Με το ΝΑΤΟ να περιπολεί ήδη στο Αιγαίο, την Ευρωπαϊκή Ενωση να παραδίνεται στην αυστριακή «σκληρή γραμμή», τους εντός των συνόρων πρόσφυγες και μετανάστες να περιφέρονται ανά την επικράτεια και την Ελλάδα να αποκόπτεται πλέον ακόμη και από το βαλκανικό της περιβάλλον, οι εξελίξεις των επομένων εβδομάδων προσλαμβάνουν χαρακτήρα (νέας) πολιτικής περιπέτειας.
Το ορόσημο των επομένων ημερών είναι η έκτακτη σύνοδος κορυφής της 7ης Μαρτίου, με την συμμετοχή της Τουρκίας. Δυστυχώς, όπως μεταδίδουν εγχώριες και διεθνείς διπλωματικές πηγές, το περιβάλλον που έχει διαμορφωθεί έχει περιορίσει δραματικά τα ενδεχόμενα.
Η άσκηση πίεσης προς την Τουρκία, επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, αντιμετωπίζεται ήδη ως μία ματαιότητα και το πιθανότερο σενάριο μοιάζει να είναι η ενεργοποίηση του σχεδίου Β της Ενωσης, το οποίο δεν έχει αυστριακή σφραγίδα αλλά γερμανική. Προβλέπει το κλείσιμο των συνόρων, την μετατροπή της Ελλάδας σε «νεκρή» ζώνη και την παροχή οικονομικών ή και άλλων ενισχύσεων για την αντιμετώπιση των νέων συνθηκών.
Η εξέλιξη αυτή μοιάζει δρομολογημένη, αν ακούσει κάποιος τις συζητήσεις μεταξύ διπλωματών. Και υπό αυτήν την έννοια, το ερώτημα είναι ποια επίπτωση θα πρέπει να αναμένεται στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.
Οι εξελίξεις των επόμενων εβδομάδων θα υπερβούν την κυβερνητική αδράνεια και μπορεί να οδηγήσουν σε ανατροπές και ανακατατάξεις
Η σύγκληση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, πιθανότατα στις αρχές της εβδομάδας, παρουσιάζεται ως μία επιβεβλημένη από τις συνθήκες εξέλιξη και μία τελευταία (κυριολεκτικά) ευκαιρία, προκειμένου να υπάρξει η δέουσα επίδειξη σοβαρότητας, έστω και στο «και πέντε». Στοιχεία όμως που να δικαιολογούν την αισιοδοξία σε αυτήν την κατεύθυνση δεν υπάρχουν, καθώς η κυβέρνηση επιμένει να προχωρεί με πυξίδα τον επικοινωνιακό της σχεδιασμό και μόνο και την επίρριψη ευθυνών σε άλλους, εσωτερικούς και εξωτερικούς εχθρούς.
Υπό αυτήν την έννοια, η έκβαση του συμβουλίου πολιτικών αρχηγών, στο οποίο σημειωτέον ο Πρωθυπουργός σύρθηκε ενώ θα όφειλε να έχει αναλάβει εγκαίρως και ειλικρινώς την σχετική πρωτοβουλία μήνες νωρίτερα, είναι ένα από τα αινίγματα των προσεχών ημερών.
Και επειδή όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν στο ότι η κυβέρνηση προχωρεί «έτσι απλά, χωρίς πρόγραμμα», από μερίδα του πολιτικού προσωπικού εκφράζεται η εκτίμηση ή/και ανησυχία, πως οι εξελίξεις των επόμενων εβδομάδων θα υπερβούν την κυβερνητική αδράνεια και μπορεί να οδηγήσουν σε ανατροπές και ανακατατάξεις: από εκλογές λόγω αδυναμίας της κυβέρνησης να σταθεί, έως τον σχηματισμό άλλης κυβέρνησης για τον ίδιο λόγο ή και απλώς την διαλυτική παράταση της σημερινής αβεβαιότητας μέχρις εσχάτων.
Δεδομένης της προηγούμενης εμπειρίας από την τελευταία αντίστοιχη συνάντηση και τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Τσίπρας την χρησιμοποίησε για να επιτεθεί στους συνομιλητές του, οι περισσότεροι από τους επικεφαλής των κομμάτων της αντιπολίτευσης θα προσέλθουν στην συνάντηση με μείζονα επιφυλακτικότητα.
Και πάντως ο Αλέξης Τσίπρας δεν αναμένεται να περάσει αβρόχοις ποσί την συζήτηση στο Προεδρικό Μέγαρο. Οπως μεταδίδεται από κάποιες πηγές – και μεταξύ των άλλων επισημάνθηκε την Παρασκευή από τον Βαγγέλη Βενιζέλο – ένα ερώτημα αναδεικνύει την προβληματική αντιμετώπιση του ζητήματος από την ελληνική κυβέρνηση: γιατί δεν ανέλαβε η Αθήνα πρωτοβουλία εγκαίρως ώστε να συγκαλέσει μία περιφερειακή σύνοδο για το Προσφυγικό; Αντί γι’ αυτό, σύρεται εδώ και μήνες πίσω από τις εξελίξεις και διαμαρτύρεται για τις – ομολογουμένως άκομψες και διαβρωτικές για την ίδια την ΕΕ – πρωτοβουλίες των υπολοίπων. Είναι ένα μόνο από τα θέματα στα οποία ο κ. Τσίπρας φαίνεται ότι θα κληθεί να απαντήσει στην επικείμενη συνάντηση στην Ηρώδου Αττικού.