Ηταν αρχές του 1972, όταν ο Μπαρτ Ρέινολντς, βρέθηκε στο πλατώ της εκπομπής «The Tonight Show» με την Ελεν Γκάρλεϊ Μπράουν, διεθύντρια του περιοδικού Cosmopolitan και συγγραφέα του μπεστ-σέλερ «Sex and the Single Girl». Η ταινία «Deliverance» («Οταν ξέσπασε η βία») στην οποία ο Ρέινολντς πρωταγωνιστούσε, επρόκειτο να βγει τις αίθουσες. Κατά τη διάρκεια ενός διαφημιστικού διαλείμματος, η Μπράουν του πρότεινε να γίνει ο πρώτος άνδρας που θα ποζάρει ολόγυμνος στην κεντρική, πτυσσόμενη αφίσα του περιοδικού —μια εκδοτική απάντηση στο Playboy. Ο Μπαρτ, είπε το ναι. Αλλωστε, ήταν κούκλος. Δεν είχε τίποτα να κρύψει.
Οk, όμως. Κούκλοι στο Χόλιγουντ υπήρχαν πάντα, αλλά δεν έδειχναν έτσι τα κάλλη τους. Ο Ρέινολντς ήταν ο πρώτος που ήταν όχι μόνο ωραίος, αλλά και ακομπλεξάριστος. Οχι μόνο για τα δεδομένα της εποχής, 45 χρόνια πριν, αλλά και τώρα. Ρωτήστε και το Facebook που μέσα από τον αχαλίνωτο πουριτανισμό και την άκρατη πολιτική του ορθότητα, έσπευσε να αποσύρει άρον-άρον την πόζα από ορισμένες νεκρολογίες για τον Ρέινολντς ο οποίος έφυγε από τη ζωή την Πέμπτη στα 82 του. Μετά, το καμάρι του Ζάκερμπεργκ άρχισε να ζητά συγγνώμες, αλλά το συμπέρασμα είναι σαφές: ο γυμνός Ρέινολντς σοκάρει ακόμα και μετά θάνατον…
Ολο αυτό συνιστά μια μικρή σεξουαλική επανάσταση μέσα στην σεξουαλική επανάσταση, ίσως τη μεγαλύτερη που σημειώθηκε τελικά κατά τον 20ο αιώνα.
«Αν και κανείς στο παρελθόν δεν είχε τολμήσει να φιλοξενήσει τη γυμνή φωτογράφιση ενός άνδρα, η Ελεν πίστευε ότι οι γυναίκες έχουν τις ίδιες “οπτικές ορέξεις” με τους άνδρες, οι οποίοι άλλωστε είχαν το προνόμιο να απολαμβάνουν γυμνές φωτογραφίες γυναικών στο Playboy από το 1953.
»Ηθελε λοιπόν το ίδιο δικαίωμα και για τις γυναίκες. Θα αποτελούσε ορόσημο στη σεξουαλική επανάσταση και μου είπε ότι ήμουν ο μόνος που θα μπορούσε να το φέρει εις πέρας. Αργότερα έμαθα ότι αρχικά το είχε προτείνει στον Πολ Νιούμαν, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Δεν παρεξηγήθηκα. Ημουν άλλωστε, όντως ο πρώτος που κατάφερε κάτι τέτοιο» είχε πει ο Ρέινολντς σε παλιότερη συνέντευξη-εξομολόγησή του.
Η διευθύντρια του Cosmopolitan δεν χρειάστηκε να τον πείσει. Ηταν έτοιμος για όλα. Και όπως αναφέρει το σκαμπρόζικο Cosmopolitan, «ο Μπαρτ Ρέινολντς ήταν ο πρώτος άνδρας που είχε τα @ρχ@δια να δείξει παραλίγο τα @ρχ@δια του σε ένα γυναικείο περιοδικό».
