To ερώτημα είναι τόσο παλιό… όταν αγοράζουμε ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο στο Σ/Μ είναι πράγματι “εξαιρετικό παρθένο” ή μήπως τελικά αγοράζουμε ένα κατώτερης ποιότητας ελαιόλαδο; Το πιθανότερο είναι πως, αν δεν είναι εξαιρετικό παρθένο, θα είναι ένα απλό “παρθένο” ελαιόλαδο τα οποία όμως δεν κυκλοφορούν πλέον στα ράφια επειδή ακριβώς έχουν ελαττώματα στη γεύση ή την οσμή τους.
Η νομοθεσία σε όλη την Ευρώπη είναι πολύ αυστηρή στο θέμα της αξιολόγησης των ελαιολάδων. Ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο πρέπει να έχει κάποιες συγκεκριμένες χημικές παραμέτρους εντός κάποιων ορίων. Π.χ. η οξύτητά του να είναι μικρότερη από 0,8%. Αλλά δεν φτάνει αυτό! Ο κανονισμός λέει κατηγορηματικά ότι το εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο δεν επιτρέπεται να έχει και κανένα απολύτως “οργανοληπτικό” ελάττωμα όταν το μυρίζουμε ή όταν το γευόμαστε. Τι είναι όμως ένα οργανοληπτικό ελάττωμα; Μια άσχημη μυρωδιά ή γεύση που μπορεί να έχει ένα ελαιόλαδο και πιθανόν να οφείλεται σε πολλές αιτίες π.χ. σε τάγγισμα ή από μουχλιασμένες ελιές ή από ελαιόλαδο που έμεινε αφιλτράριστο με τη μούργα πολύ καιρό και πήρε άσχημες μυρωδιές/γεύσεις.
Δείτε το πλήρες κείμενο εδώ.