Εν αναμονή της τηλεφωνικής του επικοινωνίας με τον Αλέξη Τσίπρα -η οποία όπως είπε θα μπορούσε να γίνει μέσα στα επόμενα τρία 24ωρα- ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ μίλησε για κατ’ αρχήν συμφωνία με την Αθήνα στο ονοματολογικό, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι η χώρα του είναι πλέον έτοιμη για το «τέταρτο Ιλιντεν».
Σε κάθε περίπτωση, όπως διευκρίνισε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε την Τετάρτη, αν υπάρξει τελική συμφωνία, θα επικυρωθεί από το κοινοβούλιο των Σκοπίων και ακολούθως θα τεθεί σε δημοψήφισμα καθώς «οι πολίτες θα έχουν τον τελευταίο λόγο». «Οι πολίτες περιμένουν κάποιον που θα μπορεί να ηγηθεί, οι αληθινοί πατριώτες είναι αυτοί που τους προσφέρουν ένα μέλλον», υπογράμμισε μεταξύ άλλων θέλοντας με τον τρόπο αυτό να απαντήσει στις επικρίσεις όσων αντιτίθενται στη συμφωνία.
Για το ακανθώδες θέμα της ταυτότητας και της γλώσσας των κατοίκων της ΠΓΔΜ, υποστήριξε ότι έχει διασφαλιστεί από τη σχεδιαζόμενη συμφωνία με την Ελλάδα, για να επαναλάβει ότι «δύο χώρες δεν υπήρξαν ποτέ πιο κοντά σε λύση».
Η «μακεδονική» γλώσσα και ταυτότητα «επιβεβαιώνονται» έγραψε σε ανάρτησή του στο Twitter ο κ. Ζάεφ χωρίς να διευκρινίζει περαιτέρω -σε έναν ισχυρισμό πάντως που μόνο με σκεπτικισμό θα μπορούσε να ανατιμετωπιστεί.
«Δεν υπάρχει ακόμα τελική συμφωνία ανάμεσα στην ΠΓΔΜ και την Ελλάδα», διευκρίνισε, αλλά «συμφωνία επί της αρχής, με τις δύο πλευρές να έχουν καταλήξει στην επίσημη και νομική πλευρά της συμφωνίας». Όσο για την καθοριστική -όπως όλα δείχνουν- τηλεφωνική του συνομιλία με τον Πρωθυπουργό, εκτίμησε ότι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί «απόψε, αύριο ή την Παρασκευή».
«Η ‘Μακεδονία’ είναι έτοιμη για το ‘τέταρτο Ιλιντεν’», ανακοίνωσε υπερήφανα ο Ζόραν Ζάεφ, αρνούμενος ωστόσο να σχολιάσει αν το όνομα «Μακεδονία του Ιλιντεν» παραμένει στο τραπέζι της διαπραγμάτευσης.
Η λέξη Ιλιντεν είναι για τους γείτονες ένα μυθικό όνομα, που σχετίζεται με την εθνική τους αφύπνιση.
Ανήμερα του Αγίου Ηλία (Ιλιντεν στην γλώσσα τους), στις 20 Ιουλίου 1903 (στην ΠΓΔΜ γιορτάζεται με το παλαιό ημερολόγιο 13 ημέρες μετά) ξέσπασε εξέγερση κατά των Οθωμανών. Την «πατρότητα» ωστόσο των ενόπλων τμημάτων που συμμετείχαν στην εξέγερση, διεκδικούσαν μέχρι πρόσφατα τόσο τα Σκόπια, όσο και η Σόφια.
Η εξέγερση τελικά επνίγη στο αίμα από τα οθωμανικά στρατεύματα άλλα έκτοτε λειτούργησε στην ΠΓΔΜ ως εθνικό ορόσημο και μέχρι πρόσφατα ο εορτασμός της επετείου αποτελούσε σημείο τριβής με την Βουλγαρία.
Η εξέγερση της 20ης Ιουλίου του 1903, θεωρείται επίσης ως ο πρώτος θεμέλιος λίθος (το «πρώτο Ιλιντεν) του λεγόμενου «μακεδονικού κράτους». Ως «δεύτερο Ιλιντεν» προσδιορίζεται η ίδρυση το 1944, από τον Τίτο, της «Λαϊκής Δημοκρατίας της Μακεδονίας», στο πλαίσιο της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας και το «τρίτο Ιλιντεν», το 1991 με την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας».