Το ‘πε και το ‘κανε ο Στέφανος
«Φίλε, τι κάνει ο Τσιτσιπάς;». «Πόσο είμαστε στο τένις;». Στα κυριακάτικα στέκια των Ελλήνων -ταβέρνες, καφετέριες κ.λπ.- άκουγες συχνά τέτοιες ερωτήσεις κατά τις 9 το βράδυ. Αλλά, πού να ξέρει και ο σερβιτόρος; Κάποιοι έψαχναν το σκορ στο κινητό τους, κάθε λίγο και λιγάκι, και ενημέρωναν τους υπόλοιπους. Φυσικά, όπου υπήρχε Cosmote, η τηλεόραση ήταν συντονισμένη στο ματς του Στέφανου με τον Τιμ. Κι ας είχαν μπάλα τα άλλα κανάλια (προκριματικούς του Euro).
Μέχρι πέρυσι δεν γνωρίζαμε… τι χρώμα έχουν τα μπαλάκια. Ακόμη και σήμερα, αγνοούμε -οι περισσότεροι- τους κανονισμούς και την ορολογία αυτού του σπορ, που λίγοι παρακολουθούσαν (και ακόμα λιγότεροι έπαιζαν) στη χώρα. Αλλά, από τότε που μπήκε στη ζωή μας ο Στέφανος Τσιτσιπάς, βλέπουν τένις κι… όσοι φωνάζουν «γκόοοολ» σε κάθε κερδισμένο πόντο. Οι όμιλοι αντισφαίρισης γέμισαν παιδιά. Και οι παλιοί «φαν» του αθλήματος δεν τσακώνονται, πια, για τον Φέντερερ, τον Τζόκοβιτς και τον Ναδάλ. Τους ενώνει ένας «δικός τους», παγκόσμιας κλάσης, τενίστας.
Αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο του Στέφανου (και της Μαρίας Σάκκαρη). Με τους άθλους του στα κορτ έβαλε το τένις στα σπίτια μας – κάτι που είχε ευχηθεί να κατορθώσει όταν, ακόμη, η είσοδός του στο Top-10 έμοιαζε με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. «Μου δίνει μεγάλο κίνητρο, να είμαι αυτός που θα γράψει ιστορία για την Ελλάδα, που θα θαυμάζουν τα παιδιά αργότερα. Μπορώ να τα εμπνεύσω, να είμαι ο ηγέτης του τένις στην Ελλάδα», είχε τονίσει το 2018 στην επίσημη ιστοσελίδα της ATP.
Τα κατάφερε πολύ πιο σύντομα απ’ όσο και ο ίδιος περίμενε. Τον Νοέμβριο του 2016 βρισκόταν στο Νο 205 της παγκόσμιας κατάταξης. Τον Νοέμβριο του 2017, στο Νο 87. Τον Νοέμβριο του 2018, στο Νο 15. Και τον Νοέμβριο του 2019, στο Νο 6. Η εξέλιξή του ήταν πιο ραγδαία από κάθε άλλου τενίστα τις τελευταίες δεκαετίες. Ο Φέντερερ, ο Τζόκοβιτς και ο Ναδάλ χρειάστηκαν (περίπου) τον διπλάσιο χρόνο για να διανύσουν τη διαδρομή από την πρώτη τους επαγγελματική νίκη έως το Top-10.
Ποιος θα το φανταζόταν: ένας αγώνας του Τσιτσιπά στην Ελλάδα θα συγκέντρωνε, σήμερα, πολύ περισσότερο κόσμο από το παιχνίδι της Εθνικής μας ομάδας ποδοσφαίρου με τη Φινλανδία.
Κι όμως, ήταν τόσο απλό…
Φινλανδία 18, Ελλάδα 11. Θα μπορούσαμε, άνετα, να έχουμε άλλους πέντε βαθμούς, εάν δεν είχαμε χάσει από την Αρμενία (2-3 στο ΟΑΚΑ) και δεν είχαμε φέρει ισοπαλία (1-1) με το Λιχτενστάιν, επίσης εντός έδρας. Η βαθμολογία θα ήταν Φινλανδία 18, Ελλάδα 16. Κι απόψε θα παίζαμε «τελικό» πρόκρισης στο Euro 2020. Ηταν τόσο απλό… Εμείς, όμως, «καταφέραμε» να αποκλειστούμε. Και να «χαρίσουμε» στους σημερινούς επισκέπτες μας από τον Βορρά την πρώτη τους συμμετοχή στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Που διαθέτουν έναν φοβερό «γκολτζή» (τον Τεέμου Πούκι, της Νόριτς) και πάμπολλες μετριότητες, αλλά με τον ενθουσιασμό και το φιλότιμο που έλειψαν από τη δική μας ομάδα.
