Θα χρειαστούν και νέες ιδέες, σινιόρε Καρέρα
Πρώτα έδωσε συγχαρητήρια σε όλους, σε κάθε έναν ξεχωριστά, είτε έπαιξαν είτε όχι. Επειτα τους μάζεψε στα αποδυτήρια και τους έδωσε εντολή να ποζάρουν για μια πανηγυρική φωτογραφία, από αυτές που οι ομάδες βγάζουν όταν κατακτήσουν ένα τρόπαιο, ή μια σημαντική πρόκριση. Η ΑΕΚ είχε, απλώς, νικήσει την Ξάνθη στα «Πηγάδια» (1-0), με την ψυχή στο στόμα, όμως ο Μάσιμο Καρέρα δεν έχασε την ευκαιρία να εμψυχώσει τους παίκτες του και να τους κάνει να αισθανθούν σαν οικογένεια.
Σε αυτό μοιάζει πολύ με τον Χιμένεθ και τον Πογιέτ, τους πιο επιτυχημένους προπονητές που πέρασαν από την «Ενωση» την τελευταία πενταετία. Δίνει μεγάλη σημασία στον ψυχολογικό τομέα. Κάποτε, στη Ρωσία, δεν δίστασε να πιάσει τον διερμηνέα του από το λαιμό. Κόντεψε να… τον πνίξει, στην προσπάθειά του να δείξει στους ποδοσφαιριστές πώς θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους αντιπάλους τους.
Στην Ξάνθη η ΑΕΚ ήταν πιο μαχητική από όσο το συνηθίζει εφέτος. Ακόμη και στο παιχνίδι που ο Καρέρα παρακολούθησε από τα θεωρεία του ΟΑΚΑ (το 5-0 με τον Πανιώνιο), όλοι έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό. Η αλλαγή προπονητή επέδρασε θετικά, όπως συμβαίνει σχεδόν παντού και πάντα. Μόνο που, αυτή η «ώθηση» δεν κρατάει για πολύ. Ο ενθουσιασμός θα ξεθωριάσει σύντομα, και τότε ο Ιταλός θα πρέπει να βοηθήσει την ομάδα ουσιαστικά, με νέες ιδέες.
Στην Ξάνθη δεν τις είδαμε. Οπως και επί Κωστένογλου, η ΑΕΚ τα περίμενε όλα από τον Λιβάγια, τον Μάνταλο και τον Ολιβέιρα, που δεν κατάφεραν πολλά απέναντι στην πολυπρόσωπη αντίπαλη άμυνα. Εάν οι γηπεδούχοι δεν έμεναν με 10 παίκτες στο 77′, κι αν ο Γαλανόπουλος δεν πετύχαινε -με αρκετή δόση τύχης- το γκολ στο 84′, σήμερα θα μιλούσαμε για τις γνωστές αγωνιστικές της αδυναμίες.
Η αλήθεια είναι, ότι οι ιταλοί τεχνικοί δεν έχουν «πιάσει» στην Ελλάδα. Με εξαίρεση, ίσως, τον Μπρούνο Πεζάολα, που ήταν μισός Ιταλός και μισός Αργεντινός. Είναι περίεργο, που ο Ιλια Ιβιτς διάλεξε προπονητή από τη συγκεκριμένη αγορά. Πάντως, ο 55χρονος Καρέρα ήρθε στην Ελλάδα με ένα πολύ ισχυρό κίνητρο: η ΑΕΚ είναι η ευκαιρία του να ανεβάσει τις μετοχές του ξανά, έπειτα από την κατάκτηση του τίτλου με την Σπαρτάκ Μόσχας το 2016 στη Ρωσία, και τους 14 μήνες που έμεινε στην ανεργία.
Το… μήνυμα του Τσούμπα Ακπομ
Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ «πετούν» από νίκη σε νίκη, πιστοποιώντας ότι είναι οι καλύτερες -μακράν- ομάδες στην Ελλάδα τούτη την εποχή. Τέσσερα γκολ στο πρώτο 45λεπτο, ο Ολυμπιακός είχε να σκοράρει σχεδόν έξι χρόνια: από τις 23 Μαρτίου 2014 (με θύμα τον Εργοτέλη στο Παγκρήτιο Στάδιο). Ο Γιουσέφ ελ Αραμπί (δύο γκολ και μια ασίστ) «έλαμψε» για άλλη μια φορά. Αλλά, η νίκη (5-0) στην Τρίπολη αποδείχτηκε «πύρρειος». Ο Γκιγιέρμε, ο κορυφαίος παίκτης των «ευθρόλευκων» εφέτος, τραυματίστηκε και βγήκε νοκ-άουτ για περίπου 30 μέρες. Μεταξύ άλλων, θα χάσει και το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό (5 Ιανουαρίου). Κάποιος… τον μάτιασε, τον 28χρονο Βραζιλιάνο.
