Η Κέρι Ουάσινγκτον έγινε διάσημη χάρη στον ρόλο της Ολίβια Πόουπ, υπεύθυνης επικοινωνίας και διαχείρισης κρίσεων στον Λευκό Οίκο, στη σειρά «Scandal» του FOX Life (στην Ελλάδα είναι διαθέσιμο μέσω COSMΟΤΕ TV). Ταυτόχρονα, ως μέλος των Δημοκρατικών, συμμετείχε δυναμικά στην προεκλογική εκστρατεία της Κάμαλα Χάρις. Και τώρα, μαζί με μια πλειάδα λαμπερών συναδέλφων της εμφανίζεται στο «The Prom» του Ράιαν Μέρφι, την πολυαναμενόμενη κινηματογραφική μεταφορά του ομώνυμου μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, που θα ανέβει στην πλατφόρμα του Netflix στις 11 Δεκεμβρίου.
Στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας της, η Κέρι Ουάσινγκτον ήταν καρατερίστα: «Οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν ότι το κορίτσι του “Ray” ήταν το ίδιο με το κορίτσι, που έπαιζε στον “Τελευταίο βασιλιά της Σκοτίας” και στο “Φύλαξε τον τελευταίο χορό”. Και μου άρεσε γιατί εξαφανιζόμουν πίσω από άλλους ανθρώπους, δεν ήταν για μένα», λέει η 43χρονη αμερικανίδα ηθοποιός σε συνέντευξή της στον Guardian με αφορμή την πρεμιέρα της νέας της ταινίας.
Ως Ολίβια Πόουπ στο πολιτικό θρίλερ «Scandal», που άρχισε να προβάλλεται το 2012 και κράτησε επτά σεζόν, η Κέρι Ουάσιγκτον ήταν η πρώτη έγχρωμη πρωταγωνίστρια σε αμερικανική τηλεοπτική σειρά μετά την Τερέζα Γκρέιβς, η οποία το 1974 έπαιξε την αφροαμερικανίδα μυστική αστυνομικό Κρίστι Λαβ στην τηλεοπτική σειρά «Get Christie Love!».
«Τη χρονιά που βγήκαμε όλοι μιλούσαν γι’ αυτό», λέει η Ουάσινγκτον και αμέσως προσπαθεί να μειώσει το επίτευγμα, υποστηρίζοντας ότι αν δεν το έκανε εκείνη «θα το είχε κάνει η Βαϊόλα [Ντέιβις], η Πριγιάνκα [Τσόπρα], η Σιμόν [Μίσικ]. Το κοινό ήταν έτοιμο για κάτι τέτοιο».
Ωστόσο εκτός από το πολιτικοποιημένο σινεμά, η Ουάσινγκτον έχει εμπλακεί και στην πολιτική συμμετέχοντας ενεργά στο πλευρό των Δημοκρατικών από το 2012 και στην προεκλογική εκστρατεία του Τζο Μπάιντεν και της Κάμαλα Χάρις. «Γνωρίζω την Κάμαλα εδώ και πολύ καιρό», λέει. «Είναι μια εντυπωσιακή ανθρώπινη ύπαρξη».
Τώρα η Χάρις είναι έτοιμη να γίνει η πρώτη γυναίκα αντιπρόεδρος των ΗΠΑ. Έχοντας εργαστεί πολύ σκληρά για αυτό το αποτέλεσμα η Ουάσιγκτον, θα το γιορτάσει άραγε; Ίσως αλλά για λίγο. Η γιορτή «μας βοηθά να ανεφοδιαστούμε για να συνεχίσουμε τη δουλειά», λέει, «γιατί η δουλειά συνεχίζεται. Συχνά, ξεχνάμε ότι η δημοκρατία είναι δουλειά και ότι μας θέλει όλους».
Ηθοποιία και ακτιβισμός
Μετά τον απαιτητικό της ρόλο στο περσινό «American Son», ένα σκοτεινό δράμα για τον αστυνομικό ρατσισμό (επίσης στο Netflix), η σταρ λέει στην Ελεν Τζόουνς του Guardian ότι τα γυρίσματα του «The Prom» της φάνηκαν «παιδική χαρά». Και όμως ο χαρακτήρας της κυρίας Γκριν, τον οποίο υποδύεται στο μιούζικαλ, είναι ίσως ο πιο πολιτικά φορτισμένος ρόλος της μέχρι στιγμής, ενώ επίσης σπάει τα στερεότυπα.
Η ταινία αφηγείται την ιστορία της Εμα, μιας έφηβης λεσβίας (την υποδύεται η πρωτοεμφανιζόμενη Τζο Ελεν Πέλμαν), που εκτυλίσσεται σε μια μικρή πόλη της Ιντιάνα. Η Εμα θέλει να πάει στον χορό αποφοίτησης του σχολείου, με συνοδό τη φίλη της Αλίσα (Αριάνα ΝτεΜπόουζ), που είναι η κόρη της κυρίας Γκριν. Και ενώ έχει τη στήριξη του διευθυντή του σχολείου, η Γκριν, που είναι η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων (Κέρι Ουάσινγκτον) το απαγορεύει.
Παράλληλα, δύο ζευγάρια διάσημων ηθοποιών του Μπρόντγουεϊ (Μέριλ Στριπ, Τζειμς Κόρντεν, Νικόλ Κίντμαν, Αντριου Ράνελς) ανακαλύπτουν τυχαία την υπόθεση των κοριτσιών στο Twitter, και αποφασίζουν να τις βοηθήσουν, βλέποντας το σαν ιδανική ευκαιρία να βελτιώσουν τη δημόσια εικόνα τους επειδή η καριέρα τους καταρρέει, μετά από αποτυχημένες πρεμιέρες στο θέατρο.
Η ταινία βασίζεται σε αληθινές ιστορίες σχολικής ομοφοβίας (όπως η υπόθεση της Κονστάνς ΜακΜίλεν στο Φούλτον του Μισισιπή, το 2010), αλλά σατιρίζει επίσης τους εγωμανείς φιλελεύθερους της Ανατολικής Ακτής των ΗΠΑ και τον ακτιβισμό σαν ευκαιρία για PR, βάζοντας μάλιστα στο στόμα της Ουάσινγκτον – Γκριν τη βιτριολική ατάκα: «Μήπως θα έπρεπε να μείνετε στο παίξιμο αντί να κάνετε ακτιβισμό;».
Η Κέρι Ουάσινγκτον, όμως, είναι και η ίδια δραστήρια ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών και της LGBT+ κοινότητας: «Το άκουγα σε όλη μου την καριέρα! Ήμουν πάντα πραγματικά ενεργό άτομο στον χώρο κοινωνικής δικαιοσύνης, οπότε ήταν διασκεδαστική η προσπάθεια για να καταλάβω την αντίσταση σε αυτό», λέει. Για εκείνη, άλλωστε, το σκεπτικό πίσω από τον «ακτιβισμό των celebrity» είναι απλό: «Δεν συμμετέχω γιατί είμαι δημόσιο πρόσωπο. Το κάνω γιατί είμαι Αμερικανίδα. Ποτέ δεν θα σταματήσω να συμμετέχω στη δημοκρατία μου εξαιτίας αυτού που κάνω για τα προς το ζην».
Η Ουάσινγκτον υπογραμμίζει ακόμα ότι το «The Prom» είναι μια μελέτη της μισαλλοδοξίας και λέει ότι όταν ο Ράιαν Μέρφι την κάλεσε να παίξει την κυρία Γκριν ήξερε γιατί το έκανε: «Ηξερα, κατ΄αρχάς, ότι το πρόβλημα της ομοφοβίας στις οικογένειες και των γονέων που δεν μπορούν να δεχτούν τα παιδιά τους, είναι μια φοβερή επιδημία στη μαύρη κοινότητα». Είδε λοιπόν την προσφορά του ρόλου σαν μια δελεαστική ευκαιρία, διότι δεν συμβαίνει συχνά να επιλέγεται μια μαύρη ηθοποιός σε ρόλο δράστη και όχι θύματος διακρίσεων.
