Η ρουτίνα των ανθρώπων δεν είναι η μοναδική που έχει αναστατωθεί από την πανδημία. Το lockdown ανάγκασε τους επισκέπτες ζωολογικών κήπων και ενυδρείων σε όλο τον κόσμο να μείνουν στο σπίτι τους, και το ενδιαφέρον είναι ότι τα ζώα έχουν παρατηρήσει την απουσία τους. Κάποια δείχνουν ότι τους λείπουν οι άνθρωποι, ενώ άλλα δεν φαίνεται να τα απασχολεί ότι κανείς δεν χτυπάει πια το τζάμι στο κλουβί τους.
«Μου προκάλεσε τεράστια έκπληξη», λέει στη Wall Street Journal η Μπεθ Σέφερ, διευθύντρια στον ζωολογικό κήπο του Λος Αντζελες, όταν πρόσεξε ότι μερικά ζώα, όπως μια μαύρη αρκούδα και οι κόκκινοι ποταμόχοιροι, παρατηρούσαν την ξαφνική ησυχία γύρω τους.
Η Μέρι Γιόντερ, διευθύντρια του τμήματος των πιθήκων στον ζωολογικό κήπο του Φίνιξ, της Αριζόνα, δήλωσε επίσης: «Πάντα πιστεύαμε ότι “τα ζώα δεν δίνουν μεγάλη σημασία στους επισκέπτες. Απλώς κάνουν τα δικά τους”. Και ξαφνικά όταν ο ζωολογικός κήπος είναι άδειος, παρατηρείς ότι “στην πραγματικότητα ανταποκρίνονται ή στυλώνουν τα μάτια στους επισκέπτες περισσότερο από ό,τι νομίζαμε”».
Τα μέλη του προσωπικού προσπαθούν να καλύψουν το κενό. Στο Adelaide Zoo της Αυστραλίας, για παράδειγμα, οι υπάλληλοι παρατήρησαν ότι οι σουρικάτες (meerkats) τους δεν ήταν δραστήριες όπως συνήθως. Η λύση; Διασκεδάζουν τα ζωάκια με ένα γυαλιστερό κόκκινο αυτοκίνητο που τρέχει πάνω κάτω μπροστά από τη βιτρίνα τους με τηλεχειριστήριο… (Δείτε το βίντεο στο τέλος του κειμένου)
Και φαίνεται ότι τα ζωάκια το απολαμβάνουν, αφού τρέχουν κι αυτά πάνω κάτω πίσω από το τζάμι, ενώ μερικά ανεβαίνουν στα βραχάκια και τα κλαδιά που υπάρχουν μέσα στο κλουβί τους για να παρακολουθούν το αυτοκινητάκι από ψηλά, όπως είπε ο επιμελητής του ζωολογικού κήπου Μαρκ Σμιθ.
Ο Σέσιλ, ένα εμού στον ζωολογικό κήπο της Αδελαΐδας, απέκτησε το δικό του διακοσμητικό δέντρο, στολισμένο με βολβούς, μπάλες ντίσκο και πούλιες που χορεύουν στο φως. Δεν είναι αρκετά κοντά του για να τα τσιμπάει, αλλά φαίνεται ότι ο Σέσιλ διασκεδάζει όταν δεν ψάχνει για νοστιμιές.
Ο Τζαξ, ένας μανδρίλος (κυνοκέφαλος πίθηκος) στον ζωολογικό κήπο του Φίνιξ, στην Αριζόνα, συνήθιζε να μαγεύει τους επισκέπτες με τα χαρούμενα άλματά του, το «γοητευτικό» του χαμόγελο, την κατακόκκινη μύτη και το κίτρινο στήθος του. Από την αρχή της πανδημίας, όμως, μένει απλά ξαπλωμένος μέσα στο κλουβί του. Η κυρία Γιόντερ προσπαθεί να τον επισκέπτεται πιο συχνά, μάλιστα τρώει μαζί του, αν και τους χωρίζει ένας γυάλινος τοίχος. Και όπως είπε, ο Τζαξ άρχισε να ξαναβρίσκει το κέφι του.
Ο Ρόου, ένας παπαγάλος κοκατού που ζει στο RainForest Adventures Discovery Zoo του Τενεσί είναι διάσημος γιατί τραγουδάει το «Row, row, row your boat» («Κάνε κουπί στη βάρκα σου»), και συνήθως οι επισκέπτες τον συνοδεύουν σφυρίζοντας τη μουσική.
Τώρα, όμως, ο Ρόου έμεινε να τραγουδάει μόνος του, χωρίς το συνηθισμένο κοινό του. Ο διευθυντής του ζωολογικού κήπου, Μπιλ Λούσεϊ, λέει ότι κοιτάζει τους φτερωτούς συντρόφους του γύρω γύρω, σαν να περιμένει να ανταποκριθούν: «Αναρωτιέσαι τι περνάει άραγε από το μικρό κεφάλι του: ίσως κάτι σαν “Έλάτε παιδιά! Βοηθήστε με λίγο εδώ πέρα”», λέει.
Το προσωπικό στο Φυσικό Πάρκο Royev Ruchey, στο Κράσνογιαρσκ της Ρωσίας, δοκίμασε διάφορα κόλπα για να αναζωογονήσει δύο νεαρούς χιμπατζήδες που έτρωγαν και κοιμόντουσαν λιγότερο από το συνηθισμένο, όσο το πάρκο ήταν κλειστό για τους επισκέπτες. Ο Τίκχον και η Ανφίζα δεν φάνηκαν να αντιδρούν όταν τους έδωσαν τα αγαπημένα τους ρούχα και τα άνετα κλινοσκεπάσματά τους.
Οταν, όμως, έβαλαν μια ταμπλέτα στο κελί τους που έπαιζε το «Lion King», «η διάθεσή τους έφτιαξε αμέσως», έγραψε ο διευθυντής του πάρκου Αντρέι Γκόρμπαν, σε ένα e-mail που έστειλε στην Wall Street Jounal, προσθέτοντας ότι ήταν «αδύνατον να αποσπάσει την προσοχή από την ταινία» ενός από αυτούς. Για να φτιάξουν τη διάθεση των ζώων σε όλο το πάρκο, εξάλλου, οι εργαζόμενοι άλλαζαν ρούχα πολλές φορές μέσα στη μέρα, έτσι ώστε να αλλάζει το σκηνικό.
Οι γάτες που ψαρεύουν συνήθως αγνοούν τον Μπράιαν Αμαράλ, επιμελητή στο National Zoo and Conservation Biology Institute του Σμιθσόνιαν στην Ουάσινγκτον όταν περπατάει πλάι τους. Κάποια, όμως, τον παρατήρησε τελικά σε μια πρωινή βόλτα του στην εγκατάσταση: «Αυτά τα ζώα είναι συνήθως αρκετά απόμακρα και μυστικοπαθή», λέει ο Αμαράλ, «Οπότε ήταν ενδιαφέρον να δεις ότι ένα από αυτά ξαφνικά σε προσέχει, και κάπως ξεσηκώθηκε καθώς με αναγνώρισε ενώ περπατούσα».
Οι φύλακες στο Ενυδρείο Sumida στο Τόκιο ήθελαν να βεβαιωθούν ότι τα χέλια τους –περίπου 300– δεν είχαν συνηθίσει στην απουσία των επισκεπτών, γιατί αυτά τα θαλάσσια πλάσματα συχνά γίνονται ντροπαλά με τους ανθρώπους όταν δεν έχουν τακτική επαφή μαζί τους. Έτσι, τοποθέτησαν ταμπλέτες γύρω από τις γυάλες τους από όπου ακούγονται συνομιλίες μέσω βίντεο με εικονικούς επισκέπτες. Τα χέλια «πρέπει να είναι σε θέση να κάνουν την εμφάνισή τους και να μην βουτάνε στην άμμο όταν πλησιάζουν οι άνθρωποι», δήλωσε το ενυδρείο.
Η Αλεξ είναι ένας θηλυκός ουρακοτάγκος, που ζει στον ζωολογικό κήπο του Μιλγουόκι στο Ουισκόνσιν. Οταν οι επισκέπτες αγνοούσαν τις πινακίδες με την ένδειξη «Σςςς… Ζώνη Ησυχίας», που είναι τοποθετημένες γύρω από το κλουβί της, η Αλεξ έκλεινε τα αυτιά της. Όπως όμως λέει η επόπτρια της περιοχής των πιθήκων Κάρα ΝτεΛάντι, η Αλεξ κινείται λίγο περισσότερο όταν ο ζωολογικός κήπος δεν έχει κόσμο.