Στο Αγρίνιο ο ΠΑΟΚ νίκησε 3-0, επεκτείνοντας το καταπληκτικό του σερί στα 48 παιχνίδια χωρίς ήττα (έχει να χάσει από τις 4 Μαρτίου του 2018). Και φαίνεται πως ο Αμπέλ Φερέιρα θα πρέπει να αναθεωρήσει τις επιλογές του για τη θέση του σέντερ-φορ. Ο Τσούμπα Ακπομ μπήκε στο ματς ως αλλαγή (στο 62′), όπως συμβαίνει εδώ και αρκετό καιρό. Εδωσε την πάσα στον Λημνιό για το 2-0 (στο 66′) και δύο λεπτά αργότερα διαμόρφωσε ο ίδιος το τελικό 3-0. Ηταν το τρίτο γκολ του 24χρονου επιθετικού στο εφετινό πρωτάθλημα και πρώτο από τον περασμένο Σεπτέμβριο. Ο συνήθως βασικός Κάρολ Σβιντέρσκι έχει σκοράρει μόλις μια φορά στους επτά πιο πρόσφατους και καμία στους τρεις τελευταίους αγώνες.
Αξιος ο (νέος) μισθός του Κλοπ
Λίβερπουλ 49, Λέστερ 39, Σίτι 35. Η Λέστερ «σκόνταψε» (1-1 με τη Νόριτς), κι έτσι η Λίβερπουλ ξέφυγε ακόμη περισσότερο στην κορυφή της βαθμολογίας. Η δική της νίκη (2-0 τη Γουότφορντ) εξελίχθηκε σε ένα πάρτι για την επέκταση του συμβολαίου του Γίργκεν Κλοπ (έως το 2024, με διπλασιασμό των αποδοχών του: από τα 8,9 στα 17,9 εκατομμύρια ευρώ). Ηταν ο υπ’ αριθμόν 235 αγώνας του Γερμανού στον πάγκο των «Κόκκινων», όπου μετρά 140 νίκες, 57 ισοπαλίες και 38 ήττες. Στο «Ανφιλντ» είναι αήττητος (σε ματς πρωταθλήματος) από τον Απρίλιο του 2017, κι εμφανίζει στην Premier League ποσοστό νικών 63% -το μεγαλύτερο στην ιστορία του συλλόγου-, τρέχοντας ένα πρωτοφανές σερί παιχνιδιών χωρίς ήττα.
Εδώ αρχίζουν τα (ακόμη πιο) δύσκολα. Η Λίβερπουλ, εφόσον προκριθεί στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων, θα κληθεί να δώσει επτά ματς μέσα στις 19 επόμενες μέρες: για το Πρωτάθλημα, το Κύπελλο και το Λιγκ Καπ Αγγλίας, αλλά και στο Κατάρ. Ανάμεσά τους και δύο κομβικά παιχνίδια για την Premier League: Λέστερ – Λίβερπουλ (26/12) και Λίβερπουλ – Γούλβς (29/12).
42 χρόνια… στην ουρά για τίτλο
Η Λίβερπουλ καλπάζει προς τον τίτλο που προσδοκά εδώ και 30 χρόνια. Πολύς καιρός. Αλλά, υπάρχουν και χειρότερα. Ενας από τους πιο ιστορικούς συλλόγους στη Γερμανία, η Γκλάντμπαχ, έχει να απλώσει χέρι στον δίσκο της Μπουντεσλίγκα από το 1977. Τη δεκαετία των ’70s η φοβερή ομάδα του Χένες Βαϊσβάιλερ και του Ούντο Λάτεκ είχε αναδειχθεί πρωταθλήτρια πέντε φορές, και είχε φτάσει στον τελικό του Πρωταθλητριών (όπου έχασε από τη Λίβερπουλ), όμως έκτοτε έζησε μεγάλες δυστυχίες.
Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο νίκησε (2-1) την Μπάγερν Μονάχου (με γκολ στο 92′) και ανέβηκε στην κορυφή της βαθμολογίας. Αρχισε, πάλι, να ονειρεύεται. Αλλά χθες (Κυριακή), ήταν η σειρά της να πληγωθεί στις καθυστερήσεις του αγώνα. Ηττήθηκε (2-1) στην «Φολκσβάγκεν Αρίνα» από τη Βόλφσμπουργκ. Η απογοήτευση σκέπασε την πόλη, όμως τίποτα δεν χάθηκε ακόμη. Οι οπαδοί της, που διατηρούν εξαιρετικές σχέσεις με εκείνους της Λίβερπουλ, δεν εγκαταλείπουν τα σχέδιά τους για μια κοινή γιορτή τίτλου των δύο συλλόγων στο τέλος της σεζόν.
Και τώρα το «clasico»
Το «Ανοέτα» ήταν, ανέκαθεν, τόπος μαρτυρίου για την Μπαρτσελόνα. Ακόμη και για την Μπαρτσελόνα του Ράικαρντ, του Γκουαρντιόλα και του Λουίς Ενρίκε. Επί μια ολόκληρη δεκαετία (2007-2017) οι «Μπλαουγκράνα» ήταν αδύνατο να νικήσουν στην έδρα της Ρεάλ Σοσιεδάδ. Τα κατάφεραν, επιτέλους, το 2017 (για το Κύπελλο) και στις δύο προηγούμενες σεζόν (για το Πρωτάθλημα), όμως εφέτος έφυγαν πάλι κατηφείς από το Σαν Σεμπαστιάν (2-2).
Ο Βαλβέρδε ήθελε τη νίκη, κυρίως για ψυχολογικούς λόγους. Επειδή ακολουθεί το «clasico» της προσεχούς Τετάρτης. Παρέταξε και την ενδεκάδα με την οποία σκέφτεται να αντιμετωπίσει τη Ρεάλ Μαδρίτης. Τζίφος! Η «Βασίλισσα» είχε χρυσή ευκαιρία να πάει στο ντέρμπι με «αέρα» δύο βαθμών, όμως ούτε εκείνη τα κατάφερε. Κόντεψε να χάσει στο «Μεστάγια» από τη Βαλένθια (ισοφάρισε ο Μπενζεμά στο 90+5′). Ετσι, οι δύο ομάδες θα πάνε ισόβαθμες στο μεγάλο ματς του «Καμπ Νου», όπου η Μπαρτσελόνα έχει νικήσει τη Ρεάλ μόνο μια φορά (πέρυσι) μετά το 2015.
Κάτι πρέπει να κάνουν γι’ αυτό οι παίκτες
Δεν θα φτάσει αήττητος στους τελικούς της Basket League ο Παναθηναϊκός. Αν και ο Ολυμπιακός απουσιάζει, εφέτος, από το πρωτάθλημα, ένας άλλος μεγάλος αντίπαλος -η κόπωση- αποδείχτηκε ανίκητος. Ο «Εξάστερος» ηττήθηκε στο Περιστέρι (82-78), ακριβώς όπως είχε χάσει πριν από λίγο καιρό από τον Προμηθέα στο Κύπελλο.
Στην Πάτρα είχε παίξει Κυριακή απόγευμα. Ούτε 48 ώρες μετά το παιχνίδι του με τη Βαλένθια για την Ευρωλίγκα (Παρασκευή βράδυ). Τώρα -ακόμη χειρότερα- αγωνίστηκε στις 10 το βράδυ της Παρασκευής στη Βαρκελώνη, επέστρεψε στην Αθήνα απόγευμα Σαββάτου, και χθες (χωρίς προπόνηση) αντιμετώπισε το Περιστέρι. Κατάκοπος. Πράγμα που, όπως τόνισε ο Ρικ Πιτίνο στη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα, φάνηκε στα πολλά λάθη (20) και στις πολλές χαμένες βολές (19/34). Κι ακολουθεί «διαβολοβδομάδα». Δύο εξαιρετικά απαιτητικά ματς με τη Φενέρμπαχτσε και τη Μακάμπι.
Κάτι πρέπει να κάνουν γι’ αυτό οι παίκτες – όχι μόνο του μπάσκετ. Να ενώσουν τις φωνές τους και να απαιτήσουν ένα πιο «ανθρώπινο» καλεντάρι. Εάν το διεκδικήσουν όλοι μαζί, δεν μπορεί. Θα τους ακούσουν.
Ενας «αφανής ήρωας»
Πόσοι γνωρίζουν τον Χρήστο Βολικάκη; Οχι όσοι θα ‘πρεπε. Ο σπουδαίος ποδηλάτης από τον Βόλο είναι ένας από τους «αφανείς ήρωες» του ελληνικού αθλητισμού. Με τεράστια επιτεύγματα, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο ποδηλασίας πίστας, που διεξήχθη στο Μπρισμπέιν, τερμάτισε τέταρτος στο «όμνιουμ» και ολοκλήρωσε τη χρονιά, έχοντας κατακτήσει 15 μετάλλια! Εξι χρυσά, τέσσερα αργυρά και πέντε χάλκινα μετάλλια, σε τέσσερα διαφορετικά αγωνίσματα στην ποδηλασία πίστας. Με πιο σημαντικό, το αργυρό στο «σκρατς», στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα (το τέταρτό του σε μια δεκαετία).
Είναι πρώτος στην παγκόσμια κατάταξη στο «σκρατς», και τρίτος στο «όμνιουμ» και το «πόιντ-ρέις». Οι επιτυχίες του αυτές του δίνουν το δικαίωμα να ετοιμάζει βαλίτσες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο. Είναι, πια, στα 31 του. Αλλά, πόσοι τον γνωρίζουν;