Η προσωπική εμπειρία την βοήθησε να κατανοήσει τον χαρακτήρα της κυρίας Γκριν: «Είναι διαφορετικό, αλλά μπορούσα να ταυτιστώ με τον αγώνα της αποδοχής της καλλιτεχνικής μου κλήσης από στην οικογένειά μου. Ο εφιάλτης της μητέρας μου ήταν ότι είμαι μια ηθοποιός που λιμοκτονεί. Έλεγε ότι η ζωή είναι αρκετά δύσκολη όταν είσαι γυναίκα, πόσο μάλλον έγχρωμη. Γιατί να αναλάβεις και αυτό τον πρόσθετο αγώνα; Και νομίζω ότι πολλοί γονείς σκέφτονται έτσι για τα LGBTQ παιδιά τους, σωστά; Γιατί να διαλέξεις –λες και είναι επιλογή- να κάνεις τη ζωή σου ακόμα πιο δύσκολη», λέει.
Η μητέρα της Κέρι ήταν καθηγήτρια και σύμβουλος εκπαίδευσης και ο πατέρας της μεσίτης ακινήτων. Την μεγάλωσαν σε ένα άνετο σπίτι της μεσαίας τάξης στη γειτονιά Καστλ Χιλ του Μπρονξ της Νέας Υόρκης, αλλά την έστειλαν στο Spence, ένα ιδιωτικό σχολείο θηλέων στο Απερ Ιστ Σάιντ, για το οποίο, όμως, η κοινωνική τάξη της Ουάσιγκτον ήταν μάλλον ταπεινή. Η Γκουίνεθ Πάλτροου πήγαινε σε μεγαλύτερη τάξη αλλά τραγουδούσαν μαζί στη χορωδία του σχολείου.
Στο Καστλ Χιλ, ωστόσο, η νεαρή Κέρι, άρχισε να αντιλαμβάνεται τα βιώματα των LGBTQ +. Μαζί με την Τζένιφερ Λόπεζ (πολύ πριν γίνει διάσημη και εκείνη) έκαναν μαθήματα χορού με έναν καθηγητή της γειτονιάς τους, τον Λάρι Μαλντονάντο, και επηρεάστηκε βαθιά από τον πρόωρο θάνατό του στο απόγειο της επιδημίας HIV / AIDS: «Πάντα τον σκέφτομαι όποτε πρέπει να υποστηρίξω τον εαυτό μου ως καλλιτέχνη, γιατί εκείνος μου το δίδαξε», λέει.
Οι προσπάθειες της Ουάσινγκτον για τη βελτίωση της ζωής των LGBTQ + , στις οποίες συμπεριλαμβάνονται οι ρόλοι μιας λεσβίας μητέρας στην ταινία του Σπάικ Λι «Ο Άντρας που Μισούσαν οι Γυναίκες» («She Hate Me», 2004), και μιας τρανσέξουαλ στο δράμα του 2009, «Life Is Hot in Cracktown», αναγνωρίστηκαν το 2015 με ένα βραβείο Glaad.
Σε αντίθεση με την Εμα του «The Prom», πάντως η έγχρωμη ηθοποιός (με αφροαμερικανική καταγωγή από την πλευρά του πατέρα της και τζαμαϊκανή από την πλευρά της μητέρας της), λέει ότι δεν ένιωσε ποτέ περιθωριοποιημένη. Υποστηρίζει, όμως, ότι η ικανότητα να ταιριάζεις σε οποιαδήποτε ομάδα μπορεί να σε απομακρύνει από τον εαυτό σου με διαφορετικό τρόπο: «Νομίζω ότι πέρασα πολύ χρόνο στη ζωή μου προσπαθώντας να είμαι αυτή που νόμιζα ότι περίμεναν οι άλλοι άνθρωποι να είμαι. Είχε λιγότερο να κάνει με το να βγω έξω και να βρω τους ανθρώπους μου και περισσότερο με το να επιτρέψω στον εαυτό μου να είμαι αυτό που είμαι πραγματικά» λέει.