Η έκρηξη του Βεζούβιου, το 79 μ.Χ. προκάλεσε μία από τις πιο ισχυρές ηφαιστειακές καταστροφές της ιστορία, καταστρέφοντας μια ολόκληρη πόλη, την Πομπηία, μαζί με περίπου 2.000 από τους κατοίκους της.
Τι απέγιναν, ωστόσο, οι διασωθέντες της καταστροφής και πού κατευθύνθηκαν, αδυνατώντας να επιστρέψουν στις εστίες τους;
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα του Live Science, μια νέα έρευνα (η οποία θα δημοσιευθεί ολοκληρωμένη την ερχόμενη άνοιξη στην επιστημονική επιθεώρηση Analecta Romana), δείχνει πως οι περισσότεροι κάτοικοι μετακινήθηκαν προς τις κοντινές περιοχές κατά μήκος των νότιων ακτών της Ιταλίας.
Ερευνώντας έγγραφα, επιγραφές, αντικείμενα και αρχαίες υποδομές καθώς και ακολουθώντας τα ίχνη των οικογενειών που ήταν «καταγεγραμένοι» στην Πομπηία και το Ερκουλάνο, οι ερευνητές κατέληξαν πως υπήρξε μετοίκηση στην Νάπολη, την Οστια, το Ποτσουόλι και την Κούμα (Κύμη), την πρώτη ελληνική αποικία της περιοχής από τους Ευβοείς, τον 8ο π.Χ αιώνα.
Όπως επισημαίνει ο καθηγητής Στίβεν Τακ, από το πανεπιστήμιο του Μαΐάμι, που συμμετείχε στην έρευνα, χρειάστηκε να δημιουργηθεί ολόκληρη βάση δεδομένων με χαρακτηριστικά επώνυμα της Πομπηίας και του Ερκολάνου, τα οποία κατόπιν συσχετίστηκαν με αντίστοιχα ονόματα που εμφανίζονται στις γύρω περιοχές μετά το 79 μ.Χ., δηλαδή μετά την έκρηξη.
Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Κορνήλιους Φούσκους, ο οποίος σκοτώθηκε σε στρατιωτική εκστρατεία στη σημερινή Ρουμανία. Όπως λέει ο καθηγητής Τακ «υπάρχει επιγραφή για αυτόν στους πεσόντες, με αναφορά καταγωγής από την αποικία της Πομπηίας. Μετά έζησε στη Νάπολη και μετά εντάχθηκε στον στρατό».
Αντίστοιχα, εντοπίστηκε θησαυροφυλάκιο της οικογένειας Σουλπίκιους, με τα οικονομικά τους αρχεία, έξω από τα τείχη της Πομπηίας, όπου αναφέρεται πως η οικογένεια επέλεξε να μετοικήσει στην Κούμα, καθώς υπήρχαν εκεί γνωριμίες λόγω της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας.
Ως προς τις δημόσιες υποδομές, η ομάδα του Στίβεν Τακ ανακάλυψε πως ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τίτος παρείχε χρήματα σε πόλεις που δέχτηκαν μεγάλους αριθμούς προσφύγων και στήριξε τη δημιουργία υποδομών δηλαδή χτίστηκαν ολόκληρες νέες γειτονιές, υδραγωγεία και δημόσια κτίρια στις κοινότητες όπου είχαν εγκατασταθεί οι πρόσφυγες.