Ο δικηγόρος Άτικους Φιντς αποδεικνύει πέρα από κάθε αμφιβολία την αθωότητα του Τομ Ρόμπινσον, ενός αφροαμερικανού εργάτη που κατηγορείται άδικα για τον βιασμό μιας λευκής κοπέλας, αλλά το δικαστήριο του (φανταστικού) Μέικομπ στην Αλαμπάμα αποφαίνεται κατά το δοκούν και τον καταδικάζει. Ο Άτικους Φιντς -ο Γκρέγκορι Πεκ δηλαδή, στη «Σκιές και Σιωπή», την ταινία του 1962 που βασίστηκε στο περίφημο μυθιστόρημα «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» της Χάρπερ Λι– ηττάται από μία ομάδα ενόρκων που αρνούνται τα αποδεικτικά στοιχεία ενώ ο καταδικασθείς θα πέσει νεκρός στην προσπάθειά του να αποδράσει από τη φυλακή.
Η Αλαμπάμα, αυτό το ορθογώνιο παραλληλόγραμο κομμάτι γης στον «βαθύ» αμερικανικό Νότο, με λιγότερους από πέντε εκατομμύρια πολίτες διάσπαρτους σε μια έκταση ίση με το ένα τρίτο της επικράτειας της Ιταλίας, εξακολουθεί και σήμερα να αποτελεί τον πυρήνα της υπερσυντηρητικής, φαλλοκρατικής και ρατσιστικής Αμερικής που νοσταλγεί ακόμα την εποχή του φυλετικού διαχωρισμού.
Αλλά η Αλαμπάμα είναι επίσης ο τόπος όπου οι Αφροαμερικανοί, εξαναγκασμένοι να ζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας, δίχως σχολεία και κοινωνική πρόνοια και χωρίς να έχουν το δικαίωμα ουσιαστικής ψήφου ακόμα και μετά το τέλος της δουλείας, αντέδρασαν και μάλιστα με τρόπο ηχηρό. Με την Ρόζα Παρκς, η οποία αρνήθηκε να προσφέρει τη θέση της σε έναν λευκό σε λεωφορείο του Μοντγκόμερι το 1955. Με τις πορείες για τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών, των οποίων ηγούνταν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Με Ματωμένη Κυριακή τον Μάρτιο του 1967 στην Edmund Pettus Bridge. Αυτή τη φορά οι Αφροαμερικανοί της Αλαμπάμα έδωσαν ένα ηχηρό «χαστούκι» όχι μόνο στο συντηρητικό κατεστημένο της πολιτείας αλλά και στον ίδιο τον Ντόναλντ Τραμπ.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, ο νικητής στις συμπληρωματικές εκλογές της περασμένης Τρίτης για τη Γερουσία επρόκειτο να είναι ο Ρόι Μουρ, ο υπερσυντηρητικός υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος με το σκοτεινό παρελθόν, γεμάτο υποψίες για ανήθικη συμπεριφορά και σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Αλλά τελικά επικράτησε με οριακή διαφορά ο υποψήφιος των Δημοκρατικών, Νταγκ Τζόουνς. «Ευχαριστώ την Αλαμπάμα!», έγραψε στο Twitter ο γερουσιαστής, πλέον, Τζόουνς, πρώην ομοσπονδιακός εισαγγελέας, ηλικίας 63 ετών, γνωστός για τη δίωξη που είχε ασκήσει και την καταδίκη που είχε επιτύχει μελών της Κου Κλουξ Κλαν, τα οποία είχαν πυρπολήσει μια εκκλησία Αφροαμερικανών, πράξη που κόστισε τη ζωή σε τέσσερα κορίτσια.
Ο Τζόουνς εκλέχτηκε χάρη στους ψήφους των Αφροαμερικανών της Αλαμπάμα, λαμβάνοντας ποσοστό 98% μεταξύ των γυναικών και 93% μεταξύ των ανδρών της κοινότητας. Αλλά πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι σημαντικό ρόλο στην επικράτησή του διαδραμάτισε και η αποχή -επισημαίνει η Corriere della Sera– των μετριοπαθών Ρεπουμπλικανών που επέλεξαν να μην στηρίξουν τον υποψήφιο του Στιβ Μπάνον και του Ντόναλντ Τραμπ.
Η Αλαμπάμα ανήκει στην περιφέρεια των ΗΠΑ. Συγχρόνως, όμως, είναι ένα από τα σημαντικότερα σταυροδρόμια της Ιστορίας και της κουλτούρας αυτού του πραγματικά μεγάλου, και στο καλό και στο κακό, έθνους. Εδώ οι πολιτειακές Αρχές αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τα δικαιώματα των Αφροαμερικανών αλλά και τους ομοσπονδιακούς νόμους που επέβαλαν τον σεβασμό τους. Εδώ έδρασε και ο Δημοκρατικός και ανοιχτά ρατσιστής κυβερνήτης (επί σειρά ετών) της πολιτείας Τζορτζ Γουάλας που τασσόταν οργισμένα υπέρ του φυλετικού διαχωρισμού. Από εδώ κατάγεται και ο Τζεφ Σέσιονς, ο φονταμενταλιστής και υπερσυντηρητικός πρώην γερουσιαστής που ανέλαβε το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ.
Η ιστορία της Αλαμπάμα είναι μια ταραγμένη ιστορία, δραματική και γεμάτη αντιθέσεις. Ξεκινώντας από την εφήμερη βιομηχανοποίηση που επέφεραν τα μεγάλα εργοστάσια που κατασκευάστηκαν στο Μοντγκόμερι και στο Μόμπιλ και καταλήγοντας στην αγροτική Αλαμπάμα, με πολλές από τις νύχτες της να φωτίζονται από τους πυρσούς των μελών της Κου Κλουξ Κλαν. Ένας τόπος βαθιά ριζωμένων προκαταλήψεων. Αλλά και ένας τόπος ηρώων. Και το καλύτερο και πιο αισιόδοξο παράδειγμα δεν αποκλείεται να είναι ο «Φόρεστ Γκαμπ» από το (φανταστικό) Γκρίνμποου, ο οποίος άθελά του καταλήγει να γίνει ήρωας των αγώνων για το τέλος των φυλετικών διαχωρισμών, του πολέμου στο Βιετνάμ, του ανοίγματος στην κομμουνιστική Κίνα αλλά και του σκανδάλου Watergate.