Στην ταινία «The Duke» του μακαρίτη Ρότζερ Μίτσελ (ο σκηνοθέτης του «Notting Hill» απεβίωσε τον περασμένο Σεπτέμβριο σε ηλικία 65 ετών) συμπρωταγωνιστούν η Eλεν Μίρεν και ο Τζιμ Μπρόντμπεντ. Στο έργο, που βασίζεται σε αληθινή ιστορία, η κορυφαία, πολυβραβευμένη και αεικίνητη βρετανίδα ηθοποιός υποδύεται την Ντόροθι Μπάντον, την σύζυγο του Κέμπτον Μπάντον, ενός συνταξιούχου οδηγού λεωφορείων ο οποίος το 1961 έκλεψε από την Εθνική Πινακοθήκη του Λονδίνου τον πίνακα «Πορτρέτο του Δούκα του Ουέλινγκτον» που φιλοτέχνησε ο περίφημος Φρανθίσκο Γκόγια.
Στην ηλικία των 76 ετών η Eλεν Μίρεν είναι για πολλούς «η βασίλισσα της μεγάλης οθόνης». Συνομιλώντας, ωστόσο, με την Αριάνα Φίνος της ιταλικής La Repubblica, η ίδια η ηθοποιός αποκάλυψε πως περισσότερο ταυτίζεται όχι με κάποια βασίλισσα αλλά με την ηρωίδα της στο «The Duke» η οποία προέρχεται και ανήκει στην εργατική τάξη. «Ναι, ο βίος μου είναι πιο κοντά στη ζωή αυτού του χαρακτήρα και σίγουρα μακριά από τη ζωή της βασίλισσας, από όλα εκείνα που δεν θα μπορούσα ποτέ να ήμουν. Αλλά εάν αφαιρέσετε τον τρόπο ζωής της από τη βασίλισσα, τα παλάτια της, και απομακρύνετε τη Ντόροθι από το δρομάκι της, και αντιμετωπίσετε αμφότερες ως ανθρώπους, τότε μοιάζουν πολύ. Από τους χαρακτήρες προσπαθώ πάντα να απαλείφω τα εξωτερικά χαρακτηριστικά και να πηγαίνω κατευθείαν στην ευθραυστότητα, στην ανθρωπιά του προσώπου που υποδύομαι. Το κάνω με την Ελίζαμπεθ Ουίνδσορ, μου αρέσει να την αποκαλώ έτσι παρά “βασίλισσα”, γιατί αυτό την καθιστά περισσότερο ένα άτομο, το κάνω και με την Ντόροθι», εξήγησε η Μίρεν, η οποία για την ερμηνεία της στο ρόλο της βασίλισσας Ελισάβετ στην ταινία “The Queen” του Στίβεν Φρίαρς τιμήθηκε το 2007 με το Οσκαρ Καλύτερης Ηθοποιού.
Η βρετανίδα ηθοποιός και η ιταλίδα δημοσιογράφος συνέχισαν να συνομιλούν για τη βασίλισσα της Αγγλίας. Και αναφερθείσα στο Αδαμάντινο Ιωβηλαίο, δηλαδή στην εβδομηκοστή επέτειο από τότε που η Ελισάβετ ανήλθε (την 6η Φεβρουαρίου του 1952) στον θρόνο της, η Μίρεν σημείωσε πως πρόκειται για μία πραγματικά εξαιρετική στιγμή.
«Εγώ ανήκω στη δεύτερη ελισαβετιανή περίοδο, η βασίλισσα ανέβηκε στο θρόνο όταν ήμουν επτά χρονών. Μία από τις πρώτες αναμνήσεις της ζωής μου είναι να χορεύουμε κυκλικά στο δημοτικό, γιορτάζοντας την ενθρόνισή της. Υπήρχε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μου και θα υπάρχει μέχρι το τέλος. Για αυτόν τον λόγο το Ιωβηλαίο είναι μια τόσο ξεχωριστή στιγμή, η Ελισάβετ είναι η μακροβιότερη βασίλισσα στην Ιστορία μας. Πρόσφατα είδα μια φωτογραφία της και τη βρήκα υπέροχη, ντυμένη μεγαλοπρεπώς. Είναι ένας απίστευτος άνθρωπος και πιστεύω πως θα είναι μια δύσκολη στιγμή για τη Βρετανία όταν τη χάσουμε, έστω και από ψυχολογική άποψη. Είναι ένα από τα δομικά στοιχεία αυτού που είμαστε. Φαντάζομαι ότι προετοιμάζεται και με μεγάλη προσοχή, ούτως ώστε η μοναρχία να συνεχιστεί και μετά από αυτήν. Το αίσθημα ευθύνης ήταν πάντα το κύριο χαρακτηριστικό της», είπε, πλέκοντας το εγκώμιο της βασίλισσας της.
