Κουζίνα

Η ομελέτα της βιασύνης

Με δυο αυγά, λίγο τυρί, ντοματίνια και σχοινόπρασο φτιάχνουμε σε χρόνο dt ένα πιάτο, νόστιμο στο στόμα και στο μάτι, όπως τότε στα φοιτητικά μας χρόνια που τρεφόμαστε κυρίως με ομελέτες και μακαρονάδες
Bostanistas

Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω, αλλά τώρα τελευταία, κάθε φορά που έρχεται η φίλη μου η Κατερίνα στο σπίτι, φαγητό δεν υπάρχει. Όπως τότε που είμαστε φοιτήτριες και στο ψυγείο μας είχαμε μόνο αυγά, λίγο τυρί και στο ντουλάπι μακαρόνια. Άφθονα. Φτιάχνω λοιπόν κάτι πρόχειρο. Και τι πιο απλό από μια ομελέτα ωραία στη γεύση και στο μάτι.

Βάζω στο τηγάνι λίγο λάδι και ελάχιστο βούτυρο (για τη μυρωδιά), πλένω και κόβω στη μέση μερικά ντοματίνια. Μόλις κάψει το λάδι με το βούτυρο, ρίχνω στο τηγάνι τα ντοματίνια με την κομμένη πλευρά προς τα κάτω και τα αφήνω να σοταριστούν για μερικά λεπτά και να εξατμιστούν τα υγρά τους.

Σε ένα μπολ χτυπάω 2 αυγά (αν θέλεις προσθέτεις περισσότερα αλλά σε μας από ένα είναι αρκετό) με 2 κουταλιές της σούπας νερό, ελάχιστο αλάτι και μπόλικο φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι.

Προσθέτω 1 φλυτζάνι κασέρι,  έμενταλ ή όποιο άλλο σχετικά μαλακό κίτρινο τυρί υπάρχει στο ψυγείο και αδειάζω το μείγμα πάνω από τα ντοματίνια. Ρίχνω και λίγο σχοινόπρασο χωρίς να το κόψω, σκεπάζω το τηγάνι και αφήνω την ομελέτα να πήξει και να ροδίσει από κάτω.

Αυτό ήταν όλο. Με δύο φέτες χωριάτικο ψωμί και μπόλικη πράσινη σαλάτα χορταίνεις μια χαρά το μεσημέρι ή το βράδυ, αν δεν θέλεις να φας πολύ.