Πατάτες και δεντρολίβανο πάνω στην αφράτη σπιτική ζύμη δημιουργούν έναν ασυνήθιστο, αλλά υπέροχο συνδυασμό.
Για να πω την αλήθεια, μέχρι να δοκιμάσω πίτσα από χέρι Ιταλίδας, δεν είχα ιδέα πόσο καλό μπορεί να είναι ένα τόσο απλό φαγητό. Και σίγουρα δε μπορούσα να φανταστώ τι μπορεί να κάνει κανείς για να φάει την πίτσα της Αντριάνας, μέχρι ν΄ ακούσω αυτή την ιστορία…
«Όλα τα χρόνια της εφηβείας είχα την αγωνία μήπως η κοινωνική μου επιτυχία προερχόταν βασικά από την πίτσα της μαμάς μου», μου είπε με σαρκασμό η αγαπημένη μου θεία Μαρίνα.
«Με καλούσαν σε πάρτι ακόμα και άτομα που γνώριζα ελάχιστα, μόνο και μόνο γιατί οι γονείς μας ήταν κάπως φίλοι, πράγμα που συμβαίνει αρκετά συχνά σε μια μικρή πόλη της νότιας Ιταλίας…», μου αφηγείται, «Κι εκεί που καμάρωνα για την κοινωνική αποδοχή, λίγες μέρες πριν το πάρτι, μου έλεγαν “Μήπως μπορείς να πεις στη μαμά σου να φτιάξει πίτσα; Λένε ότι δεν παίζεται!”».
Και πράγματι δεν παίζεται, το επιβεβαιώνω τόσο εγώ, όσο και όλοι όσοι τη δοκίμασαν. «Εδώ και 25 χρόνια, η συνταγή έχει ταξιδέψει μαζί μου απ’ την Ποτέντζα σε όλα τα ταξίδια που έκανα: τη μαγείρεψαν φίλοι από τη Νότια Αμερική μέχρι την Ασία…», συνεχίζει.
«Τη μισή χαρά σ’ αυτή την πίτσα την έχω συνδυάσει με το να κλέβω την ωμή ζύμη, και -όταν η Mama Adriana είναι εδώ στην Αθήνα- με τη μυρωδιά που με καλωσορίζει στην εξώπορτα της πολυκατοικίας… Κι αυτή είναι η μυρωδιά που ονομάζω σπίτι!»