Η άνοιξη έφθασε (κι ας βρέχει κάθε τόσο). Η φύση μάς προσκαλεί να τη νιώσουμε με το σώμα και την ψυχή μας, όχι μέσα από ένα παράθυρο ή την οθόνη του τηλεφώνου. Βγείτε έξω χωρίς το smartphone σας, εκτός κι αν πάτε για πεζοπορία στα βουνά και ίσως χρειαστεί να επικοινωνήσετε με τις υπηρεσίες έκτακτης ανάγκης. Για όλους εμάς τους υπόλοιπους, το να βρεθεί κανείς χωρίς τηλέφωνο δεν είναι κατάσταση έκτακτης ανάγκης, παρόλο ότι στην αρχή θα μπορούσε να βιώσει την απουσία του κινητού του σαν τέτοια, γράφει ο Guardian.
Τα τηλέφωνα μάς παρέχουν χρήσιμες πληροφορίες όλη την ώρα. Μας κρατούν προσανατολισμένους στον φυσικό κόσμο και μας τοποθετούν στην κοινωνία, έστω και αν τα μοιραζόμαστε όλα αυτά με τους διαφημιστές. Για θυμηθείτε όμως: μέχρι πριν από 10 χρόνια η ζωή ήταν δυνατή χωρίς κινητό και εφαρμογές πλοήγησης. Μερικές φορές αξίζει να θυμόμαστε εκείνη την εποχή που μας φαίνεται πια τόσο παλιά, τότε που οι χάρτες ήταν ακόμη χάρτινοι και τα βίντεο κάτι που οι άνθρωποι έβλεπαν με παρέα.
Υπάρχουν τουλάχιστον δύο λόγοι, για να βάλουμε στην άκρη τις οθόνες μας φέτος το Πάσχα. Ο πρώτος είναι ότι χρειάζεται να κάνουμε ένα πραγματικό διάλειμμα από τη δουλειά μας. Όσοι εργάζονται σε γραφεία γνωρίζουν καλά πως ηλεκτρονικά μηνύματα και τηλεφωνήματα σημαίνουν ότι τόσο το ίδιο το γραφείο όσο και όσοι θέλουν ένα πάρε-δώσε μαζί του μπορούν να σας ακολουθούν οπουδήποτε και συνεχώς. Δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που μπορεί να αισθανθεί κανείς ότι έχει ολοκληρώσει πραγματικά ό, τι λογικά αναμένεται να έχει κάνει.
Η γερμανική εταιρεία αυτοκινήτων Daimler έχει εισάγει ένα απίθανο e-mail out-of-office-reply για τους υπαλλήλους της (αυτόματη απάντηση σε ηλεκτρονικά μηνύματα όταν οι εργαζόμενοι έχουν διακοπές), με το οποίο ενημερώνει τον αποστολέα ότι το e-mail του θα διαγραφεί, και αν αυτό που θέλει είναι πραγματικά σημαντικό, του προτείνει να δοκιμάσει να επικοινωνήσει με κάποιον συνάδελφο ή να το ξαναστείλει μετά την αργία. Είναι κάτι που σε μεγάλο βαθμό λειτουργεί, αφού λίγα πράγματα εξακολουθούν να είναι επείγοντα μετά από δεκαπέντε ημέρες και αξίζει πραγματικά να τα θυμόμαστε. Υπάρχει, εξάλλου, και ένας γαλλικός νόμος που υποχρεώνει τις μεγάλες εταιρείες να επιτρέπουν στους υπαλλήλους τους να μην τρέχουν πίσω από τα επαγγελματικά τους e-mails εκτός γραφείου.
Αυτές οι προσπάθειες βέβαια είναι ευάλωτες. Οι πραγματικά φιλόδοξοι άνθρωποι δεν θα συναινέσουν ποτέ και οι λιγότερο φιλόδοξοι θα αισθάνονται υποχρεωμένοι να συνεχίσουν, αφού η φιλοδοξία και η μόνιμη δυσαρέσκεια είναι αρετές σε μια κουλτούρα συνεχούς παραγωγικότητας ακόμη και μετά το ωράριο εργασίας. Το παράδοξο είναι ότι η συνεχής διάσπαση, που προκαλούν τα μηνύματα του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και άλλα μηνύματα, είναι εξίσου ενοχλητική για την εργασία όπως και για οτιδήποτε άλλο. Μια ατμόσφαιρα που δεν σου επιτρέπει να συγκεντρωθείς, καθιστά πιο δύσκολη κάθε προσπάθεια να σκεφτεί κανείς, πράγμα που αληθεύει ακόμη και για ανθρώπους οι οποίοι μπορούν να πειθαρχήσουν και να αποσυνδεθούν πλήρως από την εργασία τους όταν έχουν διακοπές.
Ο δεύτερος λόγος για την απενεργοποίηση του τηλεφώνου σε περιόδους αργίας είναι ότι εύκολα αποσπά την προσοχή από τον κόσμο γύρω μας και προκαλεί δυσαρέσκεια, ακόμη και όταν υποτίθεται ότι χαλαρώνουμε. Όταν το τηλέφωνο δεν απαιτεί να δίνουμε προσοχή στις επιδόσεις άλλων, φαίνεται ότι απαιτεί να δείχνουμε τα συναισθήματά μας αντί να τα βιώνουμε. Όπως η παλιομοδίτικη φωτογραφική μηχανή του τουρίστα, το smartphone ανταλλάσσει την αμεσότητα της εμπειρίας με την προσδοκία της μνήμης του. Η διάθεση κάποιου να κάνει share (να μοιράζεται) τις εμπειρίες του στα social media μερικές φορές δεν είναι παρά η ανάγκη του για επίδειξη.
Αυτό το Σαββατοκύριακο, λοιπόν, κλείστε το τηλέφωνό σας σε ένα συρτάρι και αφήστε το εκεί για λίγο. Και ασχοληθείτε με τον κόσμο γύρω σας και με τα δύο σας χέρια: σκαλίστε τον κήπο, κάντε μια βόλτα πλάι στη θάλασσα, μαγειρέψτε ένα ωραίο φαγητό για τους δικούς σας, χωρίς να το φωτογραφήσετε πρώτα. Με απλά λόγια, αφεθείτε στο παρόν όπως κάναμε κάποτε. Και ήταν ωραία.