Είμαι από τους ανθρώπους που απολαμβάνω την ταξιδιωτική διαδρομή. Μου αρέσει να τραγουδάω δυνατά και να οδηγώ λες και ήμουν πολύ καιρό κλεισμένη σε κλουβί με τους πλέον απαγορευτικούς όρους. Αυτό το κάνω κάθε φορά, μα κάθε.
Το ίδιο κάνω και στην κουζίνα, τραγουδάω δυνατά και μαγειρεύω, αυτοσχεδιάζω, δοκιμάζω, πειραματίζομαι, ταξιδεύω με το μυαλό μου περιμένοντας το φαγητό να βγει από τη φωτιά. Εκεί εμπνέομαι, για να ξέρεις. «Να σας πω ένα παραμύθι, το κουκί και το ρεβίθι».
Στη Σίφνο, σε μεσημεριανό κυριακάτικο τραπέζι, αμέσως μετά το «Δι’ ευχών», οι γυναίκες περνάνε από τον φούρνο και φέρνουν τα τσικάλια με τα καπνιστά ρεβίθια στο σπίτι. Είναι πιάτο κυριακάτικο, γιορτινό, αρχοντικό.
Μόλις ξεκινήσεις τη διαδικασία να φτιάξεις ρεβίθια στον φούρνο, θα μαγευτείς αν θέλεις πραγματικά να ταξιδέψεις. Σαν λίρες χρυσές πέφτουν οι ερέβινθοι στο κρύο και αλατισμένο νερό…