Το πιο χαρμόσυνο γεγονός στη ζωή του Αγγελου Μακρή τον οδήγησε να ανακαλύψει ένα μαγικό χόμπι, αυτό της αστροφωτογραφίας: «Τον Απρίλιο του 2014, αγοράσαμε με τη σύντροφό μου την πρώτη μας DSLR κάμερα για να είμαστε έτοιμοι για τη γέννηση της κόρης μας. Ξεκίνησα να τη χρησιμοποιώ για αστροφωτογράφιση τοπίων, και έμεινα πολύ ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα που μπορείς να έχεις με μια κάμερα και ένα τρίποδο σε σκοτεινούς ουρανούς». Ζει μόνιμα στο Αγρίνιο, μακριά από τη φωτορύπανση της Αθήνας, που βλάπτει σοβαρά τον νυχτερινό ουρανό, και οι οικογενειακές εξορμήσεις, προκειμένου να φωτογραφίσει τα αστέρια, σε συνδυασμό με διαφορετικά μέρη της Ελλάδας, είναι πολύ συχνές. Η αγάπη του για την Αστρονομία προέρχεται από τις σπουδές Αστροφυσικής που έκανε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Και κάπως έτσι άρχισε να κοιτά ψηλά όλο και πιο συχνά.
«Η αστροφωτογραφία τοπίου είναι μια τέχνη η οποία συνδυάζει τη φωτογραφία με την Αστρονομία, οπότε απαιτεί μελέτη και προετοιμασία. Πέρα από τον φωτογραφικό εξοπλισμό, αυτό που χρειάζεται να έχεις, είναι όρεξη για ξενύχτι κάτω από τον έναστρο ουρανό. Ζούμε σε μια υπέροχη περίοδο, καθώς η τεχνολογία τα κάνει όλα πιο εύκολα και πιο φθηνά. Ηδη βλέπω στο Διαδίκτυο καταπληκτικές αστροφωτογραφίες, τραβηγμένες με smartphones!» εξηγεί ο Αγγελος Μακρής.
Οσο περισσότερο ασχολείται κάποιος με τόσα μακρινά αστέρια, τόσο πιο ξεκάθαρα συνειδητοποιεί πόσο μικρή σημασία έχουν όλα τα επίγεια άγχη μας: «Από τη στιγμή που αρχίζεις να συνειδητοποιείς τα μεγέθη και τις αποστάσεις του σύμπαντος, αρχίζεις να γίνεσαι λίγο καλύτερος άνθρωπος. Εμένα προσωπικά με έχει αλλάξει πολύ η ενασχόληση με τον έναστρο ουρανό, με έχει βοηθήσει να θέτω καλύτερα τις προτεραιότητες στη ζωή μου και να προσπαθώ περισσότερο ώστε να ζω αρμονικά με τους υπόλοιπους ανθρώπους και με τη φύση γύρω μου».
Δεν ταξιδεύει μόνος για να φωτογραφίσει τα νυχτερινά του τοπία. Εχει συντροφιά τη σύζυγό του και τα δύο τους παιδιά, το ένα τριάμισι ετών και το άλλο ενός έτους: «Είναι πολύ όμορφο που η σύντροφός μου υποστηρίζει την αγαπημένη μου δραστηριότητα, και έτσι μοιραζόμαστε στιγμές κάτω από τον έναστρο ουρανό. Δεν ξέρω αν και τα παιδιά μας αργότερα θα αγαπήσουν την Αστρονομία και την αστροφωτογραφία, αλλά μου αρκεί ότι από δύο μηνών τα πηγαίνουμε στο βουνό, στήνουμε τη σκηνή μας και κοιμόμαστε κάτω από τα αστέρια. Ηδη η κόρη μου με ρωτά συχνά: “Μπαμπά, πότε θα πάμε στο βουνό να στήσουμε το κόκκινο σπιτάκι;” – εννοεί τη σκηνή μας. Οι παραστάσεις που προσλαμβάνουν στη φύση, οι μυρωδιές, τα χρώματα, το φως, θεωρώ ότι είναι σπουδαίο μάθημα».
Οι αριθμοί και τα μεγέθη που μοιράζεται μαζί μας σχετικά με τη συμπεριφορά των αστεριών, είναι εντυπωσιακά: «Αν σμικρύναμε τον Ηλιο στο μέγεθος ενός πορτοκαλιού, η Γη θα είχε το μέγεθος που έχει ένας σπόρος από σουσάμι! Κάθε δευτερόλεπτο ο Ηλιος εκπέμπει τόση ενέργεια, που θα κάλυπτε όλες τις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης για 13.000.000 χρόνια. Αν ταξιδεύαμε με αυτοκίνητο προς το πλησιέστερο άστρο μετά τον Ηλιο μας, θα χρειαζόμασταν περίπου 52.000.000 χρόνια! Κάθε δευτερόλεπτο που περνά πάνω στη Γη, γεννιούνται δύο μωρά, ενώ στο ίδιο χρονικό διάστημα γεννιούνται 63.400 νέα άστρα στο σύμπαν».
