Εδώ και μια εβδομάδα ονειρεύομαι σουτζουκάκια ή κεφτεδάκια με σάλτσα ντομάτα που θα αρχίσουν να μαγειρεύονται στο μάτι της κουζίνας και στη συνέχεια θα μπουν στο φούρνο με κριθαράκι. Μετά μόλις έρθουν οι φίλοι μου θα τους σερβίρω ένα θεσπέσιο γιουβέτσι.
Και για επιδόρπιο μια ταρτ Τατέν, που κι αυτή στην αρχή θα μπει με το τηγάνι στο μάτι μέχρι να καραμελώσουν τα μήλα με μαύρη ζάχαρη και φρέσκο βούτυρο και μετά στο φούρνο για να ψηθεί και η ζύμη.
Αλλά πώς να φτιάξεις αυτά τα υπέροχα φαγητά χωρίς κιμά, χωρίς φρέσκια ντομάτα, χωρίς μήλα και βούτυρο; Αναβάλλεται το κάλεσμα μέχρι να βρω χρόνο να πάω στην αγορά. Σήμερα φτιάχνω μια μακαρονάδα με ό,τι υπάρχει στην κουζίνα μου: μπρόκολο, σπαγγέτι και μπόλικα τυριά (τα έφερα από τη Νάξο, οπότε καθόλου δεν στενοχωριέμαι γιατί δεν έχω φέτα, που ταιριάζει καλύτερα με τη συγκεκριμένη μακαρονάδα).
Βράζω το μπρόκολο στον ατμό, το σοτάρω στο τηγάνι, ρίχνω και τα βρασμένα μακαρόνια, ανακατεύω καλά και το μαγείρεμα συνεχίζεται στο φούρνο αφού τα πασπαλίσω με μπόλικο τυρί τριμμένο.
Σας φαίνεται περιττό το τελείωμα στο φούρνο; Κι εμένα το ίδιο μου φαινόταν, μια πολυτέλεια περιττή, αφού πρέπει να λερώσεις ένα σωρό σκεύη για κάτι τέτοιο. Ας είναι βέβαια ο κόπος αν έχεις καλεσμένους και θέλεις να τους ευχαριστήσεις.