Η Εβδομάδα των Παθών κορυφώνεται με την σταύρωση του Θεανθρώπου. Τουλάχιστον στο επίπεδο του ανθρώπινου πάθους. Ως υιός του Θεού, ο Ιησούς αναστήθηκε από τους νεκρούς. Ως υιός ανθρώπου, υπέφερε φρικτά προτού πει το Τετέλεσται. Ομοια με χιλιάδες άλλους που είχαν το ίδιο τέλος: από τους δύο ληστές που τον πλαισίωναν στον Γολγοθά, μέχρι τον εξεγερμένο Σπάρτακο.
Παρόλο που οι Ρωμαίοι δεν εφηύραν την σταύρωση, ήταν εκείνοι που την τελειοποίησαν ως μορφή τιμωρίας προκαλώντας τον αργό θάνατο μέσα σε φοβερούς πόνους. Ηταν μια από τις πιο ελεεινές μεθόδους θανάτωσης, που προοριζόταν μόνο για σκλάβους, ξένους, κακοποιούς, ταραχοποιούς και επαναστάτες.
Σε αντίθεση με τις απεικονίσεις του Εσταυρωμένου όπου τα καρφιά είναι μπηγμένα στις παλάμες, οι Ρωμαίοι τα έμπηγαν στους καρπούς των καταδικασμένων. Ο λόγος ήταν απλός, όσο και απάνθρωπος. Αν τα έμπηγαν στις παλάμες, τα καρφιά θα τις έσχιζαν υπό το βάρος του σώματος και θα έβγαιναν μέσα από τα δάκτυλα. Οι Ρωμαίοι είχαν επιλέξει τους καρπούς για έναν επιπλέον λόγο: κατά μήκος τους εκτείνεται ένα μάλλον χοντρό νεύρο – όταν το διαπερνούσαν τα καρφιά, προκαλούσαν αφόρητο πόνο.
Ο αριθμός των καρφιών που χρησιμοποιούνταν στην σταύρωση είναι αδιευκρίνιστος. Κάποιες θεωρίες μιλούν για τρία, άλλες για τέσσερα. Στο πέρασμα των αιώνων έφθασαν μέχρι και τα 14 καρφιά. Αυτές οι διαφοροποιήσεις αντανακλώνται και στις καλλιτεχνικές αποδόσεις της Σταύρωσης. Πριν από την Αναγέννηση, εικονίζονται συνήθως τέσσερα καρφιά, με τα πόδια καρφωμένα δίπλα-δίπλα. Μετά την Αναγέννηση, εικονίζονται τρία καρφιά, με τα πόδια καρφωμένα το ένα πάνω στο άλλο.
Ο Ιησούς πέθανε από βαθύ σοκ, εξαιτίας (και) του μαστιγώματος που υπέστη κουβαλώντας τον σταυρό στον Γολγοθά. Ολα αυτά του προκάλεσαν μεγάλη εξάντληση και αφυδάτωση
Αυτά ως προς την τέχνη. Στην πραγματική ζωή, η σταύρωση περιλάμβανε ένα ακόμα μαρτύριο. Ίσως το φριχτότερο όλων. Αφού έδεναν με σκοινιά τους ώμους για να στηρίξουν το βάρος του σώματος, έσπαζαν με σφυριά τα πόδια των δυστυχισμένων. Το αποτέλεσμα ήταν να «κρεμιέται» το πάνω μέρος του σώματος, προκαλώντας έναν αργό θάνατο που διαρκούσε από 3-4 ώρες μέχρι 3-4 μέρες, ανάλογα με τις αντοχές κάθε οργανισμού.
Πόσο κράτησε το μαρτύριο του Ιησού; Στο Κατά Μάρκον Ευαγγέλιο αναφέρεται ότι η σταύρωση έγινε, με βάση τη ρωμαϊκή χρονομέτρηση, την τρίτη ώρα (9 το πρωί) και ο θάνατος επήλθε την ενάτη ώρα (3 το μεσημέρι). Εξι ώρες μαρτυρίου. Η ανθρώπινη διάσταση του πόνου στο Θείο Σώμα.
Πολλές θεωρίες και υποθέσεις έχουν αναπτυχθεί γύρω από τια αίτια θανάτου του Ιησού. Τόσο από ιατρούς και άλλους επιστήμονες, όσο και από μελετητές των εκκλησιαστικών κειμένων. Το 1847, ο άγγλος ιατρός Γουίλιαμ Στράουντ εισήγαγε τη θεωρία της καρδιακής ρήξης, δηλαδή το σχίσιμο του καρδιακού μυός, βασιζόμενος στο απόσπασμα του Κατά Ιωάννη Ευαγγελίου για το αίμα και το νερό που ανάβλυσαν από το πλευρό, όταν τρυπήθηκε από τη λόγχη του ρωμαίου στρατιώτη.
Με γνώση τόσο της ανατομίας όσο και της ρωμαϊκής πρακτικής στην σταύρωση, πολλοί μπόρεσαν να εξετάσουν τις πιθανές ιατρικές πτυχές σε αυτή τη μορφή αργής εκτέλεσης. Οι εκδοχές για τα αίτια θανάτου του Ιησού, εκτείνονται από την πνευμονική εμβολή μέχρι το υποβολαιμικό σοκ.
Το 2003, ο ιστορικός Φρανσουά Ρετίφ και ο συνάδελφός του, καθηγητής στο Imperial College του Λονδίνου, Γιοχάνες Σίλιερ, μελέτησαν την ιστορία και την παθολογία της σταύρωσης που εφάρμοζαν οι Ρωμαίοι, καταλήγοντας στην υπόθεση ότι ο θάνατος του Ιησού υπήρξε αποτέλεσμα πολλών παραγόντων.
Η καρδιαγγειακή κατάρρευση είναι η επικρατέστερη ανάμεσα στις σύγχρονες ερμηνείες. Σύμφωνα με αυτήν, ο Ιησούς πέθανε από βαθύ σοκ, εξαιτίας (και) του μαστιγώματος που υπέστη κουβαλώντας τον σταυρό στον Γολγοθά. Ολα αυτά του προκάλεσαν μεγάλη εξάντληση και αφυδάτωση, με συνέπεια την κυκλοφορική ανεπάρκεια και την κατάρρευση του οργανισμού…