«Κολακεύτηκα και ενθουσιάστηκα με την πρόταση. Μακάρι να μπορούσα να πω ότι με αυτόν τον τρόπο ήθελα να δείξω τη συμπαράστασή μου στην ισότητα των δύο φύλων, στην πραγματικότητα όμως, το μόνο που σκέφτηκα, ήταν ότι όλο αυτό θα είχε πολλή πλάκα. Είπα το ναι, προτού επιστρέψουμε στον αέρα από το διαφημιστικό διάλειμμα. Δεν μπορώ να αποκαλύψω αν είχα, ή δεν είχα πιει αρκετά κοκτέιλ πριν από την εκπομπή»: αυτός ήταν ο Μπαρτ Ρέινολντς. Αυτό που λέμε, δυστυχώς για πλάκα πλέον, «το απόλυτο αρσενικό». Που δεν ενδιαφέρεται μόνο να παίρνει ευχαρίστηση από τις γυναίκες, αλλά και να τους την προσφέρει. Απλόχερα, απροκάλυπτα και απενοχοποιημένα.
Η φωτογράφιση θεωρείται κλασική, ίσως να έγινε κλασική από την πρώτη στιγμή που ο φωτογράφος έκανε το πρώτο κλικ. Ξαπλωμένος στο πλάι, στηριγμένος στο ένα του χέρι, και με το άλλο να καλύπτει-χωρίς άγχος, ούτε με ιδιαίτερη σχολαστικότητα-, τα απόκρυφα σημεία του.
Εχοντας δει σε αυτή την αξέχαστη πόζα τον Ρέινολντς, ειλικρινά δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον Νιούμαν στη θέση του. Ο Ρέινολντς ποζάρει ξαπλωμένος πάνω σε μία προβιά αρκούδας, ενώ μπροστά του βρίσκεται και ένα τασάκι! Σαν καθαρόαιμο αρσενικό, που αφού έχει γυρίσει από το κυνήγι, χαλαρώνει πάνω στο θήραμά του, κάνοντας κι ένα τσιγάρο ευχαρίστησης. Ναι φυσικά, το τασάκι παραπέμπει και στην περίφημη φράση «ένα τσιγάρο πριν, ένα τσιγάρο μετά (το σεξ)». Ορεξη να ‘χεις, για να σκέφτεσαι όλες αυτές τις σημειολογικές λιχουδιές.
«Στον δρόμο για τη φωτογράφιση, έκανα στάση για δύο μπουκάλια βότκα και ήπια ένα ακόμη προτού φτάσουμε στο στούντιο, όπου έκανε τρομερό κρύο-πολύ κακό για το…ανδρικό γόητρο» συνεχίζει η απολαυστική αφήγηση του Ρέινολντς.
Τον φωτογράφισε ο διάσημος Φραντσέσκο Σκαβούλο, ο οποίος τράβηξε εκατοντάδες εικόνες: «Να κρατάω ένα καπέλο μπροστά από το πέος μου, με έναν σκύλο μπροστά του, με το χέρι μου μπροστά του. Τώρα που το σκέφτομαι, αν το σκεπτικό της φωτογράφισης ήταν να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, γιατί έπρεπε να το καλύψω με το χέρι μου; Αξίζει να σημειωθεί, ότι έχω πολύ μικρά χέρια. Μου υποσχέθηκαν ότι θα έκαιγαν τις λήψεις που δεν είχαν εγκριθεί και ότι θα μου έδιναν τα αρνητικά».
Το περιοδικό κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1972, τρεις μήνες πριν από την πρεμιέρα του «Οταν ξέσπασε η βία» και πολύ γρήγορα (ξε)πούλησε 1,5 εκατομμύριο αντίτυπα. Προτού ξεσπάσει η βία, ξέσπασε η σεξουαλική επανάσταση!
Η θρυλική αυτή φωτογραφία, έγινε συνώνυμο της γυναικείας φαντασίωσης. Οι γυναίκες οφείλουν ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μπαρτ. Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών, κάνοντας τα πράγματα ακόμη πιο δύσκολα. Οταν «αυτός που θέλουν οι γυναίκες» αποτελεί είδος υπό εξαφάνιση, δεν είναι και πολύ καλό σημάδι να πεθαίνει η απόλυτη ενσάρκωσή του. Ας ελπίσουμε έστω, σε μία μετενσάρκωση. Αλλωστε ένας συνεπώνυμός του, φαίνεται να έχει πάρει τουλαχιστον το χιούμορ του και τον αυτοσαρκασμό του —στοιχεία που ως γνωστόν επίσης θέλουμε οι γυναίκες.