Από την Μπεναζίρ Μπούτο και την Γκόλντα Μέιρ έως την Κορασόν Ακίνο και την Τερέζα Μέι είναι δεκάδες οι γυναίκες στη σύγχρονη Ιστορία που ανέλαβαν τις τύχες των χωρών τους – και άρα του πλανήτη. Ενόψει των αμερικανικών εκλογών στις 9 Νοεμβρίου – και με την ελπίδα (λόγω Τραμπ) ότι η Χίλαρι Κλίντον θα γίνει η πρώτη γυναίκα πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών -, εμείς του Protagon Team σκεφτήκαμε να παρουσιάζουμε κάθε ημέρα το πορτρέτο μιας τέτοιας γυναίκας. Όχι για να αναπαράγουμε το στερεότυπο των γυναικών που κυβερνούν σαν άνδρες. Αλλά για να θυμίσουμε ότι η εξουσία είναι γένους θηλυκού.
Μια σταυροφόρος στα χαρακώματα
Η ταυτότητα: Πρόεδρος της Ιρλανδίας από τον Δεκέμβριο του 1990 έως τον Σεπτέμβριο του 1997. Γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου του 1955. Κόμμα: Εργατικών. Παντρεμένη, μητέρα τριών παιδιών.
Το πορτρέτο: Πέρασε μια ζωή στα χαρακώματα. Πολεμώντας ενάντια στις προκαταλήψεις. Ενάντια στις παραδόσεις. Μόνο στην πολιτική; Όχι, και στην οικογένεια: Η Μαίρη Ρόμπινσον ήταν 26 χρονών όταν, κόρη καθολικών αυτή, ερωτεύτηκε έναν προτεστάντη. Οι γονείς της προσπάθησαν να εμποδίσουν τον γάμο ενώ αρνήθηκαν να παραστούν στη γαμήλια τελετή. Ηταν 1970. Και η Μαίρη νίκησε.
Νίκησε κι επειδή από τότε δεν άλλαξε. Εντάχθηκε, ας πούμε, στους Εργατικούς για να τους εγκαταλείψει μετά την αγγλοϊρλανδική συμφωνία επί Μάργκαρετ Θάτσερ. Το κύρος της ενισχύθηκε χάρις στους αγώνες που έδωσε υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης και των μειονοτήτων. Αυτό το κύρος τής χάρισε μια υποψηφιότητα για την προεδρία στις εκλογές του 1990. Κατέβηκε ως ανεξάρτητη και, έχοντας τη στήριξη των αριστερών κομμάτων, έγινε η πρώτη γυναίκα αρχηγός του ιρλανδικού κράτους.
Μετά το τέλος της προεδρίας της, το 1997, κλήθηκε να αναλάβει την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εγκατέλειψε το αξίωμα το 2002 κατηγορώντας τις Ηνωμένες Πολιτείες για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Από τότε μάχεται για τα δικαιώματα των γυναικών, των γκέι, των μειονοτήτων. Οπως είναι φυσικό, παραμένει εξαιρετικά δημοφιλής.
Στο μεταξύ, τιμήθηκε με το μετάλλιο της ελευθερίας από τον Μπαράκ Ομπάμα. Και αποστρέφεται πάντα τις ταμπέλες – εκτός από εκείνη της «σταυροφόρου για τα ανθρώπινα δικαιώματα όλων των λαών».
Αύριο: Εντίτ Κρεσόν