Υπάρχουν άνθρωποι που δεν γνωρίζεις ποτέ και όμως αλλάζουν την ζωή σου τόσο πολύ. Ο Σάμιουελ Μορς τον Μάιο του 1844 έστειλε το πρώτο μήνυμα μέσω της εφεύρεσής του, τον τηλέγραφο. O Γκράχαμ Μπελ το 1874 ξεκίνησε την εποχή του τηλεφώνου, και λίγα χρόνια αργότερα η πρώτη ασύρματη επικοινωνία έγινε δυνατή, το 1895, από τον Νομπελίστα (1909) Γουλιέλμο Μαρκόνι. Και 30 χρόνια αργότερα ο κόσμος ένιωθε δέος όταν κατάφεραν να επικοινωνήσουν ασύρματα από την Αγγλία στην Νότια Αφρική. Ακόμα και ευχές για παγκόσμια ειρήνη είχαν ακουστεί εκείνες τις ιστορικές στιγμές.
Μπορεί την στιγμή της δημιουργίας του πρώτου «email» να μην έγιναν βαρυσήμαντες δηλώσεις, και ο μύθος να θέλει τον εφευρέτη του, Ρέι Τόμλισον να είπε σε συνάδελφό του: «Μην το πεις πουθενά, υποτίθεται ότι δουλεύουμε πάνω σε κάτι άλλο!». Ο Ρέι Τόμλινσον πέθανε το Σάββατο σε ηλικία 74 ετών. Αυτός που έμελλε να κάνει όλον τον κόσμο να χρησιμοποιήσει ένα ξεχασμένο, προς απόσυρση σύμβολό, «@», ακόμα και στην αυγή της εποχής των υπολογιστών.
Το 1971 έφτιαξε ένα πρόγραμμα για το APRANET, τον πρόγονο του διαδικτύου, με το οποίο μπορούσε κάποιος να στείλει μηνύματα σε κάποιον άλλον χρήστη του «διαδικτύου». Μια εφεύρεση που μερικά χρόνια αργότερα θα γινόταν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινότητάς μας.
Το πρώτο μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου
Κατά την διάρκεια του καλοκαιριού αλλά και του φθινοπώρου του 1971, ο Ρέι Τόμλισον, ήταν μέλος μια μικρής ομάδας προγραμματιστών που ανέπτυσσαν ένα σύστημα, το TENEX, και που έτρεχε σε ψηφιακούς PDP-10 υπολογιστές. Και μάλιστα η ομάδα του ήταν η βοηθητική μιας ακόμα μεγαλύτερης. Λίγο νωρίτερα είχε εργαστεί πάνω σε ένα πειραματικό πρόγραμμα μεταφοράς αρχείων μέσω δικτύου, το CPYNET.
Καθώς έκανε βελτιώσεις, στο εσωτερικό πρόγραμμα μηνυμάτων, SNDMSG, αποφάσισε να ενσωματώσει το CPYNET σε αυτό. Η αποστολή ηλεκτρονικών μηνυμάτων μεταξύ ηλεκτρονικών υπολογιστών υπήρχε από τις αρχές του 1960 και το SNDMSG είναι ένα παράδειγμα τέτοιου προγράμματος αποστολής. Το συγκεκριμένο άφηνε τον χρήστη να δημιουργήσει ένα μήνυμα, να ορίσει παραλήπτη και να το στείλει στο γραμματοκιβώτιο κάποιου άλλου. Τότε το γραμματοκιβώτιο ήταν απλά ένα αρχείο με ένα συγκεκριμένο όνομα. Το μόνο ιδιαίτερο που είχε ήταν ότι άφηνε συγκεκριμένους χρήστες να προσαρτήσουν πληροφορία σε αυτό. Δηλαδή, κάποιος μπορούσε να προσθέσει επιπλέον πληροφορία στο τέλος του μηνύματος αλλά δεν μπορούσε να διαβάσει ή να αντικαταστήσει ότι ήδη υπήρχε. Ο Ρέι Τόμλισον χρειάστηκε ένα σύμβολο για να διαχωρίσει την τοπική αλληλογραφία από την «διαδικτυακή». Τότε διάλεξε το αγγλικό σύμβολο «at – @», «στο», καθώς του φάνηκε το πιο λογικό, για να διαχωρίζει το όνομα του χρήστη από το όνομα του δικτύου που ανήκει. Ηθελε να δείξει ότι ο χρήστης βρίσκεται εκτός τοπικού δικτύου.
Το πρώτο ηλεκτρονικό μήνυμα δεν είχε την αίγλη της ασύρματης επικοινωνίας μεταξύ Βρετανίας και Αφρικής, ίσως γιατί τα μηχανήματα ήταν το ένα δίπλα στο άλλο. Ο ίδιος είχε δηλώσει ότι δεν θυμάται ποιο ήταν το περιεχόμενο των δοκιμαστικών πρώτων αποστολών αλλά θα έμοιαζε σαν αυτό: QWERTYUIOP. Οταν βεβαιώθηκε ότι λειτουργούσε η δημιουργία του, έστειλε ένα μήνυμα σε όλη την ομάδα του, εξηγώντας πώς να στείλουν μηνύματα. Τα πρώτα μηνύματα στάλθηκαν στα τέλη του 1971 και το 1972 η επόμενη έκδοση του ΤΕΝΕΧ είχε ενσωματώσει την έκδοση SNDMSG του Ρέι Τόμλισον. Στην πορεία δημιουργήθηκαν τα πρωτόκολλα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Ο ανήσυχος προγραμματιστής
Ο Ρέι Τόμλινσον γεννήθηκε στο Αμστερνταμ της Νέας Υόρκης αλλά η οικογένειά του σύντομα μετακόμισε σε ένα μικρό χωριό στην περιοχή Βέιλ Μιλς. Τελείωσε το Rensselaer Polytechnic Institute στην Τροία της Νέας Υόρκης, όπου και πήρε μέρος σε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης της IBM. Πήρε το πτυχίου του το 1963 και μετέπειτα συνέχισε στο ΜΙΤ τις σπουδές του. Στα χρόνια του εκεί, δημιούργησε ένα υβριδικό σύστημα (αναλογικό και ψηφιακό) σύνθεσης φωνής, που ήταν και το θέμα του διδακτορικού που έλαβε το 1965.
Ο Ρέι Τόμλινσον έλαβε έξι βραβεία για την προσφορά του στον κόσμο της πληροφορικής και το 2011 μπήκε στην λίστα με τους 150 καινοτόμους του ΜΙΤ. Εναν χρόνο αργότερα μπήκε στο «Hall of Fame» του Διαδικτύου.
Οταν τον ρώτησαν πως του ήρθε η ιδέα απλά είχε απαντήσει ότι του φάνηκε μια καλή ιδέα. Δεν υπήρχε εντολή να δημιουργηθεί κάτι τέτοιο. Και όταν τον ρώτησαν πως ήταν τα πρώτα «email» εκείνος απάντησε, απλό κείμενο δεν υπήρχαν γραφικά, και δεν υπήρχε ανεπιθύμητη αλληλογραφία.
Μάλιστα σε μια άλλη συνέντευξη τον είχαν ρωτήσει ποια πιστεύει ότι θα είναι η θέση του στην ιστορία: «Μορς, Μπελ, Μαρκόνι και Τόμλινσον;». Εκείνος είχε απαντήσει ταπεινά ότι ελάχιστα άτομα θα τα θυμούνται. Και στην συνέχεια αστειεύτηκε λέγοντας ότι είναι περίεργος να δει αν θα είναι σωστός στις εκτιμήσεις του. Ευκαιρία να τον βγάλετε λάθος.
Οι κάτοικοι του Διαδικτύου πενθούν με τον δικό τους τρόπο: