Η Ζωή, η Ραχήλ, η Θεοδώρα: Καλώς ή κακώς δεν υπάρχει αντίστοιχο της τριανδρίας, για να πω με μια λέξη τις τρεις γυναίκες που απασχόλησαν την επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες. Κωνσταντοπούλου, Μακρή και Τζάκρη έχουν κοινό σημείο ότι είναι εκλεγμένες στη Βουλή. Από διαφορετικά κόμματα. Κι απ’ ό,τι φαίνεται αντιπροσωπεύουν και διαφορετικό τύπο γυναίκας.
Σεξισμός: Τα σχόλια που τις ακολούθησαν τα ξέρουμε: περιλαμβάνουν από γόβες και dress code, μέχρι υστερικές κραυγές, οι οποίες αμέσως ή εμμέσως παραπέμπουν στο γνωστό «ανέραστη», για να το πω κομψά. Αυτή βέβαια θεωρείται η μέγιστη ντροπή για μια γυναίκα, αν και αντίστοιχα εξίσου ντροπή είναι και να το γλεντάς. Άβυσσος η ψυχή, όχι μόνο της γυναίκας, αλλά και όσων την κρίνουν…
Ο φεμινισμός είναι τόσο παλιός, που δεν έχει κάποια λόγο σήμερα να τον επικαλεστεί. Κάποιες, κάπου, κάποτε, έδωσαν πραγματικά έναν αγώνα και προφανώς δεν έκαψαν μόνο τα σουτιέν τους· προσπάθησαν να αποτινάξουν καταπίεση και ανελευθερία αιώνων. Το να κάνεις τη σουφραζέτα σήμερα, σε μια εποχή που οι γυναίκες έχουν ελευθερίες επιλογής στην προσωπική ζωή και έχουν λόγο στα δημόσια πράγματα είναι κάπως εκτός θέματος. Την ισότητα δεν την έχουν πετύχει σε πολλά σημεία, κι αυτό προφανώς δεν είναι η ποσόστωση (μέτρο που αντίθετα τις κατατάσσει σε προστατευόμενο και αδύναμο φύλο). Ο αγώνας συνεχίζεται, κυρίως με τη στάση ζωής που ακολουθείς.
Η Εύα και το μήλο: στα social media και όχι μόνο, έπεσαν να τις φάνε, όχι για τις πολιτικές θέσεις ή τη στάση τους, αλλά για ό,τι συνιστά τη γυναικεία τους υπόσταση. Και φυσικά είναι σεξιστική η αντιμετώπιση. Κι ακόμη περισσότερο, σ΄ αυτήν την περίπτωση φανερώνεται και ένα άλλο αντιφατικό μεν, αδιέξοδο δε, που βγάζει στο γνωστό πανάρχαιο «η Εύα φταίει για το μήλο». Αν έχεις τα φυσικά προσόντα και τα αναδεικνύεις με το ντύσιμο, είσαι ψώνιο. Αν δεν σε ενδιαφέρει ιδιαίτερα η εμφάνισή σου, είσαι «ταγάρι».
Από την Εύα στην Καϊλή: Η Εύα Καϊλή, άκουσε κάποτε μέσα στη Βουλή να την αποκαλούν «καλτσοδέτα». Είναι να θαυμάζει κανείς την πολιτική επιχειρηματολογία του ανδρός. Για να μην πούμε τι γίνεται άμα η φύση δεν σε έχει κάνει όμορφη και λεπτή σαν την Εύα. Και το παράδειγμα της κόρης του Νίκου Μιχαλολιάκου, δείχνει ότι μπορεί να είμαστε κατά του φασισμού αλλά ρατσιστές και σεξιστές μπορούμε κάλλιστα να γίνουμε με τη νεαρή Ουρανία, που δεν πληροί τις προδιαγραφές.
Είναι σεξιστές μόνο οι άντρες; Όχι. Βέβαια οι γυναίκες δεν έχουμε και πολλά να σχολιάσουμε, καθώς το αντρικό φύλο μπορεί άνετα να μη μοιάζει του Μπραντ Πιτ, να γερνάει κάπως πιο απενοχοποιημένα, οπότε άντε να γίνουμε δηκτικές και κακές με φαλάκρες, κοιλιές, με το ύψος, αλλά και με το μέγεθος, πράγμα που φρόντισαν οι άντρες να τεκμηριώσουν ότι πρόκειται για μύθο κι ότι δεν παίζει κανέναν ρόλο. Άλλωστε ποιος ξέρει τις ιδανικές αναλογίες ενός άντρα, στήθος- μέση-γλουτοί; Κανένας.
Είναι σεξίστριες οι γυναίκες με τις γυναίκες; Αν θέλουμε να πούμε την αλήθεια, πολύ. Και δεν θα πω το πολύ προχωρημένο ότι μητέρες αναθρέφουν γιους σεξιστές και άλλα… διαστημικά, θα πω απλά, ότι σ΄ ένα από τα πρωινάδικα της τηλεόρασης, έδειξαν πώς γίνεται η αποτρίχωση στο μπικίνι, βάζοντας το μοντέλο στα τέσσερα (δεν παραπέμπω στο βίντεο, αν κι έχει κάνει τον γύρο του ίντερνετ) και με τους άντρες της παρέας να χαβαλεδιάζουν με την αμηχανία του κοριτσιού. Η ίδια ατμόσφαιρα επικρατεί και στο άλλο, σε ένα ρεσιτάλ σεξισμού και τηλεοπτικού ανταγωνισμού. Μόνο που τα πρωινάδικα και τα δύο φέτος, έχουν και οικοδέσποινες, και μάλιστα είναι οι σύζυγοι των κυρίων.
Υπερβολές; Εξαρτάται τι θεωρεί καθένας δικαίωμα, υποχρέωση και ευθύνη του. Στην προσωπική μας ζωή, όλοι σχολιάζουμε και δεν κρατάμε διαρκώς μια μεζούρα να μετράμε αν πούμε και κάτι παραπάνω. Απ' όσο ξέρω επίσης οι γυναίκες θέλουμε πολύ να κοιτάνε και τις γόβες και τα πόδια μας και τι φοράμε. Παράλληλα θέλουμε και να μας αγαπάνε όχι μόνο γι' αυτό. Αλίμονο αν καταργήσουμε το παιχνίδι μεταξύ των δύο φύλων. Δεν λέμε όμως δημόσια όσα λέμε σπίτι μας, για να μην πω στο κρεβάτι μας. Τις τελευταίες μέρες, τα όσα ακούγονται από θεσμικούς φορείς όπως η Βουλή, μέχρι τα media, τα παλιά και τα social που είναι και πιο αθυρόστομα, δείχνουν ότι η κατάσταση έχει ξεφύγει.
Θέμα πολιτικής ορθότητας; Όχι, ανθρώπινης στάσης. Γιατί το τι σημαίνει όλο αυτό, το καταλαβαίνεις μόνο όταν βρεθείς κολλημένος στο καναβάτσο, με τους άλλους να κραυγάζουν γύρω, σ΄ αυτό το ρινγκ που έχει μετατραπεί η δημόσια ζωή.