Φιλοδοξεί να οδηγήσει τη Βουλγαρία σε νέα εποχή. Δεν είναι ο πρώτος βέβαια στην Ιστορία, αλλά ο άνθρωπος έχει τόσο μεγάλα προσόντα που και κοτζάμ Γκεόργκι Δημητρόφ αν ζωντάνευε και τα έβλεπε, ευχαρίστως θα παραμέριζε για να παρελάσει το νέο αστέρι της πολιτικής και να το χαζέψει.
Πώς θα παρελάσει; Ισορροπώντας στην πλάτη τού ελέφα ίσως, με ταχυδακτυλουργίες μάγου και κορίνες ζογκλέρ, με ημίγυμνες κομματικές στελεχάρες δίπλα του, μέσα σε θύελλα χειροκτροτημάτων-κονσέρβα. Δεν είναι για γέλια, ο άνθρωπος είναι σόουμαν της τιβί.
Ετσι θα τηρηθεί και στη γειτονιά μας μία παράδοση ευθυμίας, γέννημα-θρέμμα των τελευταίων χρόνων: ο Σλάβι Τριφόνοφ για να βγάλει τα προς το ζην δεν κάνει τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από όσα έκανε ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι προτού γίνει πρόεδρος της Ουκρανίας και πιάσει το τηλεφωνικό λακριντί με τον Τραμπ για τους Μπάιντεν.
Ο,τι έκανε δηλαδή και ο Μπέπε Γκρίλο προτού οι Πεντάστεροί του γίνουν στην Ιταλία συγκυβέρνηση δις, πρώτα με τους ακροδεξιούς και τώρα με τους δημοκράτες. (Πάντως οι ημέτεροι τηλεοπτικοί αστέρες διαφοροποιούνται κάπως, καθώς κατέκτησαν θώκους και αξιώματα στην πολιτική με τη βοήθεια του γενικού εμπορίου περισσότερο και λιγότερο με καλλιτεχνικά σκέρτσα.)
Αν βέβαια στην παράδοση των σόουμαν-πολιτικών προσθέσουμε και τον Μπερλουσκόνι, ίσως πάμε κάπως πιο πίσω στα χρόνια, αλλά θα δούμε καλύτερα τη χρονική αφετηρία του θεαματικού αθλήματος: όλα άρχισαν τη δεκαετία του ’90 και νωρίς νωρίς, λίγο μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης, για να έχουμε ένα χρονικό σημάδι.
Σχολιάζεται από τους αναλυτές (ας τους πούμε, πολιτικούς) ότι η δομή του κόμματος του δίμετρου και μεσόκοπου Τριφόνοφ αλλά ακόμη και η ονομασία του κόμματός του («Δεν υπάρχει τέτοια χώρα») θυμίζουν τον Γκρίλο και τους Πεντάστερους. Ο Τριφόνοφ, με φόρα από το σόου «Το σόου του Σλάβι», θέλει να γίνει ο κυρίαρχος της εποχής μετά τη διακυβέρνηση Μπόικο Μπορίσοφ. Ισως για αυτόν τον λόγο ο Μπορίσοφ να αμύνεται με τη φράση «αθάνατη είναι η ανθρώπινη βλακεία». Μάλλον μικρότητες…
Πρόσφατα ο Τριφόνοφ εγκαινίασε και δικό του κανάλι όπου άρχισε να φιλοξενεί πολιτικό προσωπικό. Οι διακηρύξεις αμέσων στόχων του περιλαμβάνουν τη μείωση, στο μισό, του αριθμού των βουλευτών του βουλγαρικού κοινοβουλίου (120 από 240) και την εισαγωγή του πλειοψηφικού εκλογικού συστήματος.
Κάποιοι από τους προαναφερθέντες αναλυτές αποφαίνονται ότι ο Τριφόνοφ έχει ελπίδες να εισέλθει στο κοινοβούλιο «γιατί οι Βούλγαροι ζητούν ριζικές αλλαγές».