Ας προσέχαμε! Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε τώρα, είναι να αφοσιωθούμε στο «Πλάνο Κατάρ» (έτσι το αποκαλεί ο Τζόνι φαν’τ Σιπ) και να δουλέψουμε για να δούμε την Εθνική μας στο επόμενο Μουντιάλ (2022). Στα ματς με τη Βοσνία και την Αρμενία (στο Ερεβάν) έγινε μια καλή αρχή. Εάν νικήσουμε και τη Φινλανδία, η πίστη (των παικτών, της ΕΠΟ και των οπαδών) στο σχέδιο του ολλανδού προπονητή θα μεγαλώσει. Θα είναι η πρώτη φορά μετά τον Οκτώβριο του 2016, που η Εθνική θα έχει κερδίσει τρία παιχνίδια στη σειρά.
Οι επιτυχίες δεν είναι απαραίτητες μόνο για τις προκρίσεις. Προσφέρουν στις ομάδες αυτοπεποίθηση, ηρεμία, ομοψυχία, και ενθουσιασμό. Αλλά και πολύτιμους βαθμούς στα rankings της FIFA και της UEFA. Θα τους χρειαστούμε, για μια όσο το δυνατόν πιο ευνοϊκή κλήρωση στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του Κατάρ. Αν και, μετά τα «εγκλήματα» της τελευταίας πενταετίας, η τύχη δεν θα είναι πολύ φιλική μαζί μας.
Η UEFA ακόμη «το ψάχνει»
Την Κυριακή 17 Νοεμβρίου η ΑΕΚ (ανακοίνωσε πως) αποδέσμευσε τον τούρκο τερματοφύλακα της ομάδας της στο χάντμπολ, Γιουνούς Εζμουσούλ. Πολύ νωρίτερα, στις 29 Οκτωβρίου, το ίδιο είχε κάνει ο Ολυμπιακός με τον δικό του τούρκο χειροσφαιριστή, Ντουρμούς Αλί Τινκίρ. Οι δύο αθλητές είχαν χαιρετήσει στρατιωτικά έπειτα από αγώνα της εθνικής τους ομάδας στο Βέλγιο, επικροτώντας την πολεμική επιχείρηση του Ερντογάν στη βόρεια Συρία. Οπως κι άλλοι τούρκοι διεθνείς, σε διάφορα σπορ.
Ανάμεσά τους -θα το θυμάστε- οι ποδοσφαιριστές της εθνικής Τουρκίας σε δύο προκριματικά ματς του Euro 2020: με την Αλβανία και τη Γαλλία. Ηταν, περίπου, μέσα Οκτωβρίου. Ενα μήνα μετά, η UEFA ακόμη… ερευνά εάν αυτά τα περιστατικά συνιστούν πολιτική έκφραση, κάτι που ρητώς έχει απαγορεύσει στους αγώνες που τελούν υπό την αιγίδα της.
Τι ψάχνει, δηλαδή; Μιλάμε για μια εικόνα που είδε όλος ο κόσμος στην τηλεόραση. Ούτε ντετέκτιβ χρειάζεται να βάλει, για να μάθει τι, ακριβώς, συνέβη, ούτε μάρτυρες να βρει για να καταθέσουν. Ηταν μια κίνηση ξεκάθαρα προσυνεννοημένη – αποκλείεται οκτώ ή εννέα παίκτες να είχαν την ίδια έμπνευση, την ίδια στιγμή. Είναι φανερό ότι η UEFA, που φημίζεται για την ταχύτητά της, δυσκολεύεται να τιμωρήσει τους παραβάτες των κανονισμών της. Το γιατί, είναι το θέμα.
Νέο «φιάσκο» για τη Ferrari
Ακόμη ένας αγώνας της Formula 1 εξελίχθηκε σε φιάσκο για την άλλοτε κραταιά Ferrari. Στον 66ο γύρο του Γκραν Πρι της Βραζιλίας, το μονοθέσιο του Σαρλ Λεκλέρκ ήρθε σε επαφή με εκείνο του Σεμπάστιαν Φέτελ, με αποτέλεσμα να διαλυθεί η ανάρτηση του Μονεγάσκου και να καταστραφούν τα ελαστικά του Γερμανού. Αναγκάστηκαν, και οι δύο, να εγκαταλείψουν, ενώ βρίσκονταν στην τέταρτη και την πέμπτη θέση της κούρσας.
Δεν είναι η πρώτη «γκάφα» που πληγώνει τη διάσημη κατασκευάστρια. Τον περασμένο Ιούνιο, στην Αυστρία, οι άνθρωποι της ιταλικής ομάδας… ξέχασαν να βάλουν όλα τα ελαστικά στο pit-stop του Φέτελ, που έχασε τέσσερις θέσεις και τερμάτισε όγδοος. Τον Ιούλιο του 2018 δεν είχαν συνδέσει το δοχείο πρόσληψης υγρών με το κράνος του Ράικονεν, ο οποίος κόντεψε να πάθει αφυδάτωση!
Εχουν συμβεί κι άλλα πολλά, που εξηγούν γιατί το «αλογάκι» δεν μπορεί να καλπάσει, εδώ και κάμποσα χρόνια. Ετσι, το αναβαθμισμένο μονοθέσιο της Ferrari δεν είχε, εφέτος, την τύχη που πολλοί περίμεναν. Ακόμη μια επανεκκίνηση έπεσε στο κενό.