Επιστρέφοντας στο «The Duke» και στον Κέμπτον Μπάντον, αυτόν τον ήρωα της βρετανικής εργατικής τάξης, η Eλεν Μίρεν δεν δίστασε να παραδεχτεί πως έμαθε την τη ιστορία του, διαβάζοντας το σενάριο της ταινίας. Οταν σημειώθηκε η κλοπή του πορτρέτου του Δούκα του Ουέλινγκτον, «ήμουν 18 χρονών και δεν διάβαζα εφημερίδες, ομολογώ ότι άρχισα στα σαράντα μου χρόνια, πριν προσπαθούσα να φτιάξω τη ζωή μου. Αφότου διάβασα το σενάριο σκέφτηκα πως η ιστορία ήταν φανταστική, μετά έψαξα στο Διαδίκτυο και ανακάλυψα πως ήταν όλα αλήθεια», σημείωσε.
Οσον αφορά τη Βρετανία της εποχής στην οποία εκτυλίσσεται η ταινία, μια εποχή την οποία βίωσε η Eλεν Μίρεν, η ηθοποιός επέλεξε να μιλήσει για τους γονείς της, οι οποίοι επίσης ήταν μέλη της εργατικής τάξης, όπως και οι πρωταγωνιστές της ταινίας.
«Οι γονείς μου ανήκαν σε μια γενιά που χάνουμε. Εζησε την ύφεση και μετά έναν B’ Παγκόσμιο Πόλεμο ενώ στη συνέχεια εφάρμοσε κοινωνικές πολιτικές που επέτρεψαν σε ανθρώπους σαν εμένα να μορφωθούν ή να έχουν πρόσβαση σε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας. Η μητέρα μου εγκατέλειψε το σχολείο όταν ήταν 14 ετών. Δεν υπήρχε δυνατότητα να συνεχίσει. Αυτή η γενιά, που μεγάλωσε μέσα στον πόνο και τις κακουχίες, δημιούργησε έναν κόσμο ασφάλειας και προοπτικών. Οφείλουμε πολλά σε εκείνη τη γενιά, είχε μια αίσθηση ειλικρίνειας και ένα πνεύμα αυτοθυσίας που δύσκολα συναντά κανείς σήμερα. Σκύβοντας το κεφάλι πέρασαν τα πάντα. Μου λείπει αυτή η γενιά εκείνης της εποχής, υποθέτω ότι έχει να κάνει με τα γηρατειά: αισθάνεσαι ότι ο κόσμος γλιστράει μέσα από τα χέρια σου και δεν τον πιάνεις πια. Και λόγω της απίστευτης επανάστασης στην τεχνολογία και στις τέχνες, που ήταν πιο καθοριστική από τη βιομηχανική επανάσταση, καθώς επέφερε βαθιές αλλαγές στις ζωές μας, αποσυνδέεσαι ολοένα περισσότερο από τον κόσμο στον οποίο μεγάλωσες. Και αυτό αναδεικνύεται στην ταινία».
Ομως η Eλεν Μίρεν πιστεύει στο μέλλον, επειδή πιστεύει στη νεολαία. «Το σπουδαίο με τους νέους είναι ότι μπορούν να δοκιμάσουν τα πάντα. Στη δεκαετία του 1980 με ανησύχησαν, έμοιαζαν να έχουν χάσει την επιθυμία να αλλάξουν τον κόσμο, είχαν στόχο μόνο να πλουτίσουν. Σήμερα έχουμε μια γενιά ευαίσθητη σε κλιματικά, κοινωνικά, σεξουαλικά και ταυτοτικά ζητήματα. Μου αρέσει που ασχολούνται με όλα αυτά. Νομίζω ότι καθήκον των νέων είναι να σηκώνονται και να λένε, “Αυτό είναι λάθος”, και τώρα υπάρχει μια παθιασμένη γενιά που δραστηριοποιούνται, από την Γκρέτα Τούνμπεργκ στο κίνημα Black Lives Matter, από το #MeToo στην Αραβική Ανοιξη. Ακόμη και εάν τα κινήματα συχνά περιορίζονται ή καταστέλλονται βάναυσα, το σημαντικό είναι να υπάρχει η ορμή τους. Και εγώ τα θαυμάζω».