Το υπουργείο Οικονομικών, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δηλαδή, έβγαλε ένα ενδιαφέρον non-paper για να απαντήσει στην κριτική της Νέας Δημοκρατίας για τον Προϋπολογισμό. Ενδιαφέρον όχι μόνο για τα επιχειρήματα που επιστρατεύει, αλλά κυρίως για μια αποστροφή-πρόκληση στο τέλος του σημειώματος, γραμμένη στα λατινικά.
«Κύκλοι» του υπουργείου Οικονομικών λοιπόν, –παρεμπιπτόντως πρόσφατα ο κ. Τσακαλώτος παραδέχτηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι «κύκλοι» και υπουργός είναι ένα και το αυτό– σημείωναν πως «στην ανακοίνωση που έσπευσε να εκδώσει η Νέα Δημοκρατία, λίγο μετά την κατάθεση του Προϋπολογισμού 2018 στη Βουλή, δεν απαντά ούτε σε ένα “και” της Εισηγητικής Έκθεσης και ανάλογα δεν έχει απολύτως τίποτε να αντιπροτείνει» επισημαίνουν κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών. Αρκέστηκε, βεβαίως, σε μία επαναλαμβανόμενη κατακλείδα για την “ανάγκη νέας οικονομικής πολιτικής” και στην εξ ίσου πολιτικά απέλπιδα ευχολογία για “νέα πολιτική και νέα διακυβέρνηση”. Γενικώς. Ομως, κατά τη διάρκεια της συζήτησης του προϋπολογισμού, στις Επιτροπές, δίνεται μία ακόμη ευκαιρία στην αντιπολίτευση να αποκαλύψει την ατζέντα της και να απαντήσει στο ερώτημα που επανειλημμένως έχει θέσει ο υπουργός Οικονομικών στον αρχηγό της: “Από ποιες δαπάνες θα περικόψει για να μειώσει τους φόρους; Από την Παιδεία; Από την Υγεία; Από την ασφάλιση; Από το Δημόσιο;”».
Μια απάντηση από πλευράς ΝΔ, αν υπήρχε χιούμορ, θα μπορούσε να είναι ότι «θα τα βρούμε από το σκίσιμο του Μνημονίου με έναν νόμο και από τις γερμανικές αποζημιώσεις», αλλά διάθεση για χιούμορ δεν υπάρχει πια, όταν ξέρουμε ότι η παρούσα κυβέρνηση υπερφορολογεί τους συνεπείς φορολογούμενους, δηλαδή τη μεσαία τάξη, για να χτίζει υπερπλεονάσματα και να μοιράζει χριστουγεννιάτικα δώρα ως κοινωνικό μέρισμα. Σε γενικές γραμμές, άλλωστε, συνιστά μια σημαντική πολιτική πρόκληση για τη ΝΔ και τον Κυριάκο Μητσοτάκη να υποδείξουν στον ελληνικό πού και πώς θα βρουν αυτοί τα χρήματα, έτσι όπως έχουν «δέσει» οι ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τη χώρα και την όποια διαπραγμάτευση με τους δανειστές.
Και έτσι φτάνουμε στο τέλος του σημειώματος των Ευκλείδειων «κύκλων»: «Hic Rodhus hic salta…» γράφουν. Είναι η λατινική μετάφραση του γνωστότερου εδώ ως «Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα».
Τι συνέβη και ο κ. Τσακαλώτος επιστράτευσε τη λατινική έκφραση; Δεν γνωρίζει την αρχαία ελληνική πρόταση «αὐτοῦ γαρ και Ῥόδος και πήδημα» (από τον μύθο του Αισώπου «Ανήρ κομπαστής»); Είναι δυνατόν ένας πολιτικός που έχει τη φαντασία να μιλά στη Βουλή για φυματικές σαρανταποδαρούσες με μηνίσκο, να μην γνωρίζει τον μέγα παραμυθά της Αρχαιότητας;
Ή μήπως προτιμά το λατινικό επειδή τη χρησιμοποιούσαν ο Μαρξ και ο Χέγκελ με τους οποίους ταυτίζεται;
Εκτός και αν δεν θέλει να ταυτιστεί με τον πολιτικό του προϊστάμενο, Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος όταν ετοιμαζόταν να πάρει την εξουσία είχε πει το αμίμητο από το σμαραγδένιο νησί: «Ιδού η Ρόδος. Και το πήδημα σε λίγες μέρες, με την ώθηση του ελληνικού λαού». Και όντως είδαμε το πήδημα…