Τα κέικ τα αγαπώ. Πολλά πράγματα αγαπώ, όμως τα κέικ υπάγονται στην κατηγορία «my favorites». Οχι δηλαδή ότι αν μου έλεγαν να επιλέξω ποια πέντε πράγματα θα έπαιρνα μαζί μου αν ναυαγούσα σε ένα ξερονήσι, θα έλεγα κέικ…
Μπορώ να ζήσω και χωρίς κέικ, αλλά προτιμώ να ζω με κέικ!
Και η πλάκα είναι ότι παρόλο που έχει γίνει όλος αυτός ο ντόρος με τα ξαδελφάκια (muffins και cupcakes), εγώ εξακολουθώ να αγαπώ το παλιό, κλασσικό, στρογγυλό, φουσκωτό κέικ. Αυτό με την πολύ ψίχα.
Είναι για μένα το τέλειο συνοδευτικό για τον καφέ. Κι επειδή τον πίνω σκέτο, το κέικ με κάνει να τον απολαμβάνω περισσότερο, καθώς ισορροπεί την πίκρα του, αφήνοντας μια αίσθηση γλυκιάς πληρότητας.
Αυτή τη φορά έφτιαξα μια αγαπημένη συνταγή από τα παλιά. Το ζουμερό αυτό κέικ, που έχει ποτίσει από το σιρόπι του κακάο, θα το βρείτε και με άλλες ονομασίες όπως «βραστό κέικ» ή «κέικ κατσαρόλας».
Πρόκειται ακριβώς για την ίδια συνταγή, με μικρές όμως παραλλαγές.