Είναι γλυκό «παιδικό», εύκολο, νόστιμο και νοσταλγικό, από αυτά που είχαν οι μαμάδες των σίξτις στην ατζέντα τους μαζί με το μωσαϊκό, το γλυκό ψυγείου με ζελέ, κάτι απλά κέικ, και το μους λεμόνι, που ξέρω πως αρέσουν κι εγώ πολύ τα νοσταλγώ.
Πρόκειται για μια τάρτα που οι ιταλομαθείς τη λένε πάστα φρόλα. Πράγματι, κατάγεται από την Ιταλία όπου pasta frolla σημαίνει ζύμη, που τρίβεται. Τώρα πώς έφτασε σε μας και στην Ισπανία ως πάστα φλόρα θα σας γελάσω, αν και τι πιο απλό από το να σκεφτείς ότι η φλόρα έρχεται πιο εύκολα στη γλώσσα από τη φρόλα.
Τέλος πάντων γίνεται οπωσδήποτε με μαρμελάδα βερίκοκο (δείτε εδώ τη συνταγή) αλλά και με άλλη μαρμελάδα να την κάνετε πάλι απολαυστική θα είναι.
Κι επειδή ανέκαθεν μ’ άρεσε να κάνω συγκριτικές δοκιμές, πρεπει να το πω, η καλύτερη πάστα φρόλα (ή φλόρα, δεν θα τα χαλάσουμε τώρα για έναν αναγραμματισμό), που έχω δοκιμάσει είναι της Μαρίας Γιαννάκου. Την κάνει τακτικά στην Ανεράδα, τον ωραίο ξενώνα της στο Μεγάλο Χωριό Ευρυτανίας, με τη συνταγή της μαμάς της. Δεν ήταν δύσκολο να την αντιγράψω, ξαδέρφες αγαπημένες είμαστε και μυστικά δεν έχουμε…