Ο κορονοϊός είναι πιο θανατηφόρος όταν προσβάλλει άντρες κάπως προχωρημένης ηλικίας, ξεκινώντας από την έκτη δεκαετία ζωής του καθενός. Το παραπάνω συμπέρασμα εξάγεται από τις πρώτες ολοκληρωμένες μελέτες για τη θνησιμότητα της αρρώστιας Covid-19, και σχετικό άρθρο όπου αναλύονται τα δεδομένα φιλοξενείται στο επιστημονικό περιοδικό Nature.
Αν ο ιός έχει στόχο να σκοτώσει κάποιους λοιπόν, οι μεγαλούτσικοι άνδρες αποδεικνύονται οι πλέον ευάλωτοι – ας προσέχουν.
Οι μετρήσεις δείχνουν ότι από τους χίλιους προσβεβλημένους από την κορονοϊκή ίωση άνδρες κάτω των 50 ετών δεν θα πεθάνει κανένας. Οσοι έχουν πατήσει τα πενήντα, ιδίως όσοι είναι κοντά στα εξήντα τους και όσοι διανύουν τα πρώτα χρόνια της 7ης δεκαετίας της ζωής τους, όλοι αυτοί, ως ηλικιακή ομάδα, διατρέχουν κίνδυνο, αλλά μικρό: στους χίλιους προσβεβλημένους θα πεθάνουν μόλις πέντε.
Από τα 65 χρόνια και πάνω, όσο δηλαδή πλησιάζουμε το ηλικιακό όριο συνταξιοδοτήσεως των 67 ετών, αλλά και αργότερα, μέχρι τα μέσα της 8ης δεκαετίας της ζωής, οι άνδρες κινδυνεύουν πιο πολύ: από τους χίλιους μολυσμένους θα πεθάνουν περίπου οι 116.
Αυτά είναι τα στατιστικά στοιχεία που λαμβάνονται από τις πρώτες λεπτομερείς μελέτες σχετικά με τον κίνδυνο θνησιμότητας από τον κορονοϊό. Και αυτό ήταν κάτι που κατέστη σαφές από τις πρώτες κιόλας ημέρες της πανδημίας.
Εξ αυτών των δεδομένων μπορούν να υπολογιστούν και οι συνέπειες της πανδημίας σε έναν πληθυσμό. Γίνεται κατανοητό ότι η λόγω δημογραφικών στοιχείων θεωρούμενη σαν γερασμένη Ελλάδα έχει πρόβλημα.
Ωστόσο «η ηλικία δεν μπορεί να εξηγήσει τα πάντα» λέει ένας επιδημιολόγος του Κέμπριτζ, και εστιάζει την προσοχή και στο φύλο του ανθρώπου.
Οι άνδρες έχουν διπλάσιες πιθανότητες να πεθάνουν από τον κορονοϊό συγκριτικά με τις γυναίκες. «Για έναν 60χρονο που αρρωσταίνει, ο κίνδυνος θανάτου από την ίωση είναι πενήντα φορές υψηλότερος από τον κίνδυνο ενός θανάτου σε τροχαίο» λένε οι ειδικοί, θέλοντας να δώσουν έμφαση. Και, φυσικά, η διαφορά του υγειονομικού επιπέδου από χώρα σε χώρα παίζει ρόλο στη συνολική θνησιμότητα.
Για τις γυναίκες γίνονται εικασίες: «Το γυναικείο ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να έχει ένα χρονικό πλεονέκτημα στην ανίχνευση των παθογόνων παραγόντων, αφού μάλλον τους εντοπίζει λίγο νωρίτερα». Τα πάντα όμως εξαρτώνται από το πόσο καταπονημένο είναι το ανοσοποιητικό σύστημα του καθενός. Και εκεί υπεισέρχεται και ο παράγων της ταξικότητας: ασφαλώς οι φτωχοί είναι περισσότερο ταλαιπωρημένοι από τους πλουσίους.