Λυπηρή χαρακτήρισε ο Κώστας Καραμανλής τη στάση του ΣΥΡΙΖΑ και του επικεφαλής του, Αλέξη Τσίπρα, έναντι της συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας Ελλάδας – Γαλλίας, αφήνοντας μάλιστα ανοικτό το ενδεχόμενο ονομαστικής ψηφοφορίας όταν το κείμενο της ελληνογαλλικής συμφωνίας έρθει προς κύρωση στη Βουλή, στις 7 Οκτωβρίου.
«Είναι λυπηρό σε αυτή την ιστορική συμφωνία να έχει αυτή τη στάση ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Στην ψηφοφορία που θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη, ο κάθε βουλευτής θα πάρει θέση απέναντι στην Ιστορία», σχολίασε ο υπουργός Μεταφορών και Υποδομών και στην ερώτηση αν θα ζητηθεί ονομαστική ψηφοφορία, απάντησε με ένα «θα δούμε».
Αναφερόμενος στην ελληνογαλλική συμφωνία, ο κ. Καραμανλής σημείωσε ότι έρχεται ως συνέχεια μιας πολύ μακράς παράδοσης, καθώς όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, «η Ελλάδα και η Γαλλία είναι αδελφά έθνη».
Με τη συμφωνία αυτή, πρόσθεσε, η κυβέρνηση εκμεταλλεύεται το κενό στην Ανατολική Μεσόγειο, ενώ παράλληλα ενισχύονται οι Ενοπλες Δυνάμεις της χώρας.
«Δεν κάνουμε κούρσα εξοπλισμών, αλλά εφαρμόζουμε το δόγμα της αποτρεπτικότητας», θέλησε να υπογραμμίσει απαντώντας στις αιτιάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και την κριτική περί αλόγιστης σπατάλης και «επιστροφής στην εποχή του Ακη (Τσοχατζόπουλου) και του Γιάννου (Παπαντωνίου)».
Μιλώντας τη Δευτέρα στη συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας και του Πολιτικού Συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αλέξης Τσίπρας επανέλαβε τον ισχυρισμό ότι η κυβέρνηση κληρονόμησε τη διαπραγμάτευση για αμυντική συμφωνία και αγορά φρεγατών με τη Γαλλία από εκείνη της Πρώτης Φοράς Αριστερά, αλλά την ακύρωσε, απέναντι στην «πιο επιθετική Τουρκία της τελευταίας 25ετίας» για λόγους οικονομικούς. Και σήμερα, συνέχισε, φέρνει μια συμφωνία για αγορά φρεγατών και κορβέτων αξίας 5 δισ., ενώ «έχουμε δαπανήσει επιπλέον 2,5 δισ. για τα Rafale» και έχουμε υποσχεθεί και την αγορά έξι επιπλέον Rafale.
Αυτό που «δυο χρόνια πριν κρίθηκε ανυπέρβλητα ακριβό για τις δημοσιονομικές μας δυνατότητες, σήμερα κρίνεται λογικό», είπε διερωτώμενος εάν «ξαναγυρίσαμε ξαφνικά μετά από 8 χρόνια σκληρής λιτότητας και εθνικής περιπέτειας στη χρυσή δεκαετία του 2000, στην εποχή του Ακη και του Γιάννου».
Επαναλαμβάνοντας τις βασικές ενστάσεις του για τη συμφωνία, ότι «δεν δεσμεύει τη Γαλλία να στηρίξει την Ελλάδα έναντι τουρκικών παραβιάσεων στην υφαλοκρηπίδα της και κυρίως στην οριοθετημένη ΑΟΖ της με την Αίγυπτο» και ότι «εκθέτει τις ελληνικές Ενοπλες Δυνάμεις σε γαλλικές στρατιωτικές αποστολές πολύ μακριά από την ελληνική και την ευρωπαϊκή επικράτεια, σε εμπόλεμες περιοχές όπως το Σαχέλ», ο κ. Τσίπρας ξεκαθάρισε ότι αν δεν υπάρξουν άμεσα διορθώσεις, η συμφωνία δεν μπορεί γίνει αποδεκτή από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρόβλημα, όμως, παρατήρησε, είναι ακόμα πιο βαθύ από τη συμφωνία, κάνοντας λόγο για «ριζική μετατόπιση σε πάγιες θέσεις της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής» και για «ξεκάθαρη απομάκρυνσή μας από τον εθνικό στόχο, η χώρα να αποτελεί πυλώνα ειρήνης και ασφάλειας στην περιοχή».