Και φυσικά, όπως όλοι όσοι ασχολούνται φανατικά με κάτι, έτσι και ο Αγγελος Μακρής έχει τις δικές του προτιμήσεις: «Ο αγαπημένος μου αστερισμός είναι ο Ωρίων, καθώς ήταν ο πρώτος που αναγνώρισα, όταν ακόμη ζούσα στην Αθήνα. Κάθε φθινόπωρο λοιπόν που ανατέλλει ο Ωρίων, νιώθω ότι συναντώ έναν παλιό μου φίλο. Μαζί με τον αστερισμό της Μεγάλης Αρκτου, νομίζω πως είναι οι πιο φωτογενείς αστερισμοί».
Οι έναστρες εικόνες του αστροφυσικού φωτογράφου δεν άφησαν ασυγκίνητους εγχώριους και διεθνείς οργανισμούς, και μάλιστα ταξίδεψαν ως τη NASA: φωτογραφίες του δημοσιεύονται τακτικά από το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή και έχουν δημοσιευτεί στην Ελλάδα και στο εξωτερικό σε εφημερίδες, αστρονομικά και φωτογραφικά περιοδικά, ημερολόγια και σελίδες, από το Γραφείο Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το Πλανητάριο Θεσσαλονίκης, το περιοδικό ΦΩΤΟγράφος (Φωτεινές Ιδέες), Earth Science Photo of the Day (NASA), Fine Art Photography, Earth Sky (cover photo) και Nature Photography, μεταξύ άλλων. Παράλληλα, είναι υπερήφανο μέλος των οργανισμών Astronomers Without Borders και International Dark Sky Association, με στόχο την προώθηση της Αστρονομίας και την προστασία του νυχτερινού ουρανού.
Συγκεκριμένα, ο International Dark Sky Association (Διεθνής Οργανισμός Νυχτερινού Ουρανού) «είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός, ο οποίος στοχεύει στην προστασία του νυχτερινού ουρανού από το πρόβλημα της φωτορύπανσης, δηλαδή του υπερβολικού και λανθασμένου φωτισμού των αστικών περιοχών. Η φωτορύπανση έχει επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον (φυσιολογία των φυτών, προσανατολισμό των ζώων, ζωοπλαγκτόν κ.ά.), στην οικονομία, αλλά και στην ανθρώπινη υγεία. Αν το δούμε από μια πιο ρομαντική σκοπιά, μας αποκόπτει από τον έναστρο ουρανό, ο οποίος μας ενέπνευσε τόσες χιλιάδες χρόνια».
Βρίσκω την ευκαιρία να τον ρωτήσω και για κάποιους αστρικούς μύθους, όπως αυτόν με τα πεφταστέρια και τη δύναμη που έχουν να πραγματοποιούν τις ευχές μας: «Αν και κινδυνεύω να χαλάσω τη μαγεία που κουβαλούν, τα “πεφταστέρια” ή πιο επίσημα “μετέωρα”, είναι πολύ μικρά αντικείμενα, συνήθως όσο ένας κόκκος άμμου, τα οποία εισέρχονται στην ατμόσφαιρα της Γης με τεράστια ταχύτητα και αναφλέγονται λόγω της τριβής. Το ότι γνωρίζουμε βέβαια την επιστημονική τους εξήγηση, δεν με εμποδίζει να τα χαζεύω με την οικογένεια μου το καλοκαίρι, ξαπλωμένοι σε παραλίες της Χαλκιδικής».
Και ποιος είναι ο ωραιότερος έναστρος ουρανός που έχει δει ο φωτογράφος; «Αυτός που κερδίζει το πρώτο βραβείο, είναι ο ουρανός που αντίκρισα και φωτογράφισα μια παγωμένη χειμωνιάτικη νύχτα στα Τζουμέρκα, τα βουνά της Ηπείρου. Τον χειμώνα η ατμόσφαιρα είναι πιο σταθερή λόγω του κρύου, και ο ουρανός είναι πραγματικά κρυστάλλινος. Αξίζει επίσης να αναφέρω ότι η Ελλάδα έχει τους πιο σκοτεινούς ουρανούς της Ευρώπης, σύμφωνα με όλες τις καταγεγραμμένες μετρήσεις!».
Υπάρχουν λοιπόν τόσο όμορφα πράγματα εκεί έξω που μπορούμε είτε να φωτογραφίσουμε είτε να θαυμάσουμε διά γυμνού οφθαλμού. Φτάνει να αποβάλουμε την κακή συνήθεια που έχουμε αναπτύξει, να κοιτάμε διαρκώς χαμηλά και όχι ψηλά. Μια καλή ιδέα λοιπόν είναι να ξορκίσουμε τα αστικά μας άγχη με αστρικά τοπία.