«Είναι γεγονός! Η Τζούλια Ρόμπερτς μπήκε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ στο Instagram!» αναφώνησαν τα ξένα μέσα, με ενθουσιώδη δημοσιεύματα όπως αυτό της βρετανικής Daily Mail. Συνόδευσε τη χαμογελαστή φωτογραφία της με ένα λακωνικό «hello» και έναν emoji ήλιο να ζεσταίνει τις καρδιές των χιλιάδων θαυμαστών της, που φιλοδοξεί σύντομα να τους μετατρέψει και σε πιστούς followers.
Στην εποχή μας δεν αρκεί να είσαι κουκλάρα στα 50 σου, να έχεις πάρει Οσκαρ, να ψηφίζεσαι ξανά και ξανά ως η ωραιότερη γυναίκα του πλανήτη και κανείς να μην μπορεί να αμφισβητήσει το ταλέντο σου. Αν δεν είσαι στα social media, δεν είσαι πουθενά. Ετσι και η «Pretty Woman». Είδε φως και μπήκε.
Στην φωτογραφία με την οποία έκανε το ντεμπούτο της στα social media, ποζάρει φορώντας ένα απλό μαύρο T-shirt που γράφει πάνω-τι άλλο; – «Love».
Ακολούθησε λίγο αργότερα και μια δεύτερη ανάρτηση -ως την επόμενη. Με μια φίλη της και φορώντας ένα άλλο μπλουζάκι που γράφει: «Δεν μπορείς να κάνεις τους πάντες ευτυχισμένους. Δεν είσαι αβοκάντο».
Πάει κι αυτή, την χάσαμε. Από δω και πέρα, μπαίνει στη μεγάλη, στην τεράστια οικογένεια του «ποστάρω άρα υπάρχω».
Μια τέτοια θεαματική είσοδος στο Instagram για μία τόσο καταξιωμένη ηθοποιό, ισοδυναμεί, λίγο πολύ, με μία δεύτερη γέννηση. Η εντυπωσιακή Τζούλια, έχοντας ζήσει μισό αιώνα παραμένοντας την κορυφή του Χόλιγουντ, συνειδητοποιεί με τη σειρά της, ότι όλο το παιχνίδι παίζεται πλέον εκεί μέσα και όχι εκεί έξω, στον έξω κόσμο. Κι έτσι ξανασυστήνεται και επαναπροσδιορίζεται όχι στο σινεφίλ, αλλά στο διαδικτυολάγνο κοινό της.
Αν το καλοσκεφτούμε, τα social media έχουν αντιστρέψει για τα καλά τους ρόλους: εντός αυτών, οι κοινοί θνητοί συμπεριφέρονται σαν διάσημοι και οι διάσημοι σαν κοινοί θνητοί. Και οι δύο πλευρές, θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο ανεβαίνουν κατακόρυφα οι μετοχές τους.
Το κορίτσι και το αγόρι, όπως και ο άνδρας και η γυναίκα της διπλανής πόρτας για παράδειγμα, ανεβάζουν ασύστολα στο Instagram και αλλού, στιγμές από την καθημερινότητά τους, λες και μας νοιάζει τι τρώει, τι πίνει, πού συχνάζει, ποιους έχει φίλους, ο κύριος και η κυρία-κοιτάξτε- πόσο- χαρούμενοι- και- ενδιαφέροντες- δείχνουμε.
Με αυτόν τον τρόπο, ανεβάζοντας από τα φαγητά μέχρι τα αποφάγια τους-πάντα επεξεργασμένα με το κατάλληλο φίλτρο-, σπάνε τα δυσβάσταχτα δεσμά της ανωνυμίας τους και νιώθουν πως είναι κάποιοι. Τα πράγματα λειτουργούν εντελώς αντίστροφα για τους διάσημους: εδώ, σούπερ σταρ όπως η Τζούλια Ρόμπερτς που ενέδωσε πρόσφατα και τόσες χιλιάδες ακόμη, σου δημιουργούν την ψευδαίσθηση της οικειότητας.
«Κοίτα πόσο προσιτός είμαι. Πηγαίνω στο σούπερ-μάρκετ όπως ακριβώς κάνεις κι εσύ. Δεν με πιστεύεις; Δες το Insta Story μου! / Α, κοίτα πώς ήμουν σε ηλικία πέντε ετών. Πολύ γλυκό μωράκι ε; / Ο γιος μου αποφοίτησε από το Κολλέγιο! Δάκρυα χαράς!»: αυτά και άλλα πολλά, συνοδεύουν τα καθημερινά post των διασημοτήτων. Εχουμε πλέον τη δυνατότητα να ρίξουμε μια καλή ματιά στην κλειδαρότρυπά τους. Ο λογαριασμός τους στο Instagram είναι ορθάνοιχτος για όλους. Ξεχάστε τα παλιακά «δεν δίνω λογαριασμό σε κανέναν». Η ιντερνετική εκδοχή του, είναι ξέφραγο αμπέλι.
Αυτό λοιπόν, ανεβάζει τις μετοχές τους. Παλιά, πολύ παλιά, οι σταρ απαντούσαν σε γράμματα θαυμαστών, ή έστω έβαζαν κάποιον άλλον να το κάνει για εκείνους. Θυμάμαι για παράδειγμα, με τι χαρά είχα παραλάβει από το ταχυδρομείο το τυποποιημένο αυτόγραφο του «Ριτζ Φόρεστερ» της «Τόλμης και Γοητείας» στην τρυφερή ηλικία των δέκα ετών. Τώρα δεν χρειάζεται κάτι τέτοιο. Αν δεν είσαι στα social, δεν είσαι πουθενά. Κι εσύ, ο άσημος, όπως κι ο χολιγουντιανός διάσημος, θέλετε να είστε παντού.
Γελάω καμιά φορά, όποτε πετυχαίνω στον δρόμο παλιούς γνωστούς, που τους είχα και φίλους στο Facebook, προτού το εγκαταλείψω τον Σεπτέμβριο του 2017. Γουρλώνουν τα μάτια και μου λένε: «πού χάθηκες εσύ;!!;». Γιατί πολύ απλά, αν δεν είσαι στα social media, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν. Ή ότι τους έχεις μπλοκάρει, ή ότι πέθανες. Και πάντα, δείχνουν ανακουφισμένοι όταν τους πληροφορώ ότι αποχώρησα οικειοθελώς-όπως κάνουν και στα ριάλιτι- από εκεί μέσα. Δεν πιστεύω ότι θα άντεχαν τον πόνο της απόρριψης αν μάθαιναν ότι για κάποιον ακατανόητο λόγο τους έχω μπλοκάρει. Θα με προτιμούσαν νεκρή. Αυτό θα ήταν πιο αποδεκτό σ’ αυτόν τον μάταιο, ψηφιακό κόσμο.