Φαίνεται απίστευτο. Πριν από σχεδόν τρεις δεκαετίες, το ταχύτερο αυτοκίνητο δρόμου στον πλανήτη, η McLaren F1 του ’92, φορούσε ζάντες 17 ιντσών. Το ίδιο και ένα από τα πιο ποθητά και ωμά υπεραυτοκίνητα, έβερ: η εικονιζόμενη Ferrari F40. Οσο για την εμβληματική Lancia Delta Integrale, φορούσε 205/55/15. Ναι, δεκαπεντάρα. Και η πρόσφυση περίσσευε.
Σήμερα, αγοράζεις ένα μικρό αυτοκίνητο για την πόλη (τύπου Fiesta, Micra, Corsa κ.λπ.), που αποδίδει μερικές δεκάδες έως εκατοντάδες «άλογα» λιγότερα από τα προαναφερθέντα τοτέμ, και σπάνια φεύγεις από την έκθεση αν δεν έχεις παραγγείλει 18άρες.
Οk, θα συμφωνήσω. Από αισθητικής απόψεως, ο μεγάλος τροχός γεμίζει όμορφα τους θόλους. Δεν αφήνει αυτό το χαοτικό κενό τύπου Γκραν Κάνιον να χωρίζει το λάστιχο από τη λαμαρίνα. Κάνει το αυτοκίνητο να φαίνεται πιο επιθετικό, πιο «μάτσο». Ετσι, το βλέμμα πέφτει σχεδόν ενστικτωδώς πάνω του. Εδώ, μιλάμε, βλέπεις προϊστορική Corolla του ’78 (όταν δηλαδή γύρισε ο σκηνοθέτης Ντίνο Ρίτσι το «Primo Amore», όπως ήταν ο τίτλος της ταινίας στα ιταλικά, με τη θεά Ορνέλα), τη βλέπεις, λοιπόν, χαμηλωμένη και με μεγάλο τροχό και ασυναίσθητα την κοιτάς. Η μεγάλης διαμέτρου ζάντα στο αυτοκίνητο είναι σαν το λίφτινγκ στις γυναίκες. Γυρνάει πίσω τον χρόνο.
Βασικά, για την τάση-παύλα-ψύχωση του μεγάλου τροχού μπορείτε να ρίξετε το φταίξιμο στους σχεδιαστές. Πρώτα σχεδιάζουν αυτοκίνητα με πολύ φαρδείς θόλους τροχών. Ναι, έτσι φαίνεται το αυτοκίνητο πιο εντυπωσιακό οπτικά. Και ό,τι δείχνει ωραίο, πουλάει. Νόμος. Ε, η επόμενη κίνηση-ντόμινο είναι να βάλεις στη συνέχεια κάτι για να το γεμίσεις οπτικά. Εχετε δει τα σκίτσα σε concept cars; Ε, όλα έχουν τροχούς νταλίκας.
Ομως, όμως, όμως, υπάρχουν ένα σωρό ντεφό. Ειδικά στους ελληνικούς δρόμους, όπου συχνά αναγκάζεσαι να κάνεις σλάλομ για να αποφύγεις φρεάτια ή κακοτεχνίες, ο μεγάλος τροχός πάσχει. Συχνά κάνει την ανάρτηση να κοπανάει, μειώνει αισθητά την άνεση (ειδικά αν το αυτοκίνητό σου δεν φορά ηλεκτρονική ανάρτηση), είναι πιο επιρρεπής σε χτυπήματα ή κλαταρίσματα, γδέρνεις πιο εύκολα τη ζάντα και, τελικά, αν το και δεις λογιστικά, τέσσερα 18άρια ή 19άρια πονούν την τσέπη όταν έρθει η ώρα της αλλαγής.
Ο αντίλογος λέει ότι η τεχνολογία προχωράει και το πρόβλημα δεν είναι πια τόσο έντονο όσο παλαιότερα. Σωστό κι αυτό. Υπό προϋποθέσεις. Γιατί αν, αντίστοιχα, οι Ferrari και οι McLaren τού σήμερα και των 700 έως και 1.000 ίππων φορούν έως και 21 ίντσες, συνεχίζει να είναι άσκοπο, ματαιόδοξο και οδηγικά περιττό να βάζεις δυο ίντσες λιγότερες, ίσα-ίσα για τα πηγαινέλα της πόλης με ένα απλό υπερμίνι. Ζητούνται 16άρες. Και μεγάλες είναι. Less is more.