Πριν από 50 χρόνια, 374 γυναίκες εξομολογήθηκαν στο γερμανικό περιοδικό Stern ότι είχαν κάνει άμβλωση. Και έγιναν εξώφυλλο. Ηταν μία επικίνδυνη αυτοκαταγγελία, δεδομένου ότι επρόκειτο για ομολογία εγκλήματος εκείνη την εποχή. Συγχρόνως όμως εκείνη η ιστορία αποτέλεσε και την έναρξη της μάχης των γυναικών, η οποία κατέληξε στη νομιμοποίηση της άμβλωσης.
«Εκείνη η πρωτοβουλία έσπασε τα ταμπού» λέει σήμερα η γερμανίδα φεμινίστρια δημοσιογράφος της Bild Αλις Σβάρτζερ, θυμίζοντας ότι πριν από 50 χρόνια άνοιξε το ζήτημα της νομιμοποίησης της έκτρωσης. Μεταξύ των κυριών που εικονίζονταν στο παλιό εξώφυλλο του περιοδικού είναι η ίδια η Σβάρτζερ αλλά και η Ρόμι Σνάιντερ.
Στην πραγματικότητα, οι Γερμανίδες είχαν ακολουθήσει το παράδειγμα των 343 Γαλλίδων που είχαν δημοσιεύσει ανάλογη δήλωση περί εμπειρίας άμβλωσης στο «μανιφέστο» τους που φιλοξένησε το Nouvel Observateur.
Εκείνη την εποχή, κατά τη δεκαετία του ‘70, οι δυνατότητες για νόμιμη άμβλωση ήταν μικρές, μόνο στη Βρετανία και στην Ολλανδία, έτσι εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες της Δυτικής Ευρώπης έκαναν παράνομες εκτρώσεις – και, βέβαια, υπήρχαν εκατοντάδες θύματα. Επίσης η αντισύλληψη με τη σημερινή έννοιά της ήταν στα σπάργανα, με νόμιμη τη χορήγηση των σχετικών χαπιών από τη δεκαετία του ’60 στη Γαλλία.
Στο συγκεκριμένο πλαίσιο πρέπει να τοποθετηθεί και η αδιαφορία των ανδρών για τα γυναικεία ζητήματα, στάση η οποία αντικατοπτριζόταν και στις αποφάσεις των κυβερνήσεων, αφού και αυτές μονοπωλούνταν από άνδρες.
Στη Γαλλία, πρόσωπο καταλυτικό για τη νομιμοποίηση της άμβλωσης υπήρξε η Σιμόν Βέιλ, πολιτικός η οποία την επέβαλε ως υπουργός Υγείας κατά τη διάρκεια της θητείας της (τον Ιανουάριο του 1975), με πολύ κόπο και κόστος ακόμη και σε προσωπικό επίπεδο. Η στάση της Βέιλ πάντως μπορεί να συνοψιστεί στο εξής: ήταν υπέρ της αντισύλληψης και έλεγε ότι η νόμιμη άμβλωση ήταν η τελευταία λύση για τις γυναίκες.
Εκείνα τα χρόνια, από τη δημοσιοποίηση με πολιτικούς όρους, δηλαδή με όρους χειραφέτησης, ενός ειδικού γυναικείου προβλήματος κερδήθηκε μία σπουδαία υπόθεση: κατέστη σαφές στις γυναίκες ότι το σώμα τους ανήκει σε αυτές. Η μητρότητα ήταν μία επιλογή. Η έκτρωση μία άλλη. Ετσι με τον καιρό η άμβλωση κατέστη νόμιμη και στην Ιταλία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Η Σβάρτζερ λέει ότι αν και στη Γερμανία της εποχής οι φεμινιστικές ομάδες ήταν ευάριθμες, το άρθρο του Stern ήταν η σπίθα για την πυρκαγιά των αλλαγών.