Κινούμενος, πλέον, στη σφαίρα του αδιανόητου, ο Βλαντίμιρ Πούτιν έθεσε σε κατάσταση επιφυλακής το πυρηνικό του οπλοστάσιο και τις λοιπές «δυνάμεις αποτροπής» της Ρωσίας, ως απάντηση στην «επιθετική» στάση, σύμφωνα πάντα με τον ρώσο πρόεδρο, της Δύσης. Ορθώς ο Λευκός Οίκος κατεβάζει τους τόνους για την πυρηνική απειλή αλλά την ίδια ώρα το Πεντάγωνο καταστρώνει τα σχέδιά του, δεδομένου ότι ο κίνδυνος είναι υπαρκτός.
Καταρχάς πρέπει να γίνει κατανοητό τι συνεπάγεται πρακτικά η απόφαση του Κρεμλίνου. Από τη Νέα Υόρκη, ο Πάολο Μαστρολίλι, ανταποκριτής της La Repubblica στην αμερικανική μητρόπολη, γράφει πως η Ρωσία διαθέτει 6.255 πυρηνικές κεφαλές ενώ ΗΠΑ 5.550 αλλά έχουν και οι Γάλλοι 290 πυρηνικές κεφαλές και άλλες 225 οι Βρετανοί. Στο πλαίσιο της συνθήκης New START ορίζεται πως Αμερικανοί και Ρώσοι μπορούν να έχουν έτοιμες για χρήση 1.550 κεφαλές, εγκατεστημένες σε διηπειρωτικούς πυραύλους σε πυρηνικά σιλό ή υποβρύχια. Αντιθέτως τα πυρηνικά όπλα για αεροσκάφη, βόμβες ή πύραυλοι, πρέπει πρώτα να συναρμολογηθούν, μας πληροφορεί ο ιταλός δημοσιογράφος.
Επί του παρόντος το Πεντάγωνο δεν ανεβάζει το επίπεδο συναγερμού, για να μην πέσει στην παγίδα του Πούτιν, ο οποίος δεν υπάρχει αμφιβολία πως επιδιώκει τη τεχνητή κλιμάκωση της αδιανόητης, όπως εξελίσσεται, σύγκρουσης με την Ουκρανία και ολόκληρη τη Δύση. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει πως οι Αμερικανοί θα μείνουν με τα χέρια σταυρωμένα στην περίπτωση που διαπιστώσουν πως υπάρχει κινητικότητα στο πυρηνικό οπλοστάσιο της Μόσχας.
«Πρόκειται περί σοβαρής απειλής, δεν είναι μπλόφα», προειδοποιεί ο Τζόζεφ Σιριντσιόνε. «Το ρωσικό στρατιωτικό δόγμα ενσωματώνει στα σχέδια επίθεσης και τη χρήση πυρηνικών και μία εβδομάδα πριν από την εισβολή διεξήχθησαν πυρηνικές ασκήσεις. Ο Πούτιν απειλεί να χρησιμοποιήσει αυτά τα όπλα, οι αξιωματικοί του είναι έτοιμοι και πρέπει, οπότε, να προετοιμαστούμε».
Ο αναλυτής του Quincy Institute for Responsible Statecraft της Ουάσιγκτον και συγγραφέας των βιβλίων «Nuclear Nightmares», «Bomb Scare» και «Deadly Arsenals» που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον πυρηνικό αφοπλισμό, δηλώνει πως σήμερα τα νούμερα δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία: «Κανένας δεν επιχειρηματολογεί πλέον με αυτούς τους όρους. Οι Ρώσοι έχουν περισσότερες κεφαλές και τακτικές βόμβες. Οι Αμερικανοί είναι πιο έτοιμοι και διαθέτουν την αντιπυρηνική ασπίδα, αλλά δεν επαρκεί για την προστασία μας. Με περισσότερες από εκατό πυρηνικές κεφαλές, ο καθένας έχει αρκετή ισχύ ούτως ώστε να εξαλείψει τη ζωή από τον πλανήτη», εξηγεί, οπότε εστιάζει στα αίτια της απόφασης του ρώσου προέδρου.
«Ο Πούτιν αντιμετωπίζει προβλήματα. Νόμιζε πως θα επαναλαμβανόταν η Γεωργία ή η Κριμαία, μέσω της κατάληψης του Κιέβου, της εξόντωσης του Ζελένσκι και της τοποθέτησης ενός ανδρεικέλου στη θέση του. Τα πράγματα εξελίχθηκαν διαφορετικά λόγω της ουκρανικής στρατιωτικής αντίστασης και της συμπαγούς απάντησης της Δύσης. Οι κυρώσεις κατά της Κεντρικής Τράπεζας της Ρωσίας τον εκθέτουν στον κίνδυνο επίθεσης στα γκισέ σήμερα. Οπότε προειδοποιεί τη Δύση πως εάν συνεχίσει με τις κυρώσεις, έχει και εκείνος απειλητικά αντίμετρα στη διάθεσή του».
Σίγουρα στην απόφασή του Πούτιν να επικαλεστεί την πυρηνική απειλή συνέβαλε και η συμφωνία για συνάντηση μεταξύ των δύο εμπολέμων πλευρών. «Ενδέχεται να θέλησε να αυξήσει την πίεση στον Ζελένσκι ενόψει των συνομιλιών. Στόχος του ήταν μην βρεθεί να διαπραγματεύεται με τους Ουκρανούς στα σύνορα της Λευκορωσίας δίχως προϋποθέσεις, οπότε εντείνει την απειλή για να λάβει παραχωρήσεις», λέει ο Σιριντσιόνε.
Ωστόσο το ότι ο Πούτιν αντιμετωπίζει προβλήματα, παρότι είναι θετικό από τη μία πλευρά, από την άλλη πλευρά εντείνει τον κίνδυνο. «Καταρχάς είναι προφανές ότι απέναντί μας έχουμε έναν διαφορετικό άνθρωπο. Κάτι του συνέβη που τον κατέστησε λιγότερο λογικό και πιο ασταθή. Εως τώρα ανησυχούσαμε για τη ρωσική επίθεση, αλλά τώρα πρέπει να ανησυχούμε για την αποτυχία της. Γιατί ο Πούτιν στοιχημάτισε τα πάντα σε αυτήν την εισβολή, ακόμη και τη ζωή του, και μπροστά στην ήττα, θα μπορούσε να σκεφτεί πως τα πυρηνικά όπλα αποτελούν τη μοναδική διέξοδο», υποστηρίζει ο αμερικανός ειδικός.
Κατά συνέπεια, εξηγεί, το Πεντάγωνο πρέπει να φανταστεί και να λάβει υπόψη όλα τα πιθανά σενάρια.
Το πρώτο αφορά στο ενδεχόμενο μιας τακτικής πυρηνικής επίθεσης στην ουκρανική επικράτεια. «Δηλώνω ότι δεν υπάρχει λόγος για μια τέτοια πράξη, η οποία θα έθετε τον επικεφαλής του Κρεμλίνου μεταξύ των πιο απεχθών χαρακτήρων της Ιστορίας. Εάν, ωστόσο, συμβεί, ίσως χρησιμοποιώντας έναν πύραυλο μικρού βεληνεκούς, σαν εκείνους των ασκήσεων πριν από την εισβολή, οι άμεσες αντιδράσεις των Αμερικανών θα είναι τουλάχιστον τέσσερις: θα προσπαθήσουν, πρώτον, να εξοντώσουν τον Πούτιν, για να μην δώσει άλλες παρόμοιες διαταγές, δεύτερον, να επικοινωνήσουν με τη ρωσική στρατιωτική ηγεσία για να την πείσουν να πάψει να υπακούει, τρίτον, να εξαπολύσουν επιθέσεις στον κυβερνοχώρο για να παραλύσουν το πυρηνικό οπλοστάσιο και τις επικοινωνίες, τέταρτον, να επιβάλουν όλες τις υπόλοιπες κυρώσεις και να κλείσουν τα σύνορα, απομονώνοντας τη Ρωσία από τον κόσμο. Δεν είναι απαραίτητο η απάντηση να είναι άμεσα πυρηνική, αν και θα ακουστούν οι απόψεις όλων όσοι υποστηρίζουν ότι οποιαδήποτε επίθεση με πυρηνικά πρέπει να απαντάται με την ίδια ή μεγαλύτερη ισχύ, καθώς δεν γίνεται να επιτραπεί στον εχθρό να επικρατήσει».
Δεν υπάρχει, ωστόσο, καμία αμφιβολία όσον αφορά την αντίδραση της Δύσης στην περίπτωση που το Κρεμλίνο του Πούτιν επέλεγε να πλήξει με πυρηνικά την επικράτεια του ΝΑΤΟ: «Η απάντηση θα ήταν πυρηνική, άμεση και συντριπτική. Δεν θα καθόμαστε να δεχόμαστε χτυπήματα. Η έννοια της αποτροπής από αυτό εξαρτάται: απειλείς με χρήση ούτως ώστε να αποφευχθεί η χρήση. Από αυτό απορρέει η αποκαλούμενη “commitment trap”, το ότι σε μία πυρηνική επίθεση πρέπει να απαντήσεις, διαφορετικά χάνεις κάθε μελλοντική αξιοπιστία», και, καλώς ή κακώς, οι ΗΠΑ έχουν τα μέσα για να απαντήσουν συντριπτικά σε μια ρωσική επίθεση με πυρηνικά όπλα», δηλώνει ο συνομιλητής του ιταλού ανταποκριτή.
Μια σχετική ή μάλλον ελάχιστη ανακούφιση θα μπορούσε να προσφέρει το γεγονός πως η δομή διοίκησης του ρωσικού στρατού παραμένει ίδια με εκείνη των σοβιετικών ενόπλων δυνάμεων και για την ενεργοποίηση των πυρηνικών όπλων είναι απαραίτητα τρία κλειδιά ή κόκκινα κουμπιά που στην πραγματικότητα είναι κωδικοί εκτόξευσης: ένας κωδικός βρίσκεται στα χέρια του Βλαντίμιρ Πούτιν, τον δεύτερο τον κατέχει ο ρώσος υπουργός Αμυνας και τον τρίτο ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου. Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τον συλλογικό εξευτελισμό και τη συλλογική ενοχοποίηση της ρωσικής ηγεσίας την Δευτέρα, 21 Φεβρουαρίου, δια στόματος του ρώσου προέδρου, το μέλλον διαγράφεται σίγουρα ανησυχητικό, εάν όχι ζοφερό.