Πριν από την αποστολή του Apollo 11 στη Σελήνη, τον Ιούλιο του 1969, πριν από εκείνα τα μικρά βήματα και τα γιγαντιαία άλματα του Νιλ Aρμστρονγκ, τόσο ο ίδιος όσο και άλλοι 30 αστροναύτες του προγράμματος ταξίδεψαν στην Ισλανδία για εκπαίδευση.
Hταν το καλοκαίρι του 1967, το «καλοκαίρι της αγάπης» και των Beatles, όταν η NASA επέλεξε τα απέραντα πεδία λάβας του ηφαιστειογενούς νησιού για την εκπαίδευση των αστροναυτών εν όψει της πρώτης βόλτας του ανθρώπου στο φεγγάρι – είχε προηγηθεί μια πρώτη, διερευνητική εκπαιδευτική αποστολή το 1965.
Συνολικά, 9 από τους 12 αστροναύτες που θα πατούσαν μελλοντικά το πόδι τους στη Σελήνη εκπαιδεύτηκαν στην Ισλανδία.
Γιατί όμως επιλέχθηκε η Ισλανδία;
Η απάντηση είναι απλή: επειδή διαθέτει επί Γης τα πιο «γειτονικά» με τη Σελήνη εδάφη, από γεωλογική άποψη δηλαδή, καθιστώντας τα ιδανικά για τη δύσκολη εκπαίδευση, αλλά και μελέτη βραχωδών εκτάσεων.
Και όντως, αυτό έκαναν επί πολλές εβδομάδες οι αστροναύτες: μελετούσαν πετρώματα και φορούσαν τις στολές τους κάνοντας βόλτες.
«Η έκθεση των αστροναυτών του προγράμματος Apollo στη γεωλογία της Ισλανδίας συνέβαλε σημαντικά στην εμπειρία τους καθώς προετοιμάζονταν για εξερεύνηση και δειγματοληψία του σεληνιακού εδάφους» τόνισε κατόπιν ο Χάρισον Σμιντ του Apollo 17.
Ενώ και ο Aρμστρονγκ, ο πρώτος άνθρωπος που πάτησε στη Σελήνη, πρόσθεσε πως «πήγαμε στη Χαβάη και στην Ισλανδία, που ήταν θαυμάσια μέρη για να μελετήσουμε ηφαιστειακά πετρώματα. Η υπόθεση εργασίας ήταν ότι στη Σελήνη θα συναντούσαμε κυρίως τεκτονικούς σχηματισμούς ή υπολείμματα ηφαιστειακών και τεκτονικών ρευμάτων λάβας, τέτοιου είδους πράγματα (που συναντήσαμε και στην Ισλανδία)».
Πριν από μερικά χρόνια, μάλιστα, για να τιμηθεί η εκπαίδευση των αμερικανών αστροναυτών, ιδρύθηκε στο Χούσαβικ το Μουσείο Εξερεύνησης, που ασφαλώς και εύλογα σε λίγες ημέρες θα ανοίξει τις πόρτες του φιλοξενώντας μια σειρά από ειδικές εκδηλώσεις επ’ ευκαιρία της συμπλήρωσης μισού αιώνα από το πρώτο ανθρώπινο βήμα στη Σελήνη.
