Οπως έχουμε ξαναπεί, την περίοδο της μεγάλης φτώχειας, οι κάτοικοι στο Πήλιο πειραματίστηκαν με τα κάθε είδους φυτά της πλούσιας πηλιορείτικης χλωρίδας και ανέπτυξαν μια σειρά από συνταγές για την κατανάλωσή τους. Το εντυπωσιακό είναι ότι, παρότι τα ίδια φυτά φύονται σε όλη σχεδόν την Ελλάδα, πουθενά αλλού δεν τρώγονται, ακόμη και σε εξίσου φτωχές περιοχές, όπως η Ηπειρος. Τα τσιτσίραβλα είναι μια τέτοια περίπτωση. Μιλάμε για τα νεαρά βλαστάρια, του αρσενικού φυτού ενός είδους άγριας αυτοφυούς φιστικιάς (επιστ. ονομασία Πιστακία η Τερέβινθος). Κάθε Απρίλιο οι Πηλιορείτες σαν τα αγριοκάτσικα κρεμιούνται στους γκρεμούς για να μαζέψουν τα βλαστάρια της. Σκοπός η παρασκευή με άλμη ενός ονομαστού μεζέ, που ταιριάζει εντυπωσιακά με το τσίπουρο.
Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.