Ο Carlos Brito δίνει συχνά το «παρών» στο protagon, με τις γελοιογραφίες που στέλνει κατά καιρούς. Ο βραβευμένος σκιτσογράφος, τακτικός συνεργάτης της Monde τα τελευταία 30 χρόνια, παρουσιάζει αυτή την περίοδο στο δημαρχείο του Παρισιού (Place d' Italie) μια έκθεση ανέκδοτων έργων, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την επέτειο των 25 χρόνων από την πτώση του Τείχους του Βερολίνου (9 Νοεμβρίου 1989). «Το κεφάλι μου στους τοίχους» βάφτισε ο ίδιος την έκθεσή του, παίζοντας σε διπλό ταμπλό με την έννοια του τείχους και του τοίχου. Οι -πικρές- γελοιογραφίες του στοχεύουν τα τείχη της ντροπής που εξακολουθούν να υψώνονται και να χωρίζουν λαούς, 25 χρόνια μετά την ιστορική πτώση του βερολινέζικου τείχους.
Το τσιμεντένιο τείχος με τους ηλεκτρικούς φράκτες (και ύψος διπλάσιο από εκείνο του Βερολίνου), στη Δυτική Οχθη. Ο τεράστιος φράκτης στα σύνορα ΗΠΑ και Μεξικού. Το τείχος που «ντύνει» το Άγαλμα της Ελευθερίας, μετά τα ξεβρακώματα από το WikiLeaks. Αλλά και το τείχος του χρήματος, φτιαγμένο από χρυσοφόρα τούβλα στη Wall Street.
Ταυτόχρονα, ο Carlos Brito προσεγγίζει τα τείχη (και τους τοίχους) μέσα από το πρίσμα μιας τέχνης -και ενός επαγγέλματος- που χάνει σταδιακά τον φυσικό του χώρο, τις σελίδες των εφημερίδων. Με αποτέλεσμα, οι γελοιογραφίες να καταλήγουν στους τοίχους. Πώς γίνεται αυτό; Ο ίδιος λέει ότι, με αφορμή την έκθεση για τα τείχη του αίσχους, θέλησε να υπογραμμίσει ένα ανησυχητικό γεγονός: τη σταδιακή εξαφάνιση της γελοιογραφίας από τον Τύπο. «Σήμερα, οι σκιτσογράφοι θυμίζουν ακροβάτες χωρίς προστατευτικό δίκτυ», λέει.
«Προσπαθούν να υπάρξουν σε μια εργασιακή ζούγκλα που αδιαφορεί, αν δεν απαξιώνει τη δουλειά τους. Μένει ο εικονικός κόσμος του Ιντερνετ, για να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Από την άλλη μεριά, πληθαίνουν οι ομαδικές και ατομικές εκθέσεις, τα φεστιβάλ, οι διεθνείς διαγωνισμοί. Οι γελοιογραφίες των εφημερίδων γίνονται, πλέον, αφίσες τοίχου -να 'τοι πάλι οι τοίχοι- που αναγγέλλουν τις εκδηλώσεις. Το έντυπο σκίτσο πάει στον τοίχο, που δεν είναι καθόλου ηλεκτρονικός, και στην εικόνα μένει να πει τα υπόλοιπα».