Πάμε πίσω στο 1835, στους Βαυαρούς του Όθωνα, στην διάρθρωση των μεταλλείων Λαυρίου και Κύμης και στον μεταλλειολόγο Γκέοργκ Φουκς ή Γεώργιο Φιξ, όπως εξελληνίστηκε. Ο οποίος δολοφονήθηκε με δύο πιστολιές στην Μαγκουφάνα, τη σημερινή Πεύκη, τραγικό γεγονός που έφερε τον γιό του Ιωάννη Φιξ στην Αθήνα. Αρχικά μαθητευόμενο σε γερμανικό ζυθοποιείο στο εξοχικό Ηράκλειον κι έπειτα ιδιοκτήτη παγοποιείου στο εξοχικό Κολωνάκι, μια χρονιά που είχε χιονίσει πολύ στην Πάρνηθα. Ο Φιξ της ιστορίας μας – καταλάβατε, φαντάζομαι, ότι μιλάμε για την ιστορία της ιστορικής ζυθοποιΐας – αγόρασε από Μενιδιάτες το δικαίωμα να μεταφέρει με κάρα το χιόνι από τις παρυφές της Πάρνηθας. Μέχρι που αποφάσισε το 1864 να στήσει το δικό του μικρό – «χειροκίνητο» – ζυθοποιείο, αξιοποιώντας και το κριθάρι από το ίδιο βουνό.
Το 1871, ενώ 180.000 Γάλλοι αιχμαλωτίζονταν στην πόλη Metz (Μετς) της Βορειανατολικής Γαλλίας, στον Πρωσικό Πόλεμο, ο Φιξ μετέφερε το κέντρο των όχι πλέον χειροκίνητων επιχειρήσεών του στις παρυφές του λόφου Αρδηττού. Δίνοντας το όνομα της γαλλικής Μετς – τόπου νίκης των Γερμανών – στο πρατήριο μεταπώλησης ζύθου, την μπυραρία του, αν θέλετε. Δίνοντας έτσι το όνομά της και στην εν λόγω περιοχή της Αθήνας, έκτοτε.
Η ζυθοποιΐα Φιξ μεγάλωσε, ο γιός του Ιωάννη, Κάρολος έφερε μηχανήματα υπερσύγχρονων (τότε) προδιαγραφών στο νέο – ατμοκίνητο πλέον – εργοστάσιο στην εξοχική οδό Φαλήρου, τη μετέπειτα Λεωφόρο Συγγρού, και τα υπόλοιπα είναι μια ιστορία επιτυχίας, βραβεύσεων διεθνώς και επενδύσεων όσο «η μπίρα Φιξ να γίνει συνώνυμη της ελληνικής μπίρας». Και η οικογένεια Φιξ να φέρει τα πρώτα ψυκτικά μηχανήματα και «ψυχραντήρες» για την μπίρα και να φτάσει, το 1957, να αναθέσει στον αρχιτέκτονα Τάκη Ζενέτο το σχεδιασμό του μοντέρνου και «διαφανούς» (ως προς την παραγωγή ζύθου) κτιρίου στη Συγγρού, που σήμερα στεγάζει το Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης και, το 1960, στην Αλίκη Βουγιουκλάκη, αδιαμφισβήτητη σούπερ σταρ της εποχής, τη διαφήμιση της μπίρας Φιξ.
Επόμενο: Μεταξά, η γλύκα και οι κοπιαδόροι