Μια κουρασμένη ορχιδέα, αρχές της Ανοιξης του ’16

Τη βρήκα πεσμένη πάνω στο γραφείο μου. Εμοιαζε με μπαλαρίνα στο τέλος της παράστασης. Την κοίταζα περισσότερο από πέντε λεπτά. Αδύνατον να την πετάξω. Άρχισα να την φωτογραφίζω. Επιβεβαίωση ότι το αποτέλεσμα του χρόνου που περνάει είναι καλό αν και μόνο αν ο χρόνος αυτός περνά από πάνω μας, δίπλα μας, απέναντί μας αλλά ποτέ… πίσω μας. Ποιος είπε ότι ο χρόνος είναι πρόβλημα;