Ήταν 1988, όταν μια ταινία που θα έμενε στην ιστορία, τόσο για το χιούμορ, όσο και για την ουσία της, έβγαινε στους κινηματογράφους. «Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης», μια κωμωδία/δράμα, μια ταινία- ταύτιση για κάθε γυναίκα, που σίγουρα έχει βρεθεί στη θέση κάποιας από τις ηρωίδες του μεγάλου Ισπανού σκηνοθέτη, Πέδρο Αλμοδόβαρ.
Ένας ύμνος για τη γυναικεία ψυχοσύνθεση, που αρχικά φαίνεται να παρουσιάζεται με μια υπερβολή, αλλά τελικά κρύβει μέσα της μεγάλο μέρος της πραγματικότητας. Ο Αλμοδόβαρ ξετυλίγει με μαεστρία μέσα σε μια ταινία διαφορετικές πτυχές της γυναίκας μέσα από τα βιώματα, τις επιθυμίες, τα προβλήματα και τις ανησυχίες της καθεμιάς. Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρείται από τους καλύτερους, ίσως κι ο καλύτερος στην απεικόνιση των γυναικών στην ιστορία του σινεμά.
Οι γυναίκες του Αλμοδοβάρ δε θυμίζουν σε τίποτα τα πρότυπα του Χόλιγουντ, με τις ευγενικές φυσιογνωμίες και τη λεπτεπίλεπτη συμπεριφορά, το λεγόμενο «τέλειο». Οι γυναίκες του είναι βγαλμένες από τη ζωή, είναι οι γυναίκες της διπλανής πόρτας…
Κλαίνε, πονάνε, βρίζουν, έχουν καθημερινά προβλήματα, και σίγουρα δεν είναι «τέλειες». Έχουν χαρακτηριστικά που τις κάνουν να διαφέρουν, αγαπάνε, μισούν και φοβούνται, οι προσωπικότητές τους είναι σύνθετες, καλούνται να πάρουν αποφάσεις για τη ζωή τους κάθε μέρα, όπως στην κανονική ζωή, όχι όπως βλέπουμε συνήθως στο σινεμά, όπου όλα είναι στιλιζαρισμένα και άψογα.
Μέσα στις ζωές τους έχουν δυσκολίες και στιγμές αδυναμίας, και καταφεύγουν σε πολλές μεθόδους για να τις ξεπεράσουν. Η Πέπα, πρωταγωνίστρια της ταινίας, για παράδειγμα, φτιάχνει γκαθπάτσο (gazpacho)… Θα μου πείτε, πού είναι το περίεργο; Στην Ισπανία βρισκόμαστε, μουσακά να ‘φτιαχνε; Αλλά όταν μαζί με τις ντομάτες, τις πιπεριές, το σκόρδο και τα υπόλοιπα υλικά χτυπάει κι ένα κουτί υπνωτικά, καταλαβαίνετε τι εννοούμε…
Εμείς πήραμε τη συνταγή της Πέπα, όπως την περιγράφει στην ταινία, την ώρα που έχει ταΐσει δύο αστυνομικούς, που τη ρωτούν τι έχει μέσα αφού το έχουν φάει, υποψιασμένοι ότι κάτι δεν πάει καλά…
Είναι από τις πιο δημοφιλείς στην Ισπανία και η συγκεκριμένη εκδοχή προέρχεται απ’ την Ανδαλουσία.