τι σκατά μας πιάνει και κολλάμε μ΄ένα άτομο τόσο τρελά που πιστεύουμε ότι δεν γίνεται ρε φίλε, μην το ζορίζεις, δεν γίνεται σου λέω να ζήσω χωρίς αυτόν/ην (εδώ μπαίνει θριαμβευτικά το άσμα διότι στις 4.58 το πρωί είσαι τόοοσο σαλταρισμένος που ή τηλεφωνάς σε τηλεμέντιουμ ή κάνεις τον πόνο σου Μπόλιγουντ!!!) .
Αν θέλετε τη γνώμη μου τέτοια παλαβά πρότζεκτς ξεπηδάνε ή από ταραγμένες διάνοιες λόγω προσφάτου λήψεως πούλου (η περίπτωσή μου) ή από εγγενή βλάβη στον εγκέφαλο ( η περίπτωση της Έλεν). Αυτό που έκανε πάντως η επιστήμων ήταν να πάρει 30 τρελαμένους και να τους χώσει κάτω από μαγνητικό τομογράφο. Οι 15 ήταν στη φάση τα -πουλάκια -κελαηδούνε -γιατί –love-is-in-the-air και οι υπόλοιποι ήταν στη φάση που- είναι -το -ξυραφάκι –του- μπαμπά- ρε –μάνα- και -επείγομαι -να –κόψω- τις- φλέβες -μου.
Στα κεφάλια των ερωτοχτυπημένων παρατήρησε, λέει η Έλεν, έντονη δραστηριότητα σε μια περιοχή στη βάση του εγκεφάλου που τη λένε VTA (αν δεν σας απατά η μνήμη μου). Η περιοχή αυτή παίδες είναι όλα τα λεφτά. Είναι σαν να λέμε το Τέξας της ανθρώπινης ύπαρξης διότι εκεί παράγεται, σου λέει, το πολυτιμότερο καύσιμο μας, η λατρεμένη ντοπαμίνη, η ουσία την οποία περιμένουμε όλη μέρα κάθε μέρα να ρθει να μας δώσει ένα φιλί στο στόμα. Ελπίζω πως έχετε ένα άλφα επίπεδο πολυαγαπημένοι μου φαν και δεν μπαίνω σε λεπτομέρειες περί της επίδρασης της ντοπαμίνης στην ζωή μας. Ένα μόνο σας λέω: σκεφτείτε την έκφραση είμαι ντοπαρισμένος! Όταν λοιπόν είσαι ερωτοχτυπημένος (για να μην πω βαρεμένος και παρεξηγηθούν τα καρδουλίνια ζου ζου ανάμεσά μας) η ντοπαμίνη απλώνεται σε όλη την κεφάλα μας και μας κάνει χαζούς. Καταλάβατε τώρα γιατί τραγουδούσε η Αλίκη καροτσέρη καροτσέρη ας το καμουτσίκι απ΄το χέρι και μη το χτυπάς;
Ντοπαρισμένη ήταν και χλιμίντριζε από ευτυχία! (Αλλιώς θα το χτυπούσε το αλογάκι η γαϊδούρα) Αν δεν καταλάβατε σας λέω και το άλλο: Αυτό ακριβώς γίνεται κι όταν παίρνετε κόκα (που δεν παίρνετε γιατί εγώ έχω κυριλέ κοινό, αλλά λέμε τώρα…)
Το ωραίο ποιο είναι; Όταν τομογράφησαν τους πικραμένους, μαυρόψυχους, κλαμένους και δαρμένους που είχαν προσφάτως εγκαταλειφθεί στους πέντε δρόμους από τα αγαπουλίνια τους βρήκαν ακριβώς τα ίδια –μη σου πω και χειρότερα- ευρήματα. Ντοπαμίνη κι άγιος ο θεός δηλαδή. Που θα πει -ω πόρκα μιζέρια- ότι ο θεός (αν υπάρχει) μας έχει παίξει ένα πολύ άγριο παιγνίδι: Τη στιγμή ακριβώς που επείγεσαι να σφυρίξεις και να λήξει ο μαλάκας χ βάζελος, ακριβώς τότε κολλάς περισσότερο λόγω δραστηριοποίησης του γαμοκέντρου που λέγαμε. Και σαν να μην έφτανε αυτό δραστηριοποιείται λέει και το άλλο εκκεντρικό κέντρο του τζογαδόρου, αυτό που σε βάζει να υπολογίζει κέρδη και ζημίες. (Μα τι κέρδη μαντάμ Ελέν; Γιατί δεν τον ακούτε τον Κιάμο; Μ΄έχετε δει πως είμαι αυτή τη στιγμή ώρα 6 και 19 χαράματα; Άλουστο μαλλί, κύκλος κάτω από το εξαγριωμένο μάτι, μπυτζαμάκι με ρινόκερους. Μιλάμε για σκέτη ζημία!)
ΥΓ Αφιερωμένο στον Βάζελο, τη μαντάμ Ελεν, όλα τα τρισευτυχισμένα καρδουλίνια ζουζου αλλά και τους αναίσθητους γαύρους που χαμογελούν ειρωνικά αυτή τη στιγμή: F*ck you guys!!!