Ουφ, πάλι είμαι με την ψυχή στο στόμα και τα πόδια στην πλάτη. Έφτιαξα και φέτος τους κουραμπιέδες μου (δεν ξέρω αν προλαβαίνω για μελομακάρονα) και μύρισε το σπίτι βούτυρο και καβουρδισμένο αμύγδαλο. Άργησα, αλλά τους έκανα.
Ε, ψιτ! Κρατάτε μυστικό; Η συνταγή δεν είναι δικιά μου. Είναι της μητέρας μου. Είναι μυστική εδώ και πολλάααααα χρόνια. Εντάξει, είμαι σίγουρη ότι περιβάλλομαι από εχέμυθα κορίτσια και ξέρω ότι δεν θα την μοιράσετε δεξιά και αριστερά, για να την μάθουν όλοι και να αποκαλυφθεί το μυστικό. Γιατί τότε πως θα ξεχωρίζουν οι κουραμπιέδες σας από των υπολοίπων; Πώς θα έχετε εσείς τους καλύτερους;
Μια σύντομη περιγραφή λοιπόν για να πάρετε μια πρώτη ιδέα: Είναι βουτυράτοι τόσο όσο πρέπει, με ιδιαίτερο άρωμα, τραγανοί και τριφτοί, σχετικά άγλυκοι και η πασπαλισμένη ζάχαρη άχνη που τους περιβάλλει έρχεται να καλύψει το κενό της ημίγλυκης ζύμης, μυρωδάτοι και αμυγδαλωτοί στο έπακρο!
Θέλουν 20 λεπτά χτύπημα στο μίξερ (βούτυρο με ζάχαρη) και από κει και πέρα είναι απλά τα πράγματα. Ελάτε! Δοκιμάστε τους. Προλαβαίνετε κι εσείς.
Σας αφήνω με τις καλύτερες ευχές για τα Χριστούγεννα που